JF 30
Ylorah's Language
The ride home was awfully quiet, besides the fact that Amihan and Ben are both wasted, I remained silent the entire time we were at Salon de Ning. Umalis na raw kaagad si Gazer pagbalik sa upuan namin kanina pagkagaling sa akin.
I shut my eyes and hold the phone so tight that it might break.
"Ginawa nga akong driver. Ano ba 'yan?!" Dinig kong angal ni Mavius.
Hindi ko na siya pinansin at pinag-buti ang pagpapanggap na tulog.
Amihan and Ben stayed over that night. I asked Mavius he wants to crash in for the night because it's late and he looks so tired, but he declined and his exact words are: "Salamat, pero mahal ko ang buhay ko."
I tried to fall asleep that night, hoping that when I wake up, all that happened was just an awful dream. I hoped that when I wake up, I'm with Gazer and everything is in its right place. I hope that this sleep will make me as peaceful as Ben and Amihan are right now.
But the day after, I woke up feeling a lot more tired than usual. Isa-isa kong tinanggal and kamay at binti ni Ben at Amihan na nakapatong sa buong katawan ko.
Hirap na hirap akong umalis sa kama at parang mga linta kung makadikit sa akin ang dalawa. Pag kuwan ay kinuha ko ang cellphone, nilagay ang sim card at saka ito binuksan. I browse my contacts, mabuti nalang at naka-save sa sim card lahat ng importante kong contact.
Pag bukas ay agad kong tinawagan si Dara.
"Oh! You're still alive! I'm alive! We're both alive!" Bati niya sa kabilang linya.
Ngumisi ako habang tumitingin ng makakain sa ref.
"Just called to say hi... okay, now bye!" Tumawa siya sa kabilang linya at nakipag-tsismisan lang sa akin. Dapat pala ay hindi na ako tumawag, nauubos ang energy ko sa taas ng energy niya.
"Ugh! I'm never drinking again!" Ani Amihan habang palabas ng CR at kakatapos niya lang sumuka. Kasunod niya si Ben na ngayon ay gulo-gulo ang buhok.
"H'wag mo na ako aayain sa susunod!" Sumandal si Ben kay Amihan pagkaupo sa lamesa.
"Maligo na kayo pagkatapos, both of you reek of alcohol!" I crinkled my nose as I put the bowl of noodle soup in front of them.
"Thank yhou, YH..." Amihan breathe.
Tinakpan ko ang ang ilong ko dahil maging si Ben ay gano'n din ang ginawa.
"Stop! St--op!" Naduduwal kong sabi. Tumawa sila at tumigil rin sa wakas.
Halos 10 AM nang makaalis kami ng bahay. Pag labas ay bahagya kong inikot ang paningin ko.
"Yh, may hinahanap ka ba?" Tanong ni Ben habang sinusunot ang salamin. Umiling ako at iangkla ang braso ko sa braso niya.
"Wala... Amihan, let's go!" Sigaw ko kay Amihan na ngayon ay todo takbo dahil sa tindi ng init ng araw.
Papunta kami ng school, pareho kami ni Ben na walang pasok but since we're all graduating we have a lot of things to do. So I spent the whole day on the campus, Ben is fixing her final script-to-screen. While Amihan went to her school and took her exam.
Makapasa kaya ang isang iyon? She's wasted the night before!
Pasado alas otso nang makauwi ako ng bahay, pagbaba ko ng sasakyan ay agad kong nilibot ang mga mata ko. He's not here.
Kibit balikat akong pumasok sa loob ng bahay. Tumunog ang cellphone ko habang papasok, napangiti ako bago ko ito kunin.
'Lawrence calling...'
