𝚂𝚊𝚍𝚊𝚔𝚊𝚝𝚒𝚗 𝚁𝚎𝚗𝚐𝚒 𝙼𝚊𝚟𝚒 (Renkler Serisi)

🥘16.Bölüm -Veda- 💙🎶

Barandan...

Gözlerimi açtığımda etrafıma birkaç saniye bakındım. Nerede olduğumu yeni yeni kestiriyordum. İki elimle yüzümü sıvazlarken koltukta oturur pozisyona geçmiştim.

Selcanım kalkmış ve işinin başına geçmiş olmalıydı.

Esnememi bastıramazken yerdeki gömleğimi alıp üstüme geçirdim. Düğmelerini iliklerken hâlâ uykuluydum. Köşedeki zarfı görünce ister istemez kaşlarım çatılmıştı. Elime aldığımda üzerinde benim ismim vardı. Hemen içini açtığımda bir mektup vardı. İyide kim bana mektup yazardı ki?

Sevdam,

Varlığımı aşkın ile huzur bulduğum gerçeğim, biricik sevgilim. Hissettiğim duygularımı kelimelere dökmekte zayıfım bilirsin. Ancak bunları yazmak benim için kaçınılmaz oldu zaten sana bu duygularımı anlatmakta güçlü olsaydım sana mektuptan çok ciltler dolusu kitaplar yazar aşkımı insanlara duyurabilirdim. Seninle yaşadığım her anın, aldığım her nefesin, paylaştığım her zamanın ayrı bir güzelliği ayrı bir anlamı var. Hayatım seninle bir ressamın aşkla çizdiği resim, sensiz iken fırçasız bir ressamın çaresizliği kadar aciz kalıyor.

Seni öylesine çok seviyorum ki, izlediğim her aşk filminde, dinlediğim her aşk şarkısında, gördüğüm tüm güzellikte seni görüyor seni arıyorum. Sen benim kışın güneşim, yaz aylarında rüzgarım oldun. Benim hayatıma girerek, bu dünyada alabileceğim en büyük hediyeyi vermiş oldun. Seni tanımak,  görmek, beraber olmak seninle; tarifsiz duyguların en naif hali. Bahar aylarında açan çiçekler gibi ruhum açılıyor seni düşündüğümde. Seninleyken dertlerimi, tasalarımı unutuyorum.

Seni unutmayı hiçbir zaman düşünmedim hatta aklımın ucundan bile geçirmedim. Sana olan aşkımı ancak ölüm ayırır Baranım.

Kendimi bir uçurtma olarak betimleseydim rüzgarım sen olurdun. Benim yıldız bakışlı sevgilim, sen benim her zaman en sevdiğim olacaksın.

Yüzümde büyük bir gülümseme oluşmuştu. Beni böylesine seven bir kadına sahip olduğum için mutluydum. Bende ona öylesine sevdalıydım. Mektuba geri döndüm.

Evet bunlar sana hissettiklerimin çok küçük bir kısmının yazıya aktarılmış bölümü. Gel gelelim bu mektubu neden yazdığıma.

Yaptığın her hatayı kabullenmeye hazırdım. Ama bu defa olmazdı olamazdı.

Yukarıda yazılanlarla tezat olan şu yazdığım şeyleri oku birde. Birde bu acıyı tat.

Ben Selcanım diye sevdiğin, ilk gördüğünde gözlerine baka kalan, yüreğinin içinde kaybolan, senin o güzel yüreğinin içinde kaybolanım. Sen dikensiz gül bilen, hasretimi dindiren, özlemimi söndüren birisin.

Hazır mısın başka hayatlarda yaşamaya, benimle doğruları yaşamak varken başkalarıyla yalanlarla yaşamaya? Sen beni haketmiş miydin oysa?

Kimsesizler mezarlığını gömdüm seni. Benliğimi sende kaybetmiş biri olarak. Kendimede kızıyorum neden hala seni seviyorum? İçimdeki hislerime, duygularıma karşı koyamaz oldum senden sonra.

Kendimde kendimi bulmuşken, şimdi kendimde kendimi kaybettim. Benliğimi unuttum. Soldum bir gül gibi. Eridim bir buz misali. Senden sonra hayal kuramaz oldum. Her rüyayı bir kabusa çevirdim.