No escape possible

Deel 31

POV James

'Pak de taart het is 12 uur' zeg ik tegen Carlos. Waarschijnlijk ligt ze al te slapen maar dan maken we haar wel wakker. We lopen met z'n allen stilletjes de trap op. Ik klop zachtjes op de deur voordat we naar binnen gaan. Geen antwoord, ze zal wel slapen. Het eerste wat ik zie als ik binnenkom is een leeg bed. Fuck. Oké rustig misschien is ze in de kast of in de badkamer. Benjamin loopt de kast in maar daar zit ze niet. 'Juul waar ben je?' Roep ik al aardig in paniek. Ik wil de badkamerdeur opendoen maar die is op slot. Ik klop op de deur. 'Juul ben je hier?' Weer gaan antwoord. "Ze zal toch niet weer uit het badkamerraam zijn geklommen?' vraagt Kevin. 'Nee zo dom is ze niet sukkel' antwoord Nathan. Ik klop dit keer harder op de deur. Nog steeds geen antwoord. 'Juul doe onmiddellijk die deur open of ik breek hem open' zeg ik boos. Nog steeds geen antwoord. Ik zucht diep. 'Heeft iemand zijn mes bij?' vraag ik. Jack geeft zijn mes en ik draai de deur van het slot

De deur gaat open en ze ligt in bad. Ik lach bij het idee dat ze in bad in slaap is gevallen. Ik loop als eerste naar haar toe om haar eruit te tillen totdat ik het doosje paracetamol naast haar zie liggen. Mijn glimlach verdwijnt direct van mijn gezicht.

'Juul?!' Roep ik uit terwijl ik haar wild door elkaar schud. 'Word wakker!' Roep ik. Tranen vormen zich in mijn ogen. Iedereen kijkt geschokt toe als ik haar het bad uit trek. 'Doe iets!' Roep ik. Iedereen is stil en kijkt met grote ogen toe. 'Overdosis' is het enige wat er door mijn hoofd spookt. 'Wat moeten we doen' vraag ik in paniek. Iedereen is blijkbaar nog steeds aardig ik paniek want ik krijg geen antwoord. 'Ze moet naar het ziekenhuis' zegt Carlos ook aardig in paniek. 'DAT KAN TOCH NIET LUL' roept Kevin tegen hem. 'De pillen moeten eruit' zegt Jack snel. Ik kijk hem verward aan. 'We moeten haar laten kosten' legt hij gestresst uit.

Ik til haar weer in bad en steek mijn vinger in haar keel en al snel kotst ze alles uit. Je ziet de pillen er nog tussen liggen. Nog steeds is ze buiten bewust zijn. 'En nu?' Vraag ik nog steeds in paniek. 'Zo is het goed, er kan als het goed is niks meer gebeuren' antwoord Jack. Ik til haar weer voorzichtig op en ze hangt als een zak aardappelen tegen me aan. Het is lang geleden dat ik zo bang ben geweest. Ik leg haar voorzichtig in bed en stuur iedereen weg. Ik maak een washandje koud en dep het voorzichtig tegen haar voorhoofd aan. Ze gloeit helemaal. Ik wil haar niet het gevoel geven dat ik aan haar zit als ze slaapt maar die trui en joggingbroek zijn veel te warm. Ik trek voorzichtig de trui en joggingbroek uit. Ik stop even als ik de nog genezende wonden op haar bovenbenen zie. Ik geef haar een van mijn shirts om in te slapen en ga naast haar liggen.

Ik doe de hele nacht geen oog dicht, ik wil er zijn als ze wakker word. Ik heb zoveel vragen. Waarom wil ik het liefst weten. Uiteindelijk val ik om half 5 toch in een onrustige slaap.

POV Julia

Ik word wakker met een bonkende hoofdpijn in bed. 'Yes yes yes yes mijn plan komt in werking' is het enige wat ik kan denken. Nu moet ik natuurlijk nog ff doen alsof ik het vreselijk vind dag het mislukt is anders is het ongeloofwaardig. Ik kijk op de wekker op het nachtkastje. 10:17. Ik blijf liggen aangezien mijn hoofd bonkt van de koppijn. Al snel komt James binnenlopen met een dienblad. 'Hoe voel je je?' vraagt hij lief en zet het dienblad naast me neer. Toast met gebakken ei en een glas water. 'Hoofdpijn en misselijk' zeg ik kortaf. Hij komt naast me zitten en staart me aan. 'Wil je erover praten?' vraagt hij. 'Ik wil naar huis' antwoord ik. 'Je bent thuis' zegt hij. 'Ik ben liever dood dan hier' zeg ik en neem een hap van mijn broodje. Ik zie hem vanuit m'n ooghoeken bezorgt aanstaren maar ik negeer het en eet door. Ik ben echt liever dood dan hier. Zouden ze echt beter af zijn zonder me als ik niet meer thuis zou komen? Waarschijnlijk wel kijk wat een gezeik ze van mij krijgen. Maar hier wil ik ook niet blijven.