Chapter 36: Wild Dream

77.3K 2.6K 1.1K
                                    

XYRA

The dark king laid me in bed without breaking the kiss. Nadadala ako sa bawat halik niya. Hindi ko na napansin kung paano niya nahubad ang mga saplot ko sa katawan. We were both naked now.

His kisses went down to my neck. He was caressing my breast and a moan slipped my throat. I could feel the heat overwhelming my whole body. 

His kisses went down to my breast. Mahigpit ko siyang niyakap dahil sa kakaibang sensasyong gumapang sa buong katawan ko. My soft moans can be heard all over the room. He went back to face me and smiled.

"You're ready?" he asked sweetly. I bit my lower lip and nodded. I held him tightly when he positioned himself. I cried loud when he entered me fully. Hindi siya nag-iingat. But when he noticed that it was hard for me, he started to move slowly. Somehow it eased the pain. Mahina akong napapaungol sa ginagawa niya. Humigpit ang pagyakap ko sa kanya nang unti-unting bumilis ang paggalaw niya. I was arching my body towards him and followed his lead. When he looked at me, I was stunned. No. Right now, I could see the face of that stranger. Clauss' face. I was horrified.

I gasped and opened my eyes. I found myself lying in bed with my king. He was still sleeping peacefully beside me. Nakayakap siya sa katawan ko. Pinakiramdaman ko ang katawan ko kung totoo ba ang nangyari. Wala naman akong nararamdamang kakaiba. It was a dream. A very wild dream. Hindi ko alam kung bakit nakita ko ang mukha ng estrangherong 'yon sa panaginip ko.

Naalala ko na nahilo ako nang dumating kami rito. Then I lost consciousness and was unaware of what happened next. Bahagya akong tumingala upang tingnan ang mukha ng dark king. His looks could be deceiving. He doesn't look like a villain or an evil person. Matangos at maganda ang hugis ng mukha niya. I just noticed that he has thick and long eyelashes. His red kissable lips were very noticeable too. Natutukso ako na haplusin ang mukha niya pero pinigilan ko ang sarili ko.

I sighed. I bet it's already morning. Marahan kong tinanggal ang kamay niya na nakapatong sa baywang ko. Dahan-dahan akong bumangon at iniwasan na magising siya. Malamlam ang liwanag sa loob ng silid. Hindi halata na umaga na. Binuksan ko ang isang pinto at bumungad sa 'kin ang maliit na terrace. 

Kumunot ang noo ko. It's not morning. Hapon na. Ngayon ko lang napagtanto na nasa isang mataas na lugar kami. We're in the highlands. Napansin ko na nasa isang maliit na isla kami. I could clearly see the beautiful view from this spot.

Napansin ko ang kinaroroonan ko. We're inside a dark castle. Naglipana ang mga paniki at mga uwak sa paligid. They were actually ruining the mood and the view. I frowned with disgust. Sa 'di kalayuan, sa dalampasigan, napansin ko ang isang babae na naglalakad. I'm sure that was Jeanne.

Napatingin ako sa pulsuhan ko. Kumunot ang noo ko dahil sa bracelet na suot ko sa kaliwang kamay. Hindi ko maalala kung saan ko ito nakuha o kung sino ang nagbigay nito sa 'kin. Pinipilit kong alalahanin pero hindi ko talaga maalala. It was suspicious.

Naramdaman ko ang presensiya ng dark king na naglalakad papalapit sa kinaroroonan ko. Natigilan ako sa pag-iisip.

"Are you feeling well now?" he asked. I turned around to face him. Nakalapit na rin siya sa 'kin.

"Medyo masakit pa ang ulo ko. But I think I'm fine now," I answered. I smiled at him. He pulled me closer to him and gave me a fast kiss in the lips. Ipinulupot ko ang mga kamay sa batok niya. 

My eyes grew wider when I found myself lying in the bed in an instant. Lumubog ang katawan ko sa malambot na kama. He was on top of me now. Hindi ko man lang napansin ang ginawa niya. Sumarado nang kusa ang pinto ng terrace. The room was dim-lighted but I could clearly see his face. I gently touched his face and traced the line of his lips. He's actually handsome.

It was the right time to be intimate but I wonder why the atmosphere around us was eerie. Like someone was watching us. Hindi ako mapalagay. Alam kong napansin din niya 'yon. And I'm afraid na baka mangyari ulit ang nakita ko sa panaginip ko. Kinakabahan ako. Nagtataka ako kung bakit sumasagi sa isip ko ang mukha ni Clauss.

"You're afraid," he stated. I could clearly see the sad look in his eyes. I looked away. Nasasaktan ako para sa kanya.

"Sorry," I said. He sighed. Humiga siya sa tabi ko at niyakap ako. He was warm. Bahagyang nawala ang kaba sa dibdib ko. 

"It's fine. Hindi naman ako nagmamadali," he whispered. I closed my eyes and hugged him in return. Naiinis ako dahil muli na namang pumasok sa isip ko ang mukha ni Clauss.

"Tell me what's weighing on your mind," seryosong sabi niya sa 'kin. Tila naramdaman niya na may gumugulo sa isip ko. Should I tell him? I feel that I'm cheating if I don't.

"That guy," I whispered.

"Bakit mo siya iniisip?" he asked. I could sense jealousy on his tone.

"Hindi ko alam," I answered. 

"Then he must die," he said seriously. Hindi na ako nagulat sa sinabi niya. He's the dark king after all. Pero hindi ko maintindihan kung bakit mabait siya sa 'kin. He should have done what he wanted to do to me now. I wondered why he's putting self-restraints on himself. Maybe, he's really worried about me.

I moved to face him. Makahulugang ngumiti ako sa kanya. It doesn't matter if he killed that guy. Siguro kapag ginawa niya 'yon, hindi na sasagi sa isip ko ang lalaking 'yon. I'll be at ease after that.

"Just do what you want. Take me after you killed him," I said. I played with his hair. He grinned. He pulled my head towards him and kissed me deeply. I willingly accepted his kisses. 

CLAUSS

Days passed. Actually, it's been a week. Xavier was able to re-gain his strength. Naghahanda na rin kami. Wala pang nararamdamang kakaiba si Cyrus kaya sa tingin niya, wala pang nangyayaring masama kay Xyra. Wala namang pagbabago sa katawan niya kaya naniniwala ako sa kanya.

Hindi muna pinapasok ni Bryan ang mga estudyante pero may gumagawa na sa mga nasirang parte ng academy. Dahil hindi ako mapalagay, lagi akong nagsasanay. I can't actually sleep, kaya lagi akong binibigyan ni Cyrus ng pampatulog.

Bukas na kami susugod sa kinaroroonan nila. Hinahaplos ko si Baby Clauss. Nakahiga naman si Cyrus sa likod ni Baby Xyra. He was looking intently at the stars.

"Can you save her?" he asked suddenly. Natigilan ako.

"I have to. I'll do everything to save her. Even if it costs me my life," I answered. 

"Don't say that. You must save both your lives," he said. "When things come to worst, I have no choice but to butt in. Hindi pwedeng may mamatay. I love my brother and sisters kahit magugulo sila. I want to see them in the future," he seriously said. I smiled. Alam kong magiging mabuti siyang kuya sa mga kapatid niya.

"Then no one will die. You'll see them in the future," I assured him. 

"Good," he said. "By the way Dad, do you think darkness is really a bad thing?" he suddenly asked.

Kumunot ang noo ko. "Bakit mo naman naitanong? Well, it depends on how people use it," I answered.

"Your right. But darkness is a good thing too because it shows me the stars. They are beautiful, aren't they?" he said. 

I chuckled and looked up. I don't know why he was mumbling random things. But the stars are really beautiful tonight. They remind me that there is still hope for the darkness. There's still hope for us. And our fate will be decided tomorrow.

------------

TO BE CONTINUED...

Author's Note:

Hello! Haha. I'm just playing around. Hahaha! Okay. Magtatago na ulit ako. Bayiieeeeeee. Hart. Hart. Sorry. Maikli lang ang update. (Anyways, lagi namang maikli ang update ko hahaha!) Sanay na siguro kayo.

P.S. Frustrated ako ngayon pero ayaw kong idamay sina Xyra dahil baka kung ano ang mangyari sa kanila. Pinapakalma ko muna ang sarili ko kaya pinaglalaruan ko muna sila. Hahaha. (Pero ang sama po ni Xyra >.<)

Wonderland Magical Academy: Escaping DarknessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon