PATRONUM

45. BÖLÜM

İREM- Nasıl yani? Bildiğin kendisi mi gitmiş?!

Emir susmasını işaret edip önüme çöktü.

EMİR- Eninde sonunda geri dönecek.

EYLÜL- Ya tehdit edildiyse?! Evet evet tehdit edildi! Elini kolunu sallayarak beni terketmez.

EMİR- Şu an bunun bir önemi yok!-

EYLÜL- ŞU AN ÖNMELİ OLAN NE? ÇOK MERAK EDİYORUM.

EMİR- SENSİN EYLÜL VE KARNINDAKİ BEBEK.

İREM- Tamam sakin olun! Eylül hadi gel eve gidelim.

EYLÜL- Ben kendim gidebilirim.

Kolumu çekip karakoldan çıktım, bir taksi çevirip cebimde kalan son parayı da verip indim. Eve girdiğimde kendimi daha kötü hissetmeye başladım. Her yere baktığımda onunla olan anılarım canlanıyordu.

Nefes nefese kalınca titreyen elimle kendime su koyup içtim.

EYLÜL- Sakin olmalıyım, gelecek, dayanamaz b-bensiz dayanamaz.

Konuştukça Emir'in söylediği cümle beynimin içinde çınlıyordu. 'KENDİ BAŞINA ÇIKMIŞ EVDEN'

EYLÜL- Hayır beni bırakmaz, beni bırakmaz hayır!

   Odama çıkıp kendimi suyun altına tuttum, yavaş yavaş kendime geldiğimde üstümü değiştirip aşağı indim.

  Mutfağa girecekken kapı çaldı, bir anlık telaşla Poyraz'ın geldiğini düşünüp koparak kapıyı açtım.

EYLÜL- POYRAZ?

  Kapıyı açtığımda beklemediğim bir manzarayla karşılaştım.

EYLÜL- S-siz kimsiniz?

X- Aynı kişiyi arıyoruz sanırım?

EYLÜL- Pardon?

X- Poyraz-

  Demesiyle kapıyı kapatıp kitledim, evin bütün kapılarını ve perdelerini kapatıp Emir'i aradım.

EMİR- Noldu? Daha çok bağırmak için mi aradın?!-

EYLÜL- Kapıda adamlar var!

EMİR- Ne?!

Telefondan Araba çalışma sesi geldi.

EMİR- Nerdesin şu an?

EYLÜL- Odamda, kapıları kitledim, nerdesin?

EMİR- Gelmek üzereyim, yakınlardaydım zaten.

EYLÜL- Aşağı ineyim mi-

EMİR- Hayır, sakın inme! Geldim zaten.

EYLÜL- Oradalar mı?

EMİR- Büyük bir araba var kapının önünde.

EYLÜL- Napıcam?!

EMİR- Şimdi arka tarafa geçiyorum, eşyalarını topla bahçe kapısından hemen arabaya bin.

Telefonu kapatmadan büyük çantamı alıp içime ne bulduysam doldurdum, çekmecemi açtığımda elime gelen 2 fotoğrafı farkettim.