Bana Sabır Lazım

3. Bölüm: Uyuyan Güzel

11/01/2019

Eylül Altın

Yavaşça gözlerimi araladım, etraf biraz bulanıktı.

Biraz bekleyip bulanıklığın gitmesini bekledim.

Etrafı düzgün görmeye başladığımda karşılaştığım tavanla şaşırdım. Bu Selim'lerin evine kalmaya geldiğimde uyuduğum odanın tavanıydı. Kafamı kaldırdım ve gözlerimi üzerimde gezdirdim. Gördüğüm görüntüyle gözlerim kocaman açıldı. Vücudumda bir sürü kablo vardı!

Neler oluyordu?

Kafamı yastığa geri koyup kendime biraz zaman tanıdım. En son ne olmuştu?

En son Selim ile psikiyatriste gittik. Sonra... sonra... kaza...

Kaza olmuştu.

Selim neredeydi?

Ben neden hastanede değil de buradaydım?

Annem ile babam nerede?

Kafamda ki sorulara yanıt bulmak amacıyla seslenmeye başladım.

"Selim!"

Sesim kötü çıktığı için boğazımı temizledim ve tekrar seslendim.

"Selim, Hey!"

"Beni duyan yok mu?"

"Anne... baba."

"Hey!"

Aniden odanın kapısı açılınca irkildim. İçeri dalan Merve Hanım, ağzı bir karış açık bana bakmaya başladı. Bunda şaşıracak ne vardı?

Merve Hanım elini koluna götürdü ve bir çimdik attı. Gerçek olup olmadığını kontrol ediyordu. Gerçek olamayacak kadar ne vardı bunda?

Merve Hanım aniden boynuma atladı ve beni sıkıca sardı. Ben de ona sarıldım. Merve Hanım sarılmayı bırakıp yüzümü ellerinin arasına aldı. Gözleri dolmuştu

"Eylül," dedi ağlamaklı sesiyle "S-sen nasıl uyandın?"

Ne demek nasıl uyandın? Uyanılmayacak ne vardı bunda. Sadece bir kaza geçirmiştim ve eve geldiğime göre durumun iyiydi. Tabii kabloları hala anlayamamıştım.

"Nasıl uyandım derken?"

Merve Hanım susup başını yere eğdi.

"Selim nerede? İyi mi?" dedim korku dolu sesimle.

Merve Hanım başını yerden kaldırıp dolu gözleriyle yüzüme baktı.

"İyi."

"Burada mı?"

Merve Hanım soruma cevap vermeyerek ayağa kalktı ve cebinden telefonunu çıkarttı. Ben hala ona cevap istercesine bakarken telefonunu kulağına götürdü ve odadan ayrıldı.

Neler oluyordu?

Selim neredeydi?

Neden gelmiyordu?