A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 17: I Know What I Saw

In een kwestie van een seconde waait er een andere windvlaag langs Evelyn heen, waardoor ze Robb's lippen geen eens meer herkent op de hare, ook al weet ze dat het net gebeurd is. Het voelde als een droom.

Ze is op een andere plek dan voorheen, en niet meer omsingeld door Robb's soldaten, waar zij op deze wereld ook mogen zijn. Het liefst wil Evelyn ook niks meer te maken hebben met deze plek, aangezien het alleen nadelen oplevert.

Haar hart gaat tekeer, terwijl de tranen nog over haar wangen glijden, maar kan zich gelukkig snel herkennen op de plek waar ze dit hele avontuur begon, en daardoor ontspanning vinden; ze is terug bij het groepje, zodra ze Jojen en Bran weer ziet.

Ze kunnen niks anders doen dan naar Evelyn bezorgd kijken, en stiekem ook wel opgelucht kijken dat ze geestelijk weer terug is bij het groepje, net zoals Bran. Hun lichamen waren dan wel hier aanwezig, maar het lichaam moet altijd in verbinding staan met de geest, en zodra dit niet is, zou Evelyn geen eens willen voorstellen wat er dan gebeurd.

Bran's krachten hebben gewerkt, maar Evelyn kan nog steeds niet geloven dat dit is gebeurd. Niet alleen wat Bran heeft behaald met zijn krachten, maar de uitkomst om zijn broer weer na een tijdje te zien, en vooral terwijl hij met de geliefde aan het reizen is naar een betere plek.

Bran weet hoeveel Evelyn voor de Stark's doet, en nu voelt het alsof er een mes keihard in de rug is gestoken.

Hetzelfde voelt Evelyn op dit moment. Natuurlijk was ze super bang toen zij en Bran bij Robb waren, maar door de chaotische situatie, samen met de woede dat opborrelde, deed ze wat ze moest doen, ook al wilde Bran dat ze geen stomme dingen zou doen; ze heeft het toch gedaan.

Hij heeft haar verraden, maar geen wonder dat ze diep in haar hart hem terug wilt. Dit moment zorgde ervoor alsof hij nooit weg voor haar is geweest, maar door dit verraad, heeft Robb een eigen graf voor zichzelf gegraven; Evelyn weet niet of hij daar ooit nog uitkomt.

Haar hartslag begint weer sneller te kloppen zodra ze aan Robb denkt, en geen eens oog lijkt te hebben voor de situatie waar ze zich nu in bevind. Evelyn wil naar hem toe, niet alleen omdat ze hem mist, maar omdat ze zijn kind draagt, en Bran weet het nu.

"Wat is er gebeurd?" vraagt Jojen plotseling verbaasd, terwijl hij ze geïnteresseerd aankijkt. Evelyn heeft geen idee wat ze de afgelopen minuten heeft gedaan, dan naar voren te zitten staren; alsof ze even niet meer op deze wereld zat, en Bran lijkt hetzelfde te hebben.

"We waren bij Robb." zegt Bran wat moeilijk, en nog steeds verbaasd terwijl hij en Evelyn uiteindelijk naar elkaar kijken. Ze zijn beide te verbaasd om uit hun woorden te komen, en verschillende emoties eisen hun tol tegelijkertijd; ze weten niet welke ze moeten kiezen.

Daarnaast zijn de vragen wel degelijk te vinden, waardoor woede meer het roer eist bij Evelyn, en ze haar tranen alweer voelt opkomen, want waarom heeft Robb in godsnaam haar verraden met een ander?

"En?" vraagt Jojen nieuwsgierig, terwijl Evelyn zijn ogen in de hare voelt branden. Hij wil van haar horen wat er is gebeurd, omdat zij nog niks heeft gezegd, maar eerlijk gezegd staat ze nog steeds van alles verbijsterd. Wat valt er te zeggen als ze er alleen maar van kan huilen?

"Robb, hij zag me.." stottert ze, en voelt zichzelf helemaal trillen, waardoor het bijna als een straf voor Evelyn voelt dat ze op dit moment wordt ondervraagd door Jojen. Aan de andere kant lijkt Jojen dit ook niet eerder te hebben meegemaakt, dus ergens is het ook weer goed om te horen wat er precies is gebeurd.

"Ze waren aan het praten over lady Catelyn, en ene Talisa. Ze.." Evelyn wil verder praten, maar ze wil niet over haar praten, omdat het alleen slechte herinneringen met zich meebrengt. Evelyn's hart begint in haar keel te kloppen, en de zenuwen beginnen nu echt zijn tol te eisen.