"Uyarı değil ceza bilirdim ve sevgiden önce nefreti öğrenmiştim."
Bir nefes bir can demekti. Canın üflenmesi ya da terk etmesiydi.
Günah ağır bir bedele gebeydi.
Âdem işlediği günahın esiri, geçmişin eliydi.
Her insan bir amaç uğruna gelir dünyaya...
TAN VAKTİ'ni kütüphanenize eklerseniz çok sevinirim, bir de ailemizin büyümesi için arkadaşlarınızı buraya etiketleyebilirsiniz ^^
Keyifli Okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaleo - Vor í Vaglaskógi
11. ATEŞ İLE SU
Evde bir curcuna hakimdi ve bunun nedeni iblisi ininden çağırıp evimize davet etmemizdi. Söylediklerim korku filminin konusu gibi dursa da özetlenebilecek en doğru şekildi. Ön bahçede mermer sütunların atlında durmuş akşamın bu saatinde karanlık yolu gözlüyorum çok değil birkaç dakika içerisinde Okan yanında Kıvanç Başaran ile bahçe kapısından içeri girecek ve masa yıllar sonra ilk defa insanları şaşırtan bir adım atacak.
Düşmanınla yanı masaya oturmak toylar için gurur kırıcı bir mesele gibi dursa da aslında stratejik açıdan oldukça verimli sonlanabilir ama asıl mesele güven ile çelişki arasındaki ince çizgide ilerleyebilmekte.
Zülfikar'la sabah saatlerinden beri güvenlik protokollerini değiştirip, yerine yeni güçlü planlar ekledik ve bir de bunlar yetmezmiş gibi yeni planların herkese ulaştığından emin olmakla zamanımızı geçirdik. Biz bunlarla uğraşırken masa büyük bir toplantının kıyısında savaşın ana hatlarını belirliyordu ve tabii bu da yetmezmiş gibi Kıvanç konusunda da kesin bir karara ulaşmaları gerekliydi. Hepsi sırayla oldu.
Taşlı yolun kenarından hızlı adımlarla yanıma gelen Kenan esen rüzgarın arasından sesini duyurabilmek için kulağıma doğru eğildi. "Orman yoluna girmişler çok değil on dakikaya burada olurlar." Kenan geri çekildiğinde omzumun üzerinden kapının yanında dikilen korumalardan birine başımla işaret verdim ve o da hızlı adımlarla masaya haber vermek için yanımızdan ayrıldı. "Melsa bir de zamanı mı bilmem ama Zülfikar sabah bir mermi daha hak ettiğimi söylemişti ama sen verecekken Hüsrev Adal tüm malikaneyi birbirine katacak şekilde olaya giriş yaptı."
"Doğru..." dedim elim belimdeki silaha giderken. "İyi bak şimdiden üç mermin oldu, beklediğimden çok daha iyi bir performans sergiliyorsun gerçekten."
"Değil mi?" Omuzlarını silkti. "Ama ne bileyim şu Ruslarla olan savaş başlayana kadar silahımı alsam iyi olur diye düşündüm ama on gün içerisinde geri kalan mermileri toplamak zahmetli iş."
"Asıl bu koşuşturmada hepsini toplaman daha kolay." Dostça koluna vurduğumda sonunda sabahtan beri üzerinde olan gerginlikten kurtulduğunu anladım. "Eğer atik olursan göreve gittiğimiz zamanlarda birden fazla mermiye hak kazanabilirsin ama unutma sakın kahraman olmaya çalışma."
"Bu da ne demek?"
"Kriz anında birilerine yardım mı etmek istiyorsun? Önce kendini sağlama al ve ondan sonra diğerlerine yardıma git, karşındaki kim olursa olsun, kahramanlık yapma."
