İz

13. Bölüm Gerçek Dostlar ve Hainler

Buraya bölümden önce başlangıç olacak minik bir alıntı gibimsi bir şey bırakıyorum,okursun Defne💞

⏳

"Onlar güçlü," dedi orta yaşlardaki adam genç adama.

"Biz daha güçlüyüz," diye sinirle söylendi genç adam. "Onlara karşı gelebiliriz."

"Kendine gel," sinirle soludu. "Bize bu görevi veren benim bile üstüm,bu görevi bize direkt olarak istihbarat verdi.Bizim yüzümüzden giden ajanlarının bedeli bu."

"Ne yapacağım orada?" Sinirle yerinden kalktı. "O mu orada? Onu mu bulup getireceğim ki bana verdiler bu görevi?"

Adam bitikti,hayata karşı umudu kalmamıştı.

Adam bedel ödemek istiyordu.

Yaptıklarının ve yılların bedelini ödemek istiyordu.

"Duyduklarını kaldırabilecek misin?" Diye sordu genç adama. "Çünkü çok ağır."

"Kaldırıp kaldırmamam önemli mi peki?"

"Benim için önemli."

"İstihbarat için peki?"

"Değil."

"O zaman," dedi adam bıkkın bir sesle. "Anlat bana."

"O," dedi,yılların bedelini ödemek isteyen adama. "Yıllardır aradığın orada."

Genç adam dondu.

Ne yani?

Uçurumdan atlayıp gökyüzüne göçtüğünden korktuğu sevgilisi göçmemiş miydi?

🕯

13.BÖLÜM "GERÇEK DOSTLAR ve HAİNLER"

"İz!" Diye bağıran İsabel'in sesi beni gerçek dünyaya geri döndürmüştü. Bakışlarım aynaya kaydığında oradan da lavaboya kaydı,lavabo kestiğim saçlarla kaplıydı.

Saçlarımı artık kesiyordum.
Birde saçlarım artık siyahtı.

"Üstümü giyinip geliyorum." Banyodan çıkıp odaya geçtiğimde bornozumun kemerini açtım ve iç çamaşırlarımı giydim.Bakışlarım anlık olarak o ize odaklanmıştı.

Kendimde asla geçmeyecek olan bir iz bırakmıştım ve bu iz bana eskileri hatırlatıyordu.
Gerçek dostlarımı ve hainleri.

Karnımdaki o neşter izine parmaklarımı değdirdim ve değdirdiğim anda elim elektrik çarpmış gibi geri çekildi o izden. Bu ize dokunmak benim için ona dokunmak gibiydi ve ben şu anda her şeyi sıfırlamışken geriye dönemezdim.

Hayat istediklerimizi vermemekte inatçıydı,bunu en acı şekilde öğrenmiştim.
Ölmeyerek.

İlk gözlerimi açtığım anı hatırlıyorum Yağmur "Uyandı!" Diye öyle bir bağırmıştı ki sonrasında ise karşımda hıçkırıklarla ağlamıştı,Arjen odaya girdiğinde ise o da aynı Yağmur gibi ağlamıştı.İlk defa o an neden onları düşünmediğimi sorgulamıştım içimde ama artık iyiydim.

Vücudumun tamamı alçıya alınmıştı ve bu alçılar bana çok pahalıya patlamıştı,bir ay boyunca yatağa bağlı bir halde Yağmur ve Arjen tarafından bakılmıştım ama ayağa kalktığımda ise fizik tedavilerle daha iyi hale gelmiştim.