18.Bölüm "Savaşa Atılan İlk Adım."Yazarın Anlatımıyla...
Genç kadın mekanı terkettiği andan itibaren mekandaki herkes donmuştu.
Genç adam masaya saplanan o bıçağa baktı,gözlerinden yaşlar akarken o bıçağı aldı ve o da mekanı terk etti.
Adam nefes almak istedi,alamadı.
Adam ağlamamak istedi,ağladı.
Adam evladını kollarına almak istedi,alamadı.Adam sevdiği kadının gözlerinde görmüştü,kadının gözlerinde evlat acısı vardı.
Adam eve girdi,dengesiz adımları onu bir iki defa sendeletse de banyoya ulaştı,pantolonunu çıkardı,bıçağı kasıklarına dayadı.
Adam kasıklarına kazıdığı her bir çizgi için gözyaşı döktü,bu fiziksel bir acı değildi,bu ruhsal bir acıydı.
Ruhsal bir acıydı bu.
Adamın kasıklarından kanlar aktı,adam kanları bile umursamadan bıçağı daha derine işlemeye devam etti.
"Çocuklarım," dedi kasıklarındaki o bulutla güneş şeklini okşayarak. "Nereye gittiniz siz öyle?"
Adam yere çöktü,başını dizlerine doğru götürdü ve gözyaşlarını sesli bir şekilde akıtmaya başladı.
Adam evladını kaybedişine ağlıyordu.
Evlat kaybedişiydi bu.
O gece o banyoda haykırışlar koptu,kanlar aktı.
Çocuğunu daha kollarının arasına bile alamadan kaybetmiş bir babanın acısıydı bu.
İz Minel'in Anlatımından...
"Bir bardak daha," diyerek boş bardağı işaret ettiğim barmen bunun kaçıncı bardağım olmasını umursamamış boş bardağı doldurmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İz
Romance"Katilsin sen!" Kadın neden bağırıyordu? Sonuçta herkes katil olabilirdi,gerçi herkes benim gibi bir seri katil olamazdı. "Herkes katildir." Dedim kadına, "Herkes katildir ve katil olmak sadece insan öldürmek değildir hanımefendi,duygu katilleri de...