Fixing A Broken Heart (Cheat Series 1)

Chapter 12 : Worried

Chapter 12 : Worried

Unti unting naging mapayapa ang mga araw na sumunod sa pamamalagi ko sa pamamahay ni Caden. Kahit minsan naiinis ako sa kaniya dahil sa mga pang-aasar nito , I slowly getting used to it. Naging mas malapit rin ako kay kina Zach at Zarah maging kay Mang Rene at iila pang mga tauhan sa farm.

Tumatawag si Daniel sa akin but our conversation won't last long. Nagiging maayos na rin ako pero ayoko na munang abalahin ang sarili ko sa bagay na iyon.

Biyernes ng umaga , magha-harvest sina Caden ng mga itlog sa poultry farm. I've been there just once pero hindi ko kinaya ang amoy. Pagkagising ko ay wala ng tao sa bahay maliban sa akin. Madalas napapatagal na rin ang paggising ko dahil sa magandang klima rito. Mapapasarap ang pagtulog mo. I was in the kitchen when I heard the doorbell rang. Inubos ko na muna ang kape ko bago tinungo iyon at binuksan. Tumambad sa akin si Paolo. Isa sa mga nagtatrabaho sa kwarto na pinapapa-ayos ni Caden para sa akin.

"Morning ma'am.." ngumiti ako rito at binuksan ng malawak ang pinto.

"Deretso na po ako sa taas." paalam niya. Tumango lang din ako.

"Sina Sir Caden po?." bigla niyang tanong ng nasa hagdan na.

"Nasa poultry farm na."

"Sige po. Akyat na po ako."

Nang mawala ito sa paningin ko ay saka ako bumalik sa kusina upang ipaghanda ang sarili ng agahan. I was in the middle of eatimg my breakfast when I heard a noise above. Natahimik rin naman pagkatapos noon. I tried to ignore it but my guts are telling me something risky. Sa huli tumayo ako at iniwan ang pagkain at tinungo ang taas.

Sinilip ko ang ginagawang kwarto. Pagpapalit ng tiles at pagpipintura ng dingding na lamang ang kailangang tapusin roon.

"Paolo?." Wala ito roon. Muli akong lumabas at saglit na natigilan ng makitang bukas ang pinto ng kwarto ni Caden na siya ring tinutuluyan ko pagsamantala. Sa pagkakaalala ko naman ay sinirado ko iyon ng lumabas ako.

Driven by the curiosity and my guts telling me. I headed toward it , slowly. Sinilip ko ang loob at muli akong nakarinig ng mumunting ingay. I open the doors wide. Hindi agad tumambad sa akin si Paolo. Nang makapasok lamang ako sa loob ay saka ko ito nakita sa loob ng walk-in-closet habang sinusubukang buksan ang cash vault ni Caden na naroon.

"What do you think are you doing?."

Gulat ang namayani sa kaniyang mukha ng magsalita ako. My eyes landed at the small table knife he was holding which he seem been using to open the lock of the vault.

"Ninanakawan mo ba kami?."

Hindi siya agad nakasagot at naging malikot ang mga mata.

Mabilis kung nilapitan ang burglar alarm na nasa kwarto at pinindot iyon. The alarm went on.  Natutop ako sa kinatatayuan ko sa muling pagharap ko ng makita si Paolo na nakatayo roon habang nakatutok sa leeg ko ang kutsilyo.

"Ayaw kung umabot sa ganito pero pinilit niyo ako."

His eyes screams threats. Hindi ko gaanong kilala at close ang nagtatrabaho sa kwarto but it seem they weren't nice at all. Itatarak sana nito ang kutsilyo sa akin pero nakaiwas ako. I stumble down the bed to the floor. I groaned at the sudden pain as my back hit the hard marble. The hell!

"Do you think you can get away with this?." I ask trying to brave and stood up again.

Sinubukan niya ulit akong saksakin pero nakaiwas agad ako. But it didn't stop him from trying. Damn it! He's a damn criminal. Akala ko Maynila lang maraming ganito. Dito rin pala.