"Katilsin sen!" Kadın neden bağırıyordu? Sonuçta herkes katil olabilirdi,gerçi herkes benim gibi bir seri katil olamazdı.
"Herkes katildir." Dedim kadına, "Herkes katildir ve katil olmak sadece insan öldürmek değildir hanımefendi,duygu katilleri de...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece bir kez. Sadece bir kez kalbimi dinledim.
Kalbimi dinlemem en büyük hatam oldu.
O günden sonra yaklaşık iki hafta geçmişti ve ben kimseyle iletişim kurmamıştım.Ellerim her gün,her anda titriyordu ama gene de ellerimi kullanabiliyordum.Alışacaktım herhalde,alışmak zorundaydım.
Alışmam zor olacaktı ama alışacaktım.
Üstüme giyeceğim kıyafetleri seçerken renkli bir şey giymemeye özen gösteriyordum.Siyahtan başka bir renk giyemezdim artık.
"Yeniden renklere aldanamazsın İz," diye mırıldandım. "Sindiğin yerde leke olmaya mecburken başka bir rengin daha katili olamazsın."
Başka bir rengi daha katletmeyecektim. Sindiğim yerde leke olacaktım.
Siyah bir bluzu ve siyah bir pantolonu üstüme giydikten sonra aynaya baktım.
Katilin gözlerine baktım,katilin gözleri beni kendimi öldürmeye davet ediyordu.
Katilin gözleri birer araftı,iyiyi ve kötüyü ayıran bir araf.Katilin hangi tarafta daha fazla olduğunu bulmaya çalıştım.
Bulamadım.
Katilin gözlerinde gözyaşları vardı,diğer yandan zevkte vardı.
Geçmişin intikamını aldığı için gözlerine zevk yerleşmişti. Gözyaşlarının sebebi ise onu öldürdüğü içindi, zamanında tek sığınağı olan o insanı öldürdüğü için ağlamak istiyordu,haykırmak istiyordu.
Elleri titreyen katile baktım,elleri titriyordu çünkü onu bu elleriyle öldürmüştü,onu bu elleriyle ölümün kollarına itmişti.
Ellerimden tiksindiğimi hissettim, ellerimi kesmek istediğimi hatta ellerimi bir daha görmemeyi.
Bakışlarımı aynadan ayırdığımda ise kapıya ulaşıp bir hafta önce gelen o kutuya baktım.Bu kutuda gerçeklerin olduğunu hissediyordum ve bu beni ona karşı uzaklaştırıyordu.
Bu kadar gerçekler fazla değil miydi gerçekten?
Dur, dedim. Kaldıramayacağın daha kaç yükün altına gireceksin sen?
"Gerçeklerin sonuna gelene kadar," oldu verdiğim cevap. "Gidebileceğim yere kadar."
Tam kutuyu açacağım anda kapı çaldı,eczaneci çocuk istediğimi getimişti demek.
⏳
Bu beklediğim ömür gibi geçen kaçıncı dakikaydı bilmiyordum.En sonunda dayanamayıp elime aldım ve çıkan sonuca baktım.
