Wing's Denouement: Vamprous Angelico Chronicle I

17 | Wing's and Fung's

Chapter 17.

Bumukas ang pinto ng opisina ni dad. Narinig ko ang humahangos na paghinga. Ang mga yabag nito na napatigil sa bukana ng pintuan.

"Ada anak!"

Kusang lumingon ang ulo ko paharap sa boses ng nilalang na pinakakailangan ko sa bawat segundo ng buhay ko.

"M-mom..." tears begun to flow again.

"M-mom..." tuluyan na akong napaupo at napahagulhol.

Ang sakit. Ang sakit-sakit.

Ano'ng meron sa nakaraan ko? Paano ko pinatay ang sarili ko? Bakit ko nagawang kitilin ang sarili kong buhay? Isa akong makasalanan. Ang nakaraan ko ang siyang nagpapahirap sa aking kasalukuyan.

Why? Why does everything has no definite ending? Why can't I put the pieces on it's right places to complete the puzzle of my history?

Mom caged me into her arms. She kissed my forehead and repeatedly whispered, "Shh my princess, mom is here. I love you."

I closed my eyes to shut it from crying but the tears were uncontrollable.

I hugged my mom and cried it out.

I heard that dad stepped forward and was about to approached us but mom stopped him. My dad stopped for a moment and went outside his office.

Nakita ko rin si Ginoong Miguel na nakatayo sa labas ng opisina ni dad. Tumingin ito sa akin bago siya umalis sa kinatatayuan niya. Kita ko sa mga mata nito ang pag-aalala at awa.

Awa sa alaga niyang ngayon ay unti-unting nadudurog. Awa sa iniingatan niyang susunod na prinsesa na lagi niyang pinapangaralan.

Ilang minuto rin ang lumipas nang maramdaman kong wala ng luhang mailalabas ang aking mga mata. Tila natuyo ang sistema ko kasabay nang pagkatuyo ng aking lalamunan.

Nanghihina ako at biglaang nablangko ang aking isipan. Nakatulala na lamang ako sa kawalan at pilit na pinoproseso ang mga sinabi ng ama ko.

"Can you stand?" mom asked me. Her voice is comforting.

I looked at her and nodded once. Inalalayan niya akong makaupo sa sofa na nakapuwesto sa gitnang parte ng opisina.

Nang makaupo ay biglang pumasok si Ginang Merlinda, ang siyang tagapag-alaga ni mom. Ini-abot nito kay mom ang isang baso ng tubig, nagpasalamat si mom sa kaniya bago ito lumabas.

"Anak," mom offered me the water.

I was about to get it when my mom helped me to drink the water. Napansin siguro nito ang nanginginig kong kamay na sadyang kapansin-pansin naman.

Pagkatapos uminom ay ibinaba na ni mom ang baso sa ibabaw ng babasaging mesa na kaharap ng sofa.

She gently combed my hair with her hand. Napapikit ako sa dulot nitong ginhawa sa akin. Her hands are soft and gentle. Ang pisikal na anyo ni mom ang siyang namana ko. Maamo, ngunit makahulugan ang nangungusap na mga mata.

"M-mom..." panimula ko. Hindi ko batid kung narinig niya ba ako sa kaliit ng boses na nailabas ng bibig ko. Ngunit napatigil si mom sa paghagod ng buhok ko kaya't batid ko na narinig niya ako.

Nakatingin lamang ako sa kawalan at iniisip kung ano ba ang sunod kong sasabihin.

My mom held my hands and caressed it. I just stayed still. I really don't know what to say.

"I missed you, Magdalene," mom told me with her sincere and soft voice.

"I missed you too, mom..." I respond, still looking at nowhere.