Reycepaz's Reverie (Completed)

Chapter 25: Bad timing

Merliah's Pov

I didn't expect that something would happen like yesterday. Mom and dad were very happy not only because they know who Reycepaz is but, because they saw their daughter's smile. I'm so proud being their daughter though, they always give and do everything for my sake.

I wish that everyday was so happy like yesterday, but i think rumors were true, that after a happy celebration there were always some hideous things that will happen next.

Pupunta na sana ako sa paboritong inuman ko ng kape ng makita ko ang lalaking dahilan ng kasiyahan ko at ng mga magulang ko kahapon lamang.

Pero ngayon biglang kumirot at sumakit ang dibdib ko ng makitang may kahawak kamay itong ibang babae. Na naman. I mean, iyong unang nangyari ay hindi naman sila naghawak ng kamay.

Who's that girl—who's that freaking girl?

I was about to go inside the coffee shop and pull the girl's hair but i'm so scared, i'm scared that Rey will reject me after I do those repulsive things like that.

Hindi ko alam pero, ito na naman ang katawan ko. Dahan-dahan na namang lumiko ang aking mga paa na para bang may sariling pag-iisip.

Na-alala ko, ito na 'yung pangalawang pagkakataon na nakita ko siyang may kasamang iba. Pero, tama ba na magseselos ako kahit tulad dati hindi ko alam ang dahilan kung bakit si naguusap?

Does Reycepaz really a womanizer? or am I just really an envious paranoid woman?

Natatawa nalang ako ng inisip kong—ah siguro after nito manghihingi ito ng kapatawaran in the most sweetest way. But, my life isn't a freaking fantasy to be that romantic.

Tulad ng nangyari noong nakaraang araw, hindi na ako nagdadalawang isip pa at agad ng pumara ng taxi at umuwi ng luhaan.

Pinunasan ko ang mga 'to upang hindi halata sa kung sino man ang makakasalubong ko.

I was a little bit shocked when the driver spoke.

"Miss, umiyak ka na naman."

Nagulat ako ng makitang familiar ang mukha ni manong driver pati narin ang anim na kamay nito at ang kanyang napakaraming mata, this is the same man who drove me the other night when I was about to lose hope.

"Manong, si fairy God mother ka ba? Bakit sa tuwing ako ay malungkot ay nandiyan ka."

Natatawa na luhaan kong tanong sa kaniya na kahit na alam kong para akong tanga sa mga tanong ko.

"Malay mo iha—hindi sa nakikitsismis ha, for the second time, pero ano na naman ba ang nangyari?"

Usisang tanong ni manong driver sa'kin habang nakapukos lang ang kaniyang tingin sa daan.

"Wala ito manong, I'm just so stupid when it comes into Love. Wala akong swerte manong, ayaw siguro ni kupido na ako ay maging masaya"

"Iha, you're not stupid. And if cupid is real, believe me, talagang papanain ka niya papunta sa mahal mo. You know nobodys perfect, and please accept the fact that you also have a mistake here, and that you didn't know the situation like before. Akala ko ba na malinaw ang paliwanag ko noong nakaraang gabi?" Mahabang paliwang ni manong habang ako namay ay nalikinig lang habang ang aking ulo ay nakasandig lang sa bintana.

I don't know why this always happens but it's like the weather always reads my emotions.

As the small white weightless snow racing towards each other, my emotion becomes oblivious and imprecise.

"—you always run, sumali ka nalang kaya sa olympic iha kung magaling ka sa pagtakbo..." Patuloy nito sa  pagpaliwanag na medyo may biro.

Hindi naman din siya nagkakamali, dahil kung hindi tatago, pagtakbo lang naman din ang ginagawa ko. Para akong isang maliit na nocturnal na hayop nasa gabi lang lumalabas, at kung meron namang predator ay walang ibang nagagawa kung hindi ang tumakbo.