No escape possible

Deel 30

Ik probeer zo bang mogelijk te kijken om me aan mijn plan te houden. Er stond nog een hek' mompelt hij. Wacht what the fuck bedoelt hij? 'Je was toch nooit weggekomen, er is nog een hek waar stroom opstaat' zegt hij rustig. 'Je liegt' mompel ik. 'Nee ik lieg niet' antwoord hij dwingend maar kalm.

POV Julia

'Je liegt' zeg ik weer verward. Dit kan niet waar zijn. 'Dan geloof je het niet' zegt hij simpel en wilt weg lopen. 'Waarom zou ik je geloven?' vraag ik achterdochtig. 'Waarom zou ik erover liegen?' beantwoord hij met een vraag. 'Ik word gek van je' zucht ik. 'We moeten btw straks ergens naartoe en jij gaat mee' zegt James uit het niets. Wacht wat? 'Waarom zou ik meegaan?' vraag ik verward. 'Je kan ook met Nathan alleen thuisblijven' zegt hij chanterend. Lul. 'Oké' zucht ik. 'Trek een kort jurkje aan' commandeert hij. Nee dankje. 'Mag ik niet gewoon dit aanhouden?' vraag ik bijna Smeekend. Ik heb dus geen zin om me ook nog eens om te moeten gaan kleden, en ook nog iets aandoen waar ik me niet bepaald comfortabel in voel. 'Nee' antwoord hij kort. 'Hoe laat moet ik klaar zijn?' vraag ik met tegenzin. 'Het is nu half 5, dus over 2 uur' antwoord James en hij loopt de kamer uit.

Ik zucht en loop naar de inloopkast. Het lijkt me misschien beter om te luisteren en een jurk aan te doen. 'Jezus wat zijn ze kort' zucht ik als ik door de jurkjes gaan die er hangen. Na een tijdje zoeken vind ik zwart jurkje [zie bijlage] en zoek ik er witte sneakers bij. Ik kies expres een jurkje waar de jongens goed kunnen zien wat ze me hebben aangedaan, hopend dat ze hierdoor een schuldgevoel krijgen.

Ik loop de badkamer in met mijn outfit en kleed me om. Daarna doe ik mijn haar etc.
Ik zoek in de laatjes en kastjes naar een borstel als ik een scheermesje vind. Ten eerste: die is handig om m'n benen weer te scheren. En ten tweede: er zitten mesjes in waar ik creatief mee kan zijn. Ik zoek iets waar ik mogelijk een wapen van zou kunnen maken. Na niet heel lang zoeken vind ik een paar doosjes tandenborstels. Ik pak een doosje uit de lade en het scheermesje. Nu nog iets vinden waar ik de mesjes er mee uit kan halen. Fuck ik heb hier helemaal geen tijd voor. Ik berg alles weer op en ga in de lege badkuip zitten. Oké kleine draai aan m'n plan.

Stap 1: Doe alsof je geleerd hebt van je straf.
Stap 2: Doe alsof je er helemaal klaar mee bent, en jezelf iets aan wilt doen.
Stap 3: Ze redden je en je bent daar dankbaar voor.
Stap 4: Win hun vertrouwen en verzamel zoveel informatie als het maar kan.
Stap 5: Doe alsof je ook iets voor James begint te voelen.
Stap 6 : Als ze denken dat je wilt blijven , mag je waarschijnlijk steeds vaker mee en dan kun je ontsnappen.

Dit plan heeft tijd nodig, maar dan weet ik bijna 100% zeker dat het gaat lukken. Ik ben al halverwege stap 1, dus de rest zal hopelijk ook niet lang duren. Ik spreek mezelf moed toe in de spiegel en loop de slaapkamer weer in. Ik ga maar op het balkon zitten om mijn plan verder uit te werken, aangezien ik toch weinig te doen heb. Ook trek ik mijn witte sneakers alvast aan. Ik bereid mezelf mentaal alvast voor, voor wat deze avond allemaal in petto heeft voor me.

'Juul waar ben je?' Hoor ik James na een tijdje roepen. 'Hier ben ik' roep ik terug en loop de slaapkamer weer in. 'Wow' zegt James met grote ogen als ik weer naar binnen loop. Ik loop naar hem toe en hij legt een hand op mijn heup. Ik besluit het maar toe te laten aangezien ik me echt aan mijn plan moet houden. We lopen samen naar beneden waar iedereen (alle jongens [op Rafaël na] plus 5 15-jarige meisjes) klaar staat om te vertrekken. Ik slik mijn woorden in, dat lijkt me het verstandigste. Voordat we de voordeur uitgaan komt Kevin aanlopen met handboeien. 'Waar is dat voor nodig?' Zucht ik lichtjes geïrriteerd. 'Voor als je weer zo naïef bent een poging te doen te ontsnappen' antwoord Nathan en de handboeien worden bij me omgedaan. Een van de meisjes staart geschrokken naar mijn been, waar een nog genezende wond net onder m'n jurkje uitkomt.