JF5
Talo na ako...
He throws the envelope on the table without breaking our eye contact. I looked away, trying to weigh things out.
"Yh!" Ben called out, she walks towards me, her brows knot the moment she saw my facial expression, I guess? I can't hide anything from Ben. And I have this strong feeling that she knows, she knows about me and Gazer, about what's going on between us.
"Get it together, paakyat na si Amihan." Aniya sabay kuha ng envelope na nasa lamesa. I can still feel that Gazer is still looking at me. I sigh and shake my head out of disbelief. Just what the hell is happening, why do I have to do this with Gazer? Why am I doing this to my best friends' brother, it seems unethical.
Is this unethical? Is this really wrong?
"Kuya! I am starving na." Ani Amihan pagkapasok na pagkapasok niya. Ipinikit mo ang mga mata ko, dahil nakita ko ang mumunting pag silip sa akin ni Ben. I don't want any argument right now, I am too tired and stressed to do that.
"Yeah, what do you want to eat?" He ask in monotone. Jerk 'yon nalang ang nasabi ko sa isip ko. Umupo sa tabi ko si Amihan at saka ako niyakap mula sa tagiliran. Hinilig niya ang ulo niya sa balikat ko.
"Yh, sorry na. I didn't know that you're this tired. Are you mad?" Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko, at saka ko iminulat ang mga mata ko at tumingin sa kanya.
"Let's just go. Tapusin mo dapat mong gawin dito, I'll wait you guys at the car. I'll go ahead." Ani ko at saka tumayo at naglakad na palabas.
"Okay, sorry." Ani Amihan bago ako tuluyang makalabas ng office ni Gazer. Pagkarating ko sa elevator ay mariin kong ipinikit ang mga mata ko, hindi ko na alam. Hindi ko na alam gagawin ko. But one thing is for sure, I have to stop. I have to.
Pagkarating ko ng sasakyan ay halos mapamura ako nang maalala ko na di ko nga pala nakuha ang susi ng sasakyan kay Amihan. Damn it! And to fuel the flame, I don't have my phone and bag with me. Goodness, Ylorah! Bakit ang tanga tanga mo?! In all aspect.
Wala pang 15 minutes ay nakita ko na ang aparisyon nila Amihan. Tumakbo si amihan papalapit sa akin, kasunod si Ben at si Gazer na nakayuko at naka lagay ang mga kamay sa magkabilang bulsa.
"Sorry. Halika na, let's eat." Ani Amihan at saka ako pinagbuksan ng pinto ng sasakyan.
"Can you just drive me home? I am really tired today. And no, I am not mad at you, I am just dog tired. That's all." Ani ko nang makita kong pumungay ang mata niya, ang tingin niya ata sa akin ay palaging galit sa kanya. Tumango lang siya, pagka-pasok ni Ben sa sasakyan ay agad niya nang pinatunog ang sasakyan, nag paalam na siya sa kanyang kapatid.
Bahagya akong sumulyap kay Gazer, saglit na nagtama ang mata namin, ako ang unang umiwas. It's just so confusing. Pinikit ko nalang ang mga mata, I am so tired inside.
Narinig kong nagpaalam si Amihan at Ben kay Gazer. Pinikit ko lang ng mariin ang mga mata ko. What just happened? We had a good morning earlier, how come my day is now ruined?
Sa halos isang oras ay nasa tapat na kami ng bahay ko. I live alone, si Benny naman ay may dorm since scholar siya ay provided din 'yon together with her tuition fee and her allowance. Pero noong nabubuhay pa ang mga magulang ko ay sinusoportahan din siya, masyado lang siyang mahiyain.
"I'm really sorry, Yh." Malungkot na sambit ni Amihan. Marahan akong ngumiti at umiling.
"You don't have to, I'm just tired. Really tired." Malumanay kong sabi. Binuksan ko na ang pinto at lumabas na.
