A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 86: Happy Screams

Evelyn heeft zojuist Lyanna, na haar maaltijdje, weer afgegeven aan de dienstmeisjes. Er is een feest aan de gang in de hoofdzaal, en de rest is er al naartoe gegaan. Dat gaf Evelyn wel de tijd om even bij te komen, en om te kleden in gepaste kleding. Het gaat wat beter, en ze kan weer op eigen benen lopen, maar soms voelt ze nog de pijn in haar lichaam. Dat zal voorlopig nog wel blijven.

Nu is het moment om even te ontspannen, en ze loopt naar de hoofdzaal. De doden zijn met respect heen gegaan, en natuurlijk zal het de komende tijd lastig worden. Het is niet dat ze het zomaar vergeet. Evelyn heeft als bastaardmeisje in het Noorden toch haar plek gevonden met mensen die in het begin vreemdelingen waren, en daardoor een band met ze opgebouwd. Het is lastig om ze te verliezen, maar uiteindelijk moet ze er wel overheen komen. De vraag is wanneer dat gaat gebeuren.

Zodra ze de zaal binnen stapt, ziet ze dat er vooral groepjes zijn ontstaan in de grote zaal. Er is veel geluid aanwezig, en daardoor word er door iedereen goed feest gevierd. Dat mag natuurlijk ook na zo'n groot verlies van dierbaren, maar ook na een grote overwinning.

Iedereen zit te eten aan tafels in de zaal. Het is erg donker, maar de plek wordt verlicht door de kaarsen die op de tafels staan. Ondertussen zitten de belangrijke mensen aan de hoofdtafel, maar sommigen zijn ook verspreid over de zaal. Zo zit Tyrion bijvoorbeeld bij zijn broer Jaime, en ze lijken het goed naar hun zin te hebben.

'Onze heldin is gearriveerd!' roept Tormund ondertussen, en alle gezichten draaien zich naar Evelyn. Er ontstaat nog meer gejuich in de zaal dan voorheen, en ze merkt dat ze weer alle aandacht krijgt van de mensen, terwijl ze dat liever niet wilde. Toch is het een tijdje geleden dat ze echt goed feest hebben gevierd, dus dit is niet verkeerd voor Evelyn.

Jon, Robb en Sansa zitten met Tormund en Davos, en wat wildlingen bij elkaar aan de zijkant van de hoofdtafel in een groepje. Ze zien er allemaal dronken uit, behalve Jon en Davos. Ja, Robb dus ook, en het is niet de eerste keer dat Evelyn dit ziet. Het is alleen apart dat ze het na een lange tijd weer ziet gebeuren. Zij is niet van plan om dronken te worden, want er is nog een kind waarvoor gezorgd moet worden.

Robb komt dronken naar haar toegestapt, als Evelyn zelf ook naar de tafel stapt. Ze heeft nog geen tijd om haar omgeving te observeren, maar ziet al snel dat Daenerys aan de andere kant van de tafel zit. Ze kijkt haar aan, en glimlacht terwijl ze haar glas wijn kort heft. Evelyn glimlacht snel terug, en wil eigenlijk haar aandacht op haar richten, maar dat gaat niet zo snel.

Robb slaat een arm over Evelyn heen, terwijl hij aan haar hangt. Voor Sansa lijkt het te veel te worden, dus staat op en glimlacht snel naar haar voordat ze weg loopt. Evelyn kan haar reactie wel begrijpen. Tussen al deze dronken mannen staan kan teveel worden op deze avond.

'Zij is mijn heldin.' zegt hij, en voelt zich trots, maar komt nog steeds dronken over. Het groepje dat bij hun staat begint te lachen zodra ze iets opmerkelijks doet richting Robb. Ze ruikt namelijk zijn adem, en die is niet al te best. 'Je stinkt schat.' zegt ze, en duwt haar geliefde van haar af. Robb kijkt haar verward aan, maar begint hard te lachen zodra ze dat doet. Hij kan het waarderen, en dat vind het groepje van wildlingen maar al te grappig.

'Gaat het weer een beetje?' vraagt Jon, terwijl ze bij hem komt staan. De rest heeft het weer hartstikke gezellig. De koning van het Noorden leunt ondertussen op de rand van de tafel. Evelyn knikt. 'Tuurlijk. Ik zou dit feestje niet willen missen.' zegt ze lachend, en krijgt dan toch drinken aangeboden van Davos.

Eerst wil ze het niet aannemen, maar door een klein knikje van Jon neemt ze het toch aan, en begint ze met drinken. Het zijn maar een paar slokken, maar gelukkig maakt het haar niet al te drinken. Het voelt alleen even raar om weer te drinken, maar ook een geluksgevoel. Voor een moment voelt Evelyn zich weer goed.