Deel 7*

3.5K 40 6
                                        


POV Julia

Wat heb ik toch eens lekker geslapen. Ik knipper met mijn ogen om te wennen aan het felle licht. Ik kijk raar op als ik een onbekende kamer lig. Ik wrijf in mijn ogen en realiseer ik me pas weer wat er is gebeurt. Ik schiet omhoog en kijk zoekend om me heen. Drie deuren, een daarvan moet wel een uitgang zijn maar de andere twee? Ik doe 1 van de deuren open en zie een prachtige badkamer. 'Wow' zeg ik verbaast. Het is een marmeren badkamer met zwarte tegels, een groot bad een grote inloop douche. Ook een grote spiegel met van die lampjes erin en een raam!

Ik loop de badkamer weer uit en ga naar de volgende deur. Achter deze deur is een inloopkast en geen kleintje ook. [foto in bijlage] Ik kijk mijn ogen uit. Er hangen zo'n 10 kledingrekken in met van alles en nog wat. Van jurkjes tot hoodies.

Ik kijk tussen de kledingrekken en er hangen prachtige dingen tussen. Een deur word van het slot gehaald en uit paniek duik ik in een kledingrek. Ik wikkel mezelf zo stil mogelijk in kleding. Voetstappen vullen de kamer en ik houd mijn adem in.

Als ik de deur weer dicht hoor gaan ontsnapt een zucht van opluchting uit mijn mond. 'Je bent hier dus toch' mompelt James. Fuck kutJames! De voetstappen komen steeds dichterbij en ik maak me zo klein mogelijk. 'GEVONDEN!' Roept James en hij trekt me uit de kast. Ik gil hard en probeer weg te rennen maar hij houd me stevig vast. Ik sla wild om me heen en raak hem blijkbaar want hij laat los en grijpt naar zijn gezicht. Ik zet hem op het rennen

Snel vlieg ik de trap af op zoek paniekerig naar de voordeur. Ik geef een ruk aan de deur maar hij gaat niet open. Ik graai onder de mat en godzijdank ligt hij hier wel. Ik doe de deur zachtjes open en daarna weer dicht. Als ik buiten ben doe ik de deur weer op slot en steek hem in mijn BH. Komt ie toch nog en keer van pas. Ik zet hem op het sprinten, geen idee welke kant op. Ik hoor iemand hard een namen schreeuwen. "MARIE KOM TERUG"
Marie? Ik begin nog harder te rennen als ik besef dat ik dat ben. Ik durf haast niet achterom te kijken, bang dat ik val. Ik ren zigzaggend door de bomen maar het lukt me niet om ze kwijt te raken. Ik stop met rennen als ik aan het eind van het bos een hek zie staan. Mijn hoop wat net nog zoveel was, is nu helemaal verdwenen. "Nee" mompel ik en kijk verslagen naar het hek. Het is zo'n 2 meter hoog en met prikkeldraad aan de bovenkant alsof het nog niet genoeg was. 'Geef het op Marie' hoor ik iemand geïrriteerd zeggen. Ik draai me in een ruk om en zie Rafaël en Jack me grijnzend aankijken. Ik weet net zo goed als zij dat ik dit niet ga winnen. Voordat ik ook maar kan overwegen weg te rennen vliegen ze beide op me af.

Ik word met niet heel veel liefde op de grond geduwd en ik doe mijn best het ze met wel heel veel liefde lastig te maken. Mijn vuist raakt iemands gezicht en als ik opkijk is het Rafaël met een bloedneus. Nu is het mijn beurt om te grijnzen. Er is nog hoop. Opstaan lukt niet doordat ik op de grond gedrukt word. "Heeft iemand een stuk touw?" Vraagt Rafaël geërgerd. Jack schud zijn hoofd en gooit me over zijn schouder. Ik trap en sla om me heen waarbij ik ook hysterisch gil. Een telefoon gaat luid af. 'Ja, we hebben haar weer' zegt Rafaël chagrijnig door de telefoon. We lopen weer terug, zij lopen en ik hang over zijn schouder. Na een tijdje merk ik dat tegenstribbelen ook geen zin heeft, dus ik laat me verslagen over zijn schouder hangen.

Wacht waar the fuck ben ik mee bezig? Sinds wanneer geef ik zo makkelijk op? Bij deze gedachten begin ik hard op zijn rug te slaan ."Je moet stoppen met proberen te ontsnappen kleintje, het gaat je toch niet lukken' lacht Rafaël spottend. Hij komt achter Jack lopen zodat ik hem goed kan zien grijnzen. Hoe graag ik die grijns graag van z'n gezicht af wil slaan.

Hoe dichterbij we bij het huis komen, hoe harder ik begin te schreeuwen. 'Hou je bek dicht' sist Kevin. Ik schud mijn hoofd snel heen we weer en schreeuw nog harder. 'HELP!! HEL-' ik word bot onderbroken door Rafaël die zijn hand voor mijn mond drukt en me waarschuwend aankijkt. Ik kijk hem boos aan en draai mijn hoofd weg. Kevin zucht en haalt zijn hand weer weg Als ik mijn kans heb bijt ik hard in de Jacks rug en val met een klap op de grond.

No escape possibleWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu