No escape possible

Deel 9*

POV Julia

James loopt dreigend op me af. Ik spring van het bed af en ren de eerste deur die ik zie binnen. Ik ben beland in de badkamer en draai snel de deur op slot. 'Marie!' Roept James en hij slaat met zijn vuist hard op de deur. Een klein gilletje glipt uit mijn mond. 'Wat is er?' roep ik terug. 'Doe die deur onmiddellijk open!' Roept hij. Ik hoor hem weglopen en al snel meerdere voetstappen deze kant op komen. 'Marie je doet nu die deur open' zegt een boze stem. "Nee" snauw ik terug. "Wij hebben een sleutel!" roept die kneus van een Benjamin. Hoe naïef denken ze dat ik ben? "Nou gebruik hem dan!" Roep ik weer. Het raam is geen optie nu.

'Julia als je die deur nu niet openmaakt krijg je niks te eten vanavond' zegt James chagrijnig. 'Ja maar-'. Wacht wat zei hij nou Julia? Ik loop naar de deur en haal hem van het slot af. 'Wie is Julia?' vraag ik zo onschuldig mogelijk en blijf in de deuropening staan. James stuurt Benjamin weg en zo blijf ik alleen met hem achter. Hij trekt me aan mijn arm mee de slaapkamer in. "Laat me los" schreeuw ik. Maar zijn greep versterkt alleen maar meer. We kijken elkaar boos aan. 'Laat. Me. Los' sis ik. Hij knikt kort nee als antwoord. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond. "Doorlopen Julia" zegt hij ongeduldig en leid me naar de trap. "Ik snap niet waar je het over hebt James!" roep ik nu uit.

Als we de woonkamer binnenlopen zucht ik diep. We ploffen op de bank. De tv staat aan en er is een voetbalwedstrijd te zien. Ik zoek naar de afstandsbediening. 'Ook hallo' zegt Jack. "Hoi" nepglimlach ik. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv over een andere zender. 'Hallo we waren wat aan het kijken' zegt Kevin pissig. Stik toch lekker. Jack probeert de afstandsbediening uit mijn handen te trekken waardoor de tv op het nieuws springt. Ik ben nog steeds druk bezig met de afstandsbediening te veroveren.
'Julia den Hartog is sinds gisteren vermist' Als ik mijn naam hoor draai ik met een ruk mijn hoofd om en kijk naar de tv.
Ze werd bij een gijzeling op het middelbare school de Unesco mee genomen en er is sindsdien is er geen spoor meer van haar te bekennen.
Er verschijnt een foto van mij op het beeld. Ondertussen proberen James en Jack allebei de afstandsbediening uit mijn handen te trekken
Kevin en Jack proberen nu beide de afstandsbediening uit mijn handen te trekken. Ik spring van de bank af met de afstandsbediening in mijn handen en kijk nog steeds met mijn volledige aandachtig naar de tv.
Heeft u meer informatie? Bel of sms dan dit nummer-
Dan word de tv uitgedrukt. "Ik ben hier" breng ik zachtjes uit.

'Zo zo 'Marie', als we je zo moeten noemen' zegt Kevin achterdochtig. Ik sta op en loop langzaam naar de keuken. Ik word aan mijn pols teruggetrokken en kijk recht in de ogen van Jack. 'Blijf hier' sist hij. 'Nee' bijt ik hem toe en ik trek me los en ren naar boven. Ze zijn dus wel naar me aan het zoeken. Ik gooi de deur van mijn kamer dicht en laat me op bed vallen. Ik ben woedend, verdrietig, paniekerig en bang, allemaal tegelijk.

James en Jack komen binnenlopen. 'Rot op' snauw ik en draai me om zodat ik met mijn rug naar ze toe zit. 'Julia wij moeten praten' zegt James rustig. 'Nee' zeg ik simpel. James doet iets waardoor Jack wegloopt. Voordat ik recht ga zitten veeg mijn tranen weg en kijk ik James boos aan.

Er valt een ongemakkelijke stilte. Ik wil opstaan maar hij trekt me aan mijn pols terug het bed op. 'Laat me los' bijt ik hem toe. 'Nee' zegt hij simpel. Ik trek mezelf los en wil naar de badkamer lopen, maar James springt uit bed en trekt me aan mijn arm terug. 'Laat me verdomme los' zeg ik pissig. De tranen staan nog steeds in mijn ogen maar het lukt niet om ze weg te laten gaan. Hij sleurt me terug naar het bed en gooit me erop.

Hij springt bovenop mijn heupen zodat ik me niet kan verzetten. Ik hoor hem iets uit het kastje pakt, waardoor ik al sneller ga ademen. Handboeien. Dit is niet goed. James wilt mijn handen aan elkaar maken maar ik probeer het hem zo lastig mogelijk te maken. Wat denkt hij wel niet?! Na een tijdje lukt het hem toch. Herinneringen van die dag schieten door mijn hoofd en een traan rolt nu over mijn wang. Hij gaat hier spijt van krijgen. James maakt mijn handen weer vast aan het bed. Mijn lichaam is verstijfd van angst. Het enige wat ik kan doen is elke beweging die hij maakt met mijn ogen volgen. Dit kan niet, dit kan niet nog een keer gebeuren.

Hij gaat toch niet. "James stop, alsjeblieft" smeek ik. Hij drukt zijn hand om mijn mond. Ik moet moeite doen om het bij één traan te houden wat niet lukt. Tranen rollen stil over mijn wangen. Ik kijk hem smekend aan maar hij negeert het. 'Rustig je hoeft niet bang te zijn, als je meewerkt tenminste' zegt hij vals. Ik knik hevig zonder ook maar na te denken. 'Als je eerlijk bent' fluistert James in mijn oor. Het geeft me de kriebels.

Hij haalt zijn hand langzaam van mijn mond af en ik twijfel geen moment. 'Julia' roep ik net niet uit. 'Dat was wat ik nodig had 'grijnst hij. 'Rustig maar Schatje ik wist allang dat het niet je echte naam was, ik was al in de war met je vriendin' zegt hij kill. Kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. "Ja oké je hebt wat je wilt, wil je me nu losmaken alsjeblieft?" Zeg ik verward. Hij zucht diep. 'Ik heb je eindelijk op de plek waar ik je wil hebben' grijnst hij weer. 'Doe normaal' zeg ik bang. Hij zucht weer en maakt mijn handen los. Als ze los zijn spring ik van het bed af. 'En nu wegwezen' roep ik. James loopt geïrriteerd de deur uit en draait de deur weer op slot.