JF8
Equilibrium
I have been very listless since that day. I don't want to do anything, I just want to sleep all day. But I can't do that, I still have something else to do, I have to fix things. But despite being so busy because I'm a graduating student, I just can't forget about it, even if I want to. I just can't.
Gaya ngayon, I'm supposed to focus on these sheets, but what am I doing? Thinking about the things that will never change. I took a deep breath and stare at the paper. I shut my eyes and scratch my head, ghad! This is frustrating. Tumayo ako at lumabas muna ng music room para magpahangin. Nasa school ako pero lumilipad and isip ko.
Huminga ako ng malalim at chineck ang cellphone ko, may 3 akong message. 2 ang galing kay Ben at 1 naman ay kay Amihan.
"Kain tayo mamaya."
"Puntahan kita." Ang laman ng text ni Ben. Hindi ko muna nireplyan, binasa ko muna ang galing kay Amihan.
"Kain daw tayo. On the way na kami, I miss youuuuu~!" Napangiti ako sa text ni Amihan. Kahit na sa text lang ay alam na alam mong siya ito. Tila naririnig ko pa nga ang boses niya habang binabasa ko ang message niya. Tumawa ako at umiling, Nag-reply ako sa kanilang dalawa at pumayag. Ilang araw narin kaming di nagkikita-kita dahil nga busy kaming lahat, mga graduating student kasi kami kaya medyo limited ang time namin.
Bumalik na ako sa loob ng music room at tinapos ang mga dapat kong gawin. Marami pang dapat ipasa, pero pinagpaliban ko muna ang pag-gawa. Wala din namang mangyayari, baka titigan ko lang ang music sheet. Tinamad talaga akong kumilos ngayong panahon na ito, but I can't slack off. Mahirap na.
Pasado alas tres nang dumating sila Amihan, kahit na medyo malayo pa ay natanaw kong si Ben ang nasa driver's seat, obviously siya ang nag-drive. Kumaway si Amihan sa gawi ko nang makita niya ako. Ngumisi ako ng hilaw at tumango, sumimangot siya sa ginawa ko.
"Ang tagal mo." Bungad niya nang pagka-upo ko sa back seat. Napa-irap ako. Napatingin ako sa rear view mirror at nakitang naka tingin sa akin si Ben. Tumango ako at nginitian siya, ngumiti rin siya pabalik.
"Let's go~" Excited na sabi ni Amihan. Ngumisi ako at himilig sa glid ng kotse. Pinikit ko ang mata ko at pilit na inabala ang sarili ko tungkol sa mga bagay-bagay na dapat kong tapusin. Pero hindi ko talaga magawa. Halos 2 linggo na mula no'ng huling nagparamdam si Gazer. It's not like I'm expecting him to come, it's just that... ghad! I really don't know! Hindi ko na alam ang mga dapat kong gawin, why do things keep on coming in my way? Am I your favorite?
Napamulat ako nang mag-ring ang cellphone ko, bago ko sagutin ay nahagip ng mata ko ang mata ni Amihan na sumulyap sa akin ngunit agad din siyang nag-iwas ng tingin. I frowned, ayan nanaman ang mga tingin ni Amihan.
"What do you want?" Bungad ko sa tumawag, it's Lawrence. Sinagot ko ang tawag dahil di nanaman siya titigil hangga't di ko sinasagot.
"My, what a nice hello you have." Aniya at tumawa. Napa-irap ako at humugot ng malalim na hininga.
"Ano? I don't have all day to talk to you. What do you want?" Iritado at maarte kong sabi, dahilan para mapatingin sa likod sila Ben at Amihan. Di ko sila pinansin, I stared at my nails, instead. Narinig ko ang halakhak niya sa kabilang linya, napa-pikit ako ng mariin. Goodness! He's getting on my nerves!
Narinig ko ang tila pagod niyang pag hinga bago nagsalita, "Can we meet tonight? I ... I just really want to talk to you." He said in a serious voice, I know it's serious. I've been with him for quite some time. Pumikit ako ng mariin, I bit my lower lip.
