𝚂𝚊𝚍𝚊𝚔𝚊𝚝𝚒𝚗 𝚁𝚎𝚗𝚐𝚒 𝙼𝚊𝚟𝚒 (Renkler Serisi)

🥘1.Bölüm -Yıllar Sonra- 💙🎶

Medya Selcan! (Bölüm erkenden atacaktım da unuttum şimdi aklıma geldi. Hemen attım)
-

-
Sebzeleri doğrarken en sevdiğim türküyü mırıldanıyordum.

"Beni dertten derde saldın. Şu gönlümü nasıl çaldın."

Kolumun üst kısmıyla anlımın terini sildim.

"Mecnunum Leylamı buldum. Güzel bu nasıl sevdaymış?"

Kuruyan dudaklarımı yaladım.

"Sesine sağlık şefim."

Sessiz söylesem de duyulmuştu heralde.

"Emrah şu tabağı da götür." Dedim sunumu hazırladığım tabağı ona taraf uzatırken.

Kavurduğum soğanın içine doğradığım tüm sebzeleri attım.

Aynı zamanda da hazırladığım tabağın sunumunu yapıyordum.

"Ferit tatlılar servis ettin mi?"

"Ettim şefim."

"Feza sende dolaptan balıkları getir. Biraz hız hız. Adama görünüp hemen geldim."

"Hemen şef."

"Atam dedim atılmıyor. Satam dedim satılmıyor. Akşam sabah yatılmıyor. Güzel bu nasıl sevdaymış?"

Aklıma gelen görüntüsüyle derin bir nefes aldım.

Bu şarkıyı her duyduğumda ya da söylediğimde aklıma gelirdi zaten.

Ne gerek varsa...

Telefonum çalınca "Emrah cebimden telefonu alıp reddet ellerim pis." Dediğimde söylediğimi yaptı.

Sonunda yemekler bitince başımdaki yemek yaparken takdığım boneyi çıkardım.

"Ben Akif Beylerle ilgilenmeye gidiyorum. Servisleri sakın aksatmayın."

"Tamamdır şef."

Önlüğümü çıkarıp astım. Mutfağa girdiğimde giydiğim terlikleri çıkarıp kendi ayakkabılarımı giydim. Mutfaktan çıktıktan sonra bir köşeye geçip saçımı açtım. Saçım çok uzun değildi zaten.

Son olarak üstümü başımı düzeltip Akif Beylerin yanına ilerledim.

"Afiyet olsun. Keyifler yerinde mi?"

"Çok sağolun Selcan Hanım. Her şey mükkemmel. Hele şu içeceğe bayıldım. Ne koydunuz içine?"

"Afiyet olsun. Meslek sırrı diyelim." Deyip gülümsediğimde aynı benim gibi güldü.

"Köşemizde sizden çok iyi bir şekilde bahsedeceğime emin olabilirsiniz."

"İyi bir gurme olduğunuzu biliyordum."