METRES

Bölüm 33

DEMİR

Onu suyun üstünde kanlar içinde gördüğümde elim ayağım buz tuttu yüreğim cehenneme döndü sanki.Suya atlayıp Derin'i tekneye çıkardığımda kendinde değildi.Yol boyunca kendine gelmemişti içimdeki endişe giderek artarken yüreğim sıkışıyordu.Hastanenin koridorunda beklerken nefes alamıyordum boğazım düğüm düğümdü.Ondan gelecek iyi bir haberi bekliyordum.Melek karşımda ağlamaktan kızarmış gözleri bakışlarındaki hüzün beni daha da bitirip tüketiyordu.Kızımı kollarımın arasına aldım.Daha yeni kavuşmuştu annesine onun kokusuna alışmışken hayat bize bu kadar acımasız olmamalıydı.Ondan alacak yıllarımız varken o bizden Derin'i alamazdı.O yıllarca yanımda yoktu ama uzakta da olsa nefes aldığını yaşadığını biliyordum.Melek'in akan gözyaşlarını parmaklarımla silip yüzünü okşadım.

"Annene hiçbir şey olmayacak meleğim."dediğimde doktor müdahale odasından çıktı.Ayağa kalkıp telaşla kötü bir şey duymamak için nefesimi tuttum.

"Derin hanımın başından röntgeni çekildi bir sorun göremedik şu an kendinde ama uzun süre oksijensiz kaldığı için ciğerlerinde sorun oluşmuş şu anda oksijen tüpüyle daha rahat nefes almasını sağlıyoruz."dedi.

"Onu görebilir miyiz?"dedim.

"Tabi görebilirsiniz birazdan odaya çıkarırlar."diyerek yanımızdan ayrıldı.

---

Odaya girdiğimde Derin'i görünce yüreğim parçalara ayrılmıştı.Başının bir bölümü bandajla sarılıydı ve oksijen maskesini gördüğümde nefesim kesilmişti.Yatağının kenarına oturup solgun yüzüne dokundum.Gözlerini araladığını görünce elini tuttum.

"Demir."dediğinde sesi fısıltıdan ibaretti.

"Buradayım sevgilim seni bir daha asla yalnız bırakmayacağım."dedim.

"Bana ne oldu?"dediğinde şaşkınca yüzüme baktı.

"Tekneden denize düşmüşsün nasıl olduğunu hatırlamıyor musun ?"dediğimde yüzüme öylece baktı.

"Kafamın içi o kadar boş ki her şey kesik kesik."dediğinde eliyle başını tutmaya çalıştı.Elini tutup sakinleştirmeye çalıştım.

"Kendini yorma dinlenmelisin."diyerek elini avucumun içine hapsettim.

"Kızımız nerede?"dediğinde Melek'in dışarıdaki telaşlı halini hatırladım.

"Dışarıda seni görmek için bekliyor."dediğimde gözlerinin dolduğunu gördüm.

"Kızımı görmek istiyorum."dediğinde kalkıp dışarıya çıktım.Melek meraklı gözlerle bana bakarken "Annen seni görmek istiyor."deyip Melek'in elinden tutup odaya götürdüm.Annesini görür görmez ağlamaya başladı.Yanına oturup dikkatlice sarılışını gördüğümde kızımın merhameti yüreğimi aydınlatmıştı.

"Anne ölme sakın beni bırakma."dediğinde gözümden bir damla yaş süzüldü.

"Seni bırakıp hiçbir yere gitmem Meleğim."diyerek kızımızın saçlarını okşadı.

---

Derin Melek'in daha fazla hastanede perişan olmaması için Şebnem'le birlikte eve gitmesini istedi.Gözüme bir damla uyku girmiyordu.Dakika başı Derin'in nefes alış verişlerini kontrol ediyordum.Onu kaybediyordum ve o anı uzun süre hafızamdan silebileceğimi de düşünmüyordum.