No escape possible

Deel 3*

Als ik merk dat hij me minder hard vasthoud trek ik mezelf los en ren nog ik harder dan mijn benen me kunnen dragen weg. Ik hoor hem alleen schreeuwen maar niet achter me aan rennen. Ik ren steeds harder op zoek naar een uitweg.

POV Julia

Er verschijnt een lach op mijn gezicht bij het feit dat ik ontsnapt ben. Maar die verdwijnt al snel als iemand mijn pols grijpt.'Heyy schoonheid, waar gaat dat naartoe?' Ik probeer me weet los te trekken maar dit gaat niet zo makkelijk als gehoopt. Alsof ik niks weeg gooit hij me over zijn schouder. Ik sla en trap en gil hysterisch, maar het boeit hem niet en loopt gewoon door.

Als ik weer op de grond word gezet doe ik weer een poging om weg te rennen, maar word alweer vastgegrepen. 'Dat zou ik niet doen als ik jou was' zegt de baas woedend. 'Je maakt het jezelf alleen maar lastiger voor jezelf op deze manier' zegt hij weer pissig. Ik word letterlijk op de grond geduwd en stevig vastgehouden. De tape word er weer bij gepakt en ik stribbel hard tegen. "HELP!" schreeuw ik meerdere keren wanhopig. Ik wil verder schreeuwen maar er word hardhandig een hand op mijn mond gedrukt. 'We kunnen je ook gewoon drogeren' zegt iemand boos. Ik kijk hem boos aan en rol zuchtend met mijn ogen.

Ze tapen mijn polsen en enkels aan elkaar.Hoe wil je hier eigenlijk wegkomen?'vraag ik verward voordat er een stukje op mijn mond word geplakt. 'Maak je daar maar geen zorgen over schatje' knipoogt 'de grote baas'. Er word een pistool gepakt en ik kijk er met grote ogen naar. "Rustig maar schatje, jij raakt niet gewond" zegt de grote baas met de nadruk op jij. In mijn hoofd maak ik kotsgeluidjes, ik walg van die bijnaam. Er klinkt een harde knal, maar het klinkt niet als geweerschot? Zou dat eindelijk de politie zijn, zou wel tijd worden. "We moeten gaan"
Ik word weet over iemands schouder gegooid en ze rennen hard weg. Er schieten allerlei dingen door mijn hoofd.

Ik kan amper zien waar we heen gaan totdat we een kleedkamer van een gymzaal binnenstormen. Deze zit helemaal vol met leerlingen en een gymdocent. "Julia?" hoor ik een bekende stem zeggen. Het is Marie mijn beste vriendin. Mijn ogen vullen zich met tranen als ik haar met grote ogen zie zitten. "Laat haar los klootzak" roept ze en rent op me af totdat ze word tegengehouden. Beide proberen we ons los te wurmen voor mijn vrijheid. Ze word terug op de grond geduwd. En voordat ze weer op kan staan word er een pistool tevoorschijn gehaald. Een traan in mijn oog vinden nu een uitweg en rolt over mijn gezicht naar beneden. Ik begin hard te schreeuwen maar de ducktape op mijn mond maakt het onverstaanbaar. "Nou allemaal jullie bekken dicht en zitten" roept de 'baas' en we lopen de kleedkamer uit.

Marie en ik blijven oogcontact houden en ik zie nu ook een traan over haar wang rollen. Ik werk sterk tegen maar het helpt niets. Ze lopen naar de nooduitgang en schrik als ik geen politie maar een groot zwart busje zie staan. Ze springen het busje in en trekken me met zich mee. "Rijden!" roept iemand en het busje scheurt hard weg.