No escape possible

Deel 17*

'Of je vertelt me wat er aan de hand is of ik haal Nathan' zegt hij vals. Vieze vuile klootzak. Ik wil hem uitschelden en naar hem schreeuwen dat ik hier weg wil. Maar ik heb niks te willen. 'Best, wat wil je weten' mompel ik. 'Alles' zegt hij vastberaden.

~

POV Julia

Als ik alleen al terugdenk aan 'toen' spelen alle beelden als mini films af in mijn hoofd en krijg ik kippenvel op plekken waar ik niet eens wist dat ik het kon krijgen. 'Hallo?' zegt James en hij zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. Ik schrik wakker uit mijn trans en er rolt een traan over mijn wang. Ik kijk hem smekend aan. Hij trekt me in een knuffel en ik staar recht voor me uit. Tot de dag van vandaag heb ik er nog steeds last van. 'Ik wil gewoon naar huis' fluister ik met een brok in mn keel. 'Ssst, stil maar' zegt James kalmerend. Ik hoor aan zijn stem dat hij me echt probeert te troosten. Maar ik kan dit niet meer volhouden.

Na een tijdje besef ik me pas in wie zijn armen ik lig en trek mezelf weer los. 'Waarom ik?' vraag ik na een lange stilte maar antwoord krijg ik niet. Ik leg mijn handen op zijn wangen en vang zijn blik op. 'James, beantwoord mijn vraag. Waarom ben IK hier?'. Nog steeds geen antwoord. 'Je zou 'het' verhaal vertellen' draait hij eromheen. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. 'Als ik mijn verhaal vertel, beantwoord je dan mijn vraag?'. Hij denkt diep na en schud dan langzaam ja. Ik haal diep adem en probeer de brok in mijn keel weg te slikken. '4 jaar geleden, op mijn broers verjaardag'...

~

'GEFELICITEERD!' roep ik terwijl ik mijn broers kamer in storm. Ik ren op hem af en geef hem een knuffel. 'Dankuwel jongvrouwe Julia' zegt hij kakkerig en hij maakt een sierlijke buiging, natuurlijk maak ik een kleine buiging terug. 'Laten we naar beneden gaan, we hebben taart' zeg ik enthousiast. 'Wie het eerste is' roept hij en we stormen de kamer uit en rennen al vallend van de trap af. Ik heb een paar slingers opgehangen zodat het er nog een beetje vrolijk uitziet. Als we beneden zijn komen papa en mama met open armen op hem af lopen. 'Gefeliciteerd, mijn grote jongen' zegt mama. '17 alweer, jullie worden veel te snel groot' zegt papa als ze klaar zijn met knuffelen. 'De taart staat op het aanrecht, wij moeten nu gaan' zeggen papa en mama. 'Fijne verjaardag jongen' zeggen ze terwijl ze de deur uit lopen. 'Waar gaan jullie heen?' vraagt hij, je hoort de teleurstelling in zijn stem. 'We gaan op zakenreis naar België, dat hebben we verteld toch?' zegt papa. We geven elkaar nog 1 laatste knuffel en ze lopen de deur uit. 'Het spijt me dat ze er weer niet bij zijn Noah' zeg ik troostend. 'Het maakt niet uit, nu kunnen we tenminste een feestje geven' zegt hij vrolijk en zijn verdriet verdwijnt als sneeuw voor de zon. 'Nou laten we het gaan regelen' roept Noah enthousiast.

Om 10u s'avonds komen zijn eerste vrienden al binnen. En na een uurtje staat het hele huis vol mensen met harde muziek aan. Drank is inmiddels ook in het spel en er is me al een paar keer een biertje aangeboden. Elke keer zei ik erbij dat ik pas 13 was, maar dat bleek ze niet heel veel uit te maken. Na een tijdje ben ik het wel weer zat en begin ik me al wat moe te voelen. Ik zoek Noah op en zeg hem dat ik naar boven ga. Ik loop naar boven, trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Als ik bijna in slaap val hoor ik iemand binnenkomen en ik spring zowat overeind.

'Hey schoonheid' hoor ik een bekende stem zeggen. Het licht gaat aan en ik zie een van Noah's vrienden staan. Hij heeft een gore grijns op zijn gezicht en ducktape in zijn handen. 'W-wat doe je hier?' Mompel ik slaperig. Hij grijnst alleen maar en komt steeds dichterbij. Ik volg elke beweging die hij maakr met mijn ogen. Als hij aan de rechter kant van mijn 2 persoons bed staat twijfel ik geen seconde en spring ik uit bed. Nog voordat ik bij de deur ben word ik bij mijn middel teruggetrokken. Ik wil schreeuwen om hulp maar zijn hand dempt alles wat uit mijn mond komt. 'Als je je bek niet dicht houdt, gaan er nare dingen gebeuren meisje' fluistert duister in mijn oor. Ik knik langzaam wetende dat dit foute boel is.

Hij gooit me op bed en ik begin te schreeuwen. 'HELP IEMAND!! ALSJEBLIEFT HELP!!!' De tranen stromen over mijn wangen wetende dat niemand me gehoord heeft door de harde muziek. Hij komt woedend op me af lopen en angst verspreid zich door mijn lichaam. Ik hoor hem tape pakken en weet dat dit niet goed gaat aflopen. Hij gaat op mijn middel zitten waardoor ik niets meer kan. Ik stribbel zo veel mogelijk tegen maar deze gast is 4 jaar ouder en 10x zo sterk. Daar zit ik dan, vastgebonden aan mijn bed met tape over mijn mond. Hij gaat van mijn heupen af en draait me om zodat ik op mijn buik lig. Ik heb niet lang de tijd om na denken want mijn shirt word in 2en gescheurd. Ik slik.

'Even op je kiezen bijten schoonheid' fluistert hij in m'n oor. Vlak daarna voel ik een brandend gevoel op mijn rug en ik schreeuw het uit van de pijn, al hoor je niet veel door die tape. Als hij mij weer omgedraaid heeft doet hij doet zijn broek uit terwijl hij mijn lichaam van top tot teen scant met zijn ogen. Ik voel ondertussen het bloed uit mijn wonden stromen. Hij doet langzaam mijn broek uit en ik knijp mijn ogen dicht. 'Doe je ogen open' fluistert hij. Ik wil niet nog een paar littekens erbij dus dus ik doe mijn ogen meteen open. Ik staar naar het plafond biddend op een goed eind. Hij gaat weer op mijn heupen zitten en plant kusjes in mijn nek..

Als hij klaar is trekt hij zijn kleren weer aan en maakt hij me los. 'Als je hier iemand over verteld, zoek ik je weer op' grijnst hij. Ik knik bang. Hij loopt de kamer uit alsof er niets is gebeurt. Ik ren naar de badkamer en laat mezelf op de grond vallen. Ik snik luid. Ik sta op zodat ik mijn rug kan zien. Ik sla een hand voor mijn mond en stort in. Er staat een hartje op mijn rug die nog steeds niet gestopt is met bloeden.

~

Ik kijk hem met een betraand gezicht aan en James trekt me alweer in een knuffel. Ik probeer het brok in m'n keel weg te slikken en trek mezelf uit de knuffel. 'Dankjewel dat je me dit verteld hebt' ik hoor dat hij oprecht is. Ik veeg mijn tranen en vang zijn blik op. 'James, je zou me vertellen waarom IK hier ben' zeg ik met de nadruk op ik. 'Ik heb niets beloofd schoonheid' grijnst hij en hij wilt opstaan. 'Jij vuile vuile rat' sis ik. 'Wat zei je daar prinses' zegt hij komt weer op bed zitten. Man deze gast heeft moodswings. 'Dat je een vuile rat bent' zeg ik fronsend. 'Als je dat nog 1 keer zegt' zijn ogen staan weer op donker, alsof de duivel in hem kroop ofzo. 'Wat? Vuile rat? Dat ben je toch ook?' vraag ik verbaast.

Hij trekt me aan mijn haar het bed af en gooit me over zijn schouder. 'Zet me neer!!' gil ik en ik sla met mijn vuisten op zijn rug. Veel nut heeft het maar ik geef niet op. Als we de deur uitlopen pak ik met mijn handen de deurpost beet. 'Kom op Juul, je maakt het alleen maar lastiger voor jezelf' ik hoor hem beetje bij beetje steeds bozer worden. 'Nee' sis ik. Hij trekt me los en loopt de trap af. We lopen door naar de woonkamer waar iedereen zit. 'Keuken, nu' zegt James en ik moet grijnzen bij het idee dat ik hem weer zo boos heb gekregen.

Hij zet me op de bank en loopt iedereen achterna naar de keuken. Ik kijk zoekend om me heen naar iets waar ik mezelf mee kan verdedigen. Ik loop naar de deur maar die is op slot, of course, het begint al te schemeren en aangezien het zomer is moet het wel rond de 10/11u zijn. Ik sluip steeds dichter naar de keuken tot ik ze kan horen. 'We kunnen haar ook gewoon in elkaar meppen' 'Hé hebt het wel over mijn meisje' 'James wees niet zo'n softi, als je haar 1 keer hard aanpakt weet ze wie de baas is' 'Ja je hebt wel een punt'

O fuck. Denk Julia, denk! Lang nadenken kan ik niet want ik hoor alweer voetstappen deze kant op komen. Ik duik onder de bank en houd mijn adem in. 'Ooo Julia' hoor ik Nathan zeggen. Ik krijg de kriebels van die stem. Ik zie uit mijn ooghoek dat hij stil staat bij de bank. Ik knijp mijn ogen dicht en voordat ik het weet word ik onder de bank vandaan getrokken. Ik word voor de zoveelste keer vandaag over een schouder heen gegooid en word naar de keuken gebracht. Ik word op een stoel gezet en iedereen staart me aan. Ik krijg er de kriebels van. 'Na flink te overleggen hebben we de ideale straf voor je uitgekozen' grijnst Nathan. 'Loop maar mee schoonheid' zegt Kevin grijnzend. Wanneer stoppen ze nou eens met die bijnamen.

Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond en ik wil meelopen, als ik ALWEER over iemands schouder word gegooid. Ik heb geen zin om tegen te werken en laat me slap over zijn schouder hangen. We gaan naar de kelder en lopen de trap af naar de cellen. Wauw deze mensen zijn echt slecht in het bedenken van straffen. Ik word, zoals ik had verwacht, in een cel gezet naast de andere meiden. 'James?' vraag ik wanhopig om lekker zielig over te komen. Denken ze nou echt dat ze me hiermee kunnen breken, nou daar is wel iets meer voor nodig. Maar ik moet meespelen als ik me aan mijn vers netbedachte plan wil houden. 'Het spijt me prinses' hoor ik nog voordat de deur dichtgaat en de ruimte word gevuld met duisternis.

Heyyy daar ben ik weer!:) hopelijk vinden jullie dit een leuk deel. Volgende week heb ik vakantie dus ik ga proberen extra vaak te posten:)

Byeee