🥘8.Bölüm -Hastane- 💙🎶

1.2K 41 7
                                    


-

-

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

-

Gözlerimi açtığımda başımda felaket bir ağrı vardı.

Kıyafetlerimle yatmışım.

En son yemek yiyorduk. Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyordum.

Her neyse annemlere sorsam iyi olacak.

Ağrıyan başımı tutarken mutfağa ilerledim.

Annem bulaşıkları makineye dolduruyordu.

"Anne ben dün akşam eve nasıl geldim?"

"Baran oğlum getirmiş."

"Ne?" Dedim şaşkınlıkla.

"Bir şey söyledi mi?"

"Sarhoşmuşsun. Kucağında getirmiş seni. Sonra yatağa bırakıp ayakkabılarını çıkarmış. Ben uyuyordum. Ablan açmış kapıyı."

Şaşkınlıkla bakıyordum. Neden getirsin ki?

Her ne kadar karşı karşıya geldiğimizde nefretini kussa da bir teşekkür borçluydum.

Yanına gitsem herkesin içinde çok farklı şeyler söyleyebilirdi. Benlik sorun yoktu ama o kendini kötü hissederdi. Birileri laf ederse bu sefer katil olabilirdi.

En iyisi Burağa söylemek.

Annemin yanından ayrılıp odama girdim.

Pınar okula gitmişti. Odada tektim.

Burağa whatsapptan ses attım.

"Burak Barana teşekkürümü ilet. Nedenini o anlar."

Anında görüldü oldu.

Ve yazıyor...

Burak: Tamam

Kısa ve öz biri olmasını hep sevmişimdir. Gerçi şimdi soğukluk yapıyordu. Normalde nedenini sorardı.

yazıyor...

Ne olursa olsun kendinden ödün vermiyordu. Nedenini soracaktı.

Burak: Neden?

Tam tahmin ettiğim gibi.

Ben: Boşver nedenini. O anlatır mı bilmem ama önemli bir şey yok

Burak: Peki

Telefonu kapattığım gibi yatağıma uzandım.

Bugün cumartesiydi. Restoranı geç açacaktık. Bu yüzden biraz daha uyusam fena olmazdı.

Kafamı yastığa gömdüğümde usulca gözlerimi kapattım.

Gelen mesaj sesiyle oflayarak telefonumu elime aldım. Rahat yoktu yeminle.

𝚂𝚊𝚍𝚊𝚔𝚊𝚝𝚒𝚗 𝚁𝚎𝚗𝚐𝚒 𝙼𝚊𝚟𝚒 (Renkler Serisi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin