Love me till the end [COMPLETED]

28

Music: Leaves by Ben&Ben

Kasabay ng pagpatak ng ulan ang pagsigaw ni Vixen sa labas, lalaki ako pero pagdating sa kapatid ko nanghihina ako. The moment when Vixen broke up with Zero lahat kami dito sa bahay na nanonood ay umiiyak.

I've never been this hurt in my life, sa magulang namin kinaya ko pa dahil meron pa ang kapatid ko pero bagkit naman pati kapatid ko kukunin din sakin.

Tumakbo ako niyakap siya pero nagpumiglas siya, remember my surprise nang makita ko ang nilalaman ng envelope sa kwarto niya. The maid saw it nag aayos siya ng gamit ni Vixen dahil magulo, minadali niya iyong bingay sakin.

Nanginginig ako habang binabasa ang nilalaman non, i saw the Doctor and i called him at halos manlumo ako nang malaman kong si Vixen mismo ang tumanggi sa pagpapaopera.

Dali dali akong pumunta sa kwarto para mag ayos at pumuntang hospital pero nakita ko ang isang papel na nakatupi ang may pangalan ako doon.

Kuya,

Wala akong masabi kuya pero thank you sa lahat, pasensya na sa mga kasalanan kong nagawa sa iyo. Pasensya narin at ako ang dahilan ng paghihiwalay ni ate Zenia. Kuya ilabas mo ang lahat ng lungkot mo para hindi ka masunod sakin ah? Alam ko namang may pupunas nang luha mo at yayakap sayo sa tuwing malulungkot ka. Tandaan mo kuya ha? Mahal na mahal kita you'll always be my here no matter what happen.

-Vixen

That was the day that i confront her, ang dami na pala nilang pinagdaanan dahil sa lolo ni Zero at hindi ko maiwasang magalit. Kung sana nalaman ko lang ng maaga ay naagapan ko sana, Zenia ang i broke up tapos eto nanaman.

Hinihiling ko na lang na okay lang talaga na mawala na saamin ang lahat, kaya ko naman magtrabaho para mabigyan siya ng buhay. Mawala na ang lahat huwag lang ang kapatid ko pero talaga sigurong nahihirapan na ang kapatid ko dahil siya na mismo ang sumuko.

"ang hirap! Nahihirapan na ako! Na tuwing namimilipit nalang ako ng sakit ay iniiyak ko nalang ng tahimik! A-ayokong magpagamot dahil mawawalan na tayo ng pera! I never told anyone about my illness dahil ayaw kong mag alala sila ayokong maging pabigat!"

Awang awa ako sa kapatid ko na nilalabas lahat ng galit at hinanakit niya, hindi ko maiwasng hindi magalit dahil sa ilang taon na magkasama kami prinotektahan ko siya pero eto lang pala matatapos ang lahat.

Inalalayan ko siya at pinatulog sa kwarto niya, ang mga kasamahan namin sa bahay ay nagsibalik nang malaman nila iyon. I told them na wala na akong perang maibibigay pero they insist as they want to serve Vixen.

Tinawagan ko ang osang may alam ng lahat, i check the phone of Vixen and calles Andrew humahangos siyang pumunta dito sa bahay. Nanghihina akong napaluhod sa harap niya para sabihin saakin ang totoo.

Pinilit niyang patatagin ang damdamin niya sa harap ko nang ikwento niya ang lahat.

"habang maaga pa tanggapin na natin dahil siya na mismo ang nagsabing hindi na niya kaya"

Tinanggap ko kahit ang hirap makita ang prinsesa ko na mapayat at minsan namimilipit sa sakit.

"i want to see the sunset Kuya" pagkasabi niya nun agad kong kinausap si Andrew at sumang ayon siya.

Inakay namin siya hanggang sa makalabas sa kwarto niya, ang mga kasamahan namin sa bahay ay umiiyak sa nakikita nila dahil alam kong nararamdaman narin nila, she smiled weakly sa mga kasamahan namin hanggang sa makapasok kami sa kotse.

Titig na titig ako kay Vixen na nasa likod namin kasama si Lei na umiiyak ng tahimik, napapaiwas nalang ako ng tingin. Si Gab ay mahigpit ang hawak sa manibela siya ang nagdrive at baka kapag ako ay delekado.

Sa private resort kami nila Gab pumunta, i look at the clock at anong oras na paniguradong nagsimula na ang kasal nila Zero. Napatayo si Vixen sa harap ng pintuan kung saan makikit mo ang sunset.

Hinayaan namin siya, tumingin siya samin at ngumiti saka kami niyakap isa isa. Patuloy ang paglandas ng luha ko sa mukha ko pati ang mga kasamahan ko nang bumitaw siya ay ngumiti siya pinilit kong ngumiti pero hindi ko kaya.

Binitawan ko ang kamay niya nang maglakad na siya, kasabay ng pagpapalaya ko sa kaniya ang pagbitaw ko sa kamay niya. Gab hug Lei na halos mapaupo na sa kaiiyak, Andrew on the other side is silently crying watching my sister go to the sunset she wish for.

She's so beautiful, lumabas kami pero hindi kami lumapit sa kaniya halos manghina ako ng maglakad na siya palayo saamim. Palayo saakin na animo aalis na talaga at hindi na babalik pa.

We are busy watching her, gusto kong tumakbo papunta sa kaniya kahit hawakan man lang siya pero pinigilan ako ni Andrew. Alam namin na ito lang ang huli, the wind blew her hair kaya naman ang ganda niyang tignan with her favorite dress na nakatingin sa araw.

The door opened at dahil makikita mo ang loob ng bahay mula sa labas ay nagulat ako nang lumabas si Zero doon na humahangos his face is red and his eyes are swollen.

He look at me and i smiled weakly gesturing him to the direction of my sister who is standing watching the sea and the water kiss. Nilagpasan niya ako tinapon niya ang hawak niyang papeles na result ni Vixen.

Kahit nagtaka ako kung paano niya nalaman hindi ko na tinanong at napatingin nalang sa loob ng bahay, kung saan meron ang pamilya niya. Sumunod na lumabas si Ellie na umiiyak din habang nakawedding dress pa, hindi ata natuloy ang kasal nila.

Napaiwas ako ng tingin ng makita ko ang parents ni Zero kasama si Zenia, hindi ko pa kaya, hindi ko sila kayang harapin lalo na ang matandang iyon at nandito siya.

Gustuhin ko mang magalit pero binaling ko ang tingin ko sa dalawa sa harap. My little princess will never become a flight attendant but you will always be my favorite flight attendant baby so fly high.

Kasabay ng pagtumba niya ay nahawakan siya ni Zero saka binuhat ay hinarap nila ang araw niyakap ni Vixen sa leeg si Zero kahit alam kong nanghihina na siya.

Lumakas narin ang iyak dito sa bahay ultimo Zenia ay umiiyak na, Lei is now on the floor nakatitig na sa kawalan. Lumabas na silang lahat para makita ang nangyayari, they are still wearing their formal attire.

Tumingin ulit ako sa dalawa sa harap namin at Zero kiss my sister at kasabay nang pagbagsak ng kamay ni Vixen mula sa pagkakayakap ay siyang pagluhod ko at umiyak dahil wala na ang kapatid ko.