İlk Korku #Aşk-ı Polisiye I#

Bölüm 12

Toplantı odası, tüm ofislerin tam ortasında sadece camekandan oluşan bir mekândı. Asaf Amir'in şeffaf olmayı sevdiğini biliyordum ama eğer ortamda gizli bir durum varsa jaluziler tamamen kapalı olurdu. Şu an bir kaç jaluzi yarıya kadar indirilmiş olsa da geneli sonuna kadar açıktı. Toplantı odasında Asaf Amir, Başkomiser Mehmet Akif Andaç, bizim ofiste bulunan diğer başkomiserimiz Zeki Uysal, Turgay Komiser ve ortağı Polis Memuru İbrahim ile Erdal Komiser vardı. Sessizce boş bulduğum ilk koltuğa oturdum. Bunca insan neden bir araya toplanmıştı anlayamamıştım ve Asaf Amir konuşmaya başladı.

"Turgay Komiser, Özge Yeğin cinayetiyle Doktor Zahide Altın cinayeti arasında bir bağlantı buldu. Anlaşılan o ki aynı katili arıyorsunuz."

Çölün ortasında başımdan buz dolu kova boşaltmışlardı sanki. Beynim hararet yapmıştı adeta. Giray Komiser şaşkındı bense sinirli. "Bağlantıyı ben buldum," diye haykırmak istedim. Elimdeki kurşun kalemimi sıkmaya başladım. Öyle ki ortamdaki sessizlikte küçük bir çıt sesi çıkmıştı. Turgay Komiser, bana baktı ve dudağı hafif yana doğru seğirdi. Bu gülüşünü ve yaptığı hareketi ömrüm boyunca unutmayacaktım. Kendinden emin bir şekilde ayağa kalkan Turgay Komiser, tişörtünü düzeltip konuşmaya başladı.

"Bizim kurbanımız The Hospital Plaza'da kendi özel muayenehanesini işleten bir kadın doğum doktoru olan Zahide Altın. 45 yaşında, evli ve iki çocuk annesi. Hasta portföyü genelde zengin ve gizliliğe önem veren kişilerden oluşuyor. O yüzden muayenehanesini gören güvenlik kamerası mevcut değil. Ayrıca ajandasında hastaları ya sadece baş harfleriyle not edilmiş ya da küçük bir sembolle."

Giray Komiser, Asaf Amir'e bakarak "İyi de aynı katil olduğunu nasıl anladınız?" diye sordu. Cevap sinsi gülüşlü Turgay Komiser'den geldi.

"İki kurbanın öldürülüş şekilleri aynı. Yirmi bir santimlik sustalı bir bıçak kullanılmış. Adli Tıp Kurumu'nu arayıp iki cesedin karşılaştırılmasını istedim. Ön raporda yazanları aynen aktarıyorum."

Turgay Komiser eline evrakı aldı ve okumaya başladı.

"Arteria carotis communisteki kesiğin özelliğine bakılınca her iki kurbanda da aynı, tek ve çok net olduğunu görmekteyiz. Lezyonların derinliği her iki kurbanda aynı ve aynı silahla aynı miktarda güç uygulanarak yapılmış. Sonuç olarak, yaralar, pozisyon, boyut, yön ve uygulanan güç ve kullanılan silah bakımından aynı. Sadece ikinci kurban olan Özge Yeğin'de yaranın derinliğinin çok az miktarda değişkenlik göstermektedir."

Turgay Komiser anladık mı diye hepimize bakış attı.

"Ayrıca geriye dönük hasta kayıtlarında Özge Yeğin'in adını doktorun kayıtlarında bulduk. Bu, yaklaşık bir yıl öncesine tekabül ediyor. Sonrasında ismine bir daha rastlamadık. Muhtemelen kodlayarak yazdı. Çözmemiz zaman alabilir."

İçimden "Yalancı Turgay Komiser," diye haykırdım. Bana hasta kayıtları olmadığını söylemişti. İstediği kadar bana çıkma teklif etmeye çalışsın. Gözümde sümüklü böcekten farkı yoktu. Ayrıca Giray Komiser'e de çok kızgındım. Beni boş yere oyalamasaydı bağlantıyı daha erken kurabilirdim.

Giray Komiser, "Plaza girişinde de mi kamera yokmuş?" diye sorunca irkilerek ona doğru sinirli bir bakış attım. Sonra bu hareketimi saçma buldum ve yüzümü gevşettim. Yine muhatabı Turgay Komiser değildi ama cevap ondan geldi.

"Plaza girişinde kamera mevcut."

Turgay Komiser flaşını diz üstü bilgisayara taktı ve görüntüyü ekrana yansıttı. Siyahlar içindeki şapkalı bir adam elleri ceplerinde plazadan çıkıyordu.

"Adam, 1.80 boylarında ince yapılı, sakalsız biri. Maalesef çok genel bir tanıma uyuyor. Adamın binaya ilk girişini kayıtlarda henüz bulamadık. Hâlâ araştırıyoruz ama gündüz vakti kalabalığın arasına karışıp girdiğini varsayıyoruz. Bizim dikkatimizi çeken ise geri dönmesi. Ya cinayeti işledi geri dönüp izlerini sildi. Ya da bir tartışma yaşadı ve geri dönüp cinayeti işledi. Burada birinci ihtimal üzerinde daha çok duruyoruz. Çünkü muayenehanede çok fazla parmak izi, saç, lif, tüy olmasına karşın katile ait doğru düzgün bir iz bulamadık."