YÜZBAŞI|18+

23 ✔️

Oy atmayı unutmayın (: İyi okumalar.

(Bu bölüm oldukça koşandır. Bölümü yanlışlıkla sildiğim ve tam olayları hatırlamadığım için, hatırladığım kadarını yazmaya çalıştım.)

——

"Annen ve baban nasıl öldüyse sende öleceksin yüzbaşı. Arkadaşların da sana eşlik etsin diye düşündüm"

Kapanan bilincimle beraber havalandığımı hissettim...

——

Göz kapaklarımı zar zor açtığımda bir hastane odasında yatıyordum. Koltukta uyuya kalan Onur'a baktım. En son bir patlama yaşamıştı. Kısık sesimle "Onur" dedim. Onur irkilerek bana döndü.

"Güzelim iyi misin?" diye sorarak yanıma geldi.

"Ne oldu Onur? Alp, İsmet ve Buğra nerede?" dedim.

"iyiler güzelim. Sadece İsmet.." deyip sustuğunda istemsizce kaşlarım çatıldı.

"Ne İsmet Onur?"

"Komada" dediğinde yutkundum. "Ne zaman çıkacağı da belli değil" dedi.

"Çocukları görmek istiyorum Onur" diye mırıldandım. Kafasını sallayıp beni yavaşça kaldırdı.

Bir odaya geldiğimiz de Alp ve Buğra'nın hafif gülme sesleri geliyordu. İçeri girdiğimizde bakışları bize döndü.

"Komutanım niye geldiniz buraya kadar hasta halinizle" demişti Buğra. "Bir şey olmaz. Yürümek iyi gelir hem" demiştim.

"Nasıl oldunuz?" diye sorduğumda ikiside kısaca iyi demişti. Bende uzatmayarak onlara veda etmiş, odadan çıkmıştık.

Benim kaldığım odaya geldiğimizde Onur'a bazı şeyleri sormuştum. Onur'la konuşmamız devam ederken kapı tıklanıp içeri bizimkiler girdi. Hepsi bir ağızdan geçmiş olsun komutanım demişlerdi.

Bazıları çiçek getirmişti. Hepsine teşekkür ettiğimde biraz oturup Alp ve Buğra'nın yanına geçmişlerdi.

Konuşa konuşa akşamı ettiğimiz hastane yemekleri gelmiş, onları yemiştik. Onur film izleyelim diyerek televizyonu açıp yanıma geldi.

Film izliyorduk ancak Onur'un eli rahat durmuyordu. Kadınlığımı okşamaya başladığında hasta halimle bunları yaptığım için utanmıştım.

Onur bana arkamdan sarılmıştı ancak eli önden kadınlığımla ilgileniyordu. Sulandığımı hissederken bunu tek hisseden Onur'un hırlamasından ben olmadığımı anlamıştım.

Onur ellerini hızlandırıyor, bazen yavaşlatıyordu. Dayanamayacağımı anladığımda yüksek sesle inledim. Bu Onur'u hem güldürmüş hemde fazlasıyla tahrik etmişti. Sona yaklaşıyordum.

"Boşalmak mı istiyorsun güzelim?" dediğinde "Onur" diye inleyip daha çok kıvranmaya devam ettim. Onur elini çektiğinde şok olmuş şekilde Onur'a bakıyordum. Onur yataktan kalkıp kapının kilidini çevirdi. Bana bakıp kısık, tahrik edici sesiyle konuştu.

"Daha iyisini de yapabiliriz bebeğim."

——

KESTİİİK

Arkadaşlar bölümü yanlışlıkla sildiğim ve aklımda kalanları geçirdiğim için çok kısa oldu kusura bakmayın lütfen.

Çerezlik bölüm diye düşünün. Geçiş bölümü tarzı...

Oy atmayı unutmayın (: