A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 42: The Winds Of Winter

Nog steeds lijken de uren en dagen voorbij te gaan, waardoor het onduidelijker wordt hoe lang ze hier al zijn, aangezien ze geen zicht hebben op de tijd. Het enigste wat ze wel weten, is dat ze hier niet al te lang kunnen blijven, maar dat komt meer door het verhaal van de Kinderen van het Woud, dat ze steeds meer angst aan jaagt. 

Evelyn weet niet of de rest de keuze van de kinderen hebben geaccepteerd, aangezien het net zo een shock voor hen was als voor haar. Echter meende Evelyn haar woorden, wetende dat ze helaas niet op alles invloed kunnen hebben, en misschien gebeurtenissen zo moeten gebeuren terwijl ze het niet verwachten. 

Evelyn heeft daarom ook geaccepteerd dat dit de manier moet zijn om steeds dichterbij haar identiteit te komen. Ze weet het niet zeker, omdat ze het nooit aan hem heeft kunnen vragen, maar Evelyn denkt wel dat Jojen ergens wist dat deze reis ook met haar te maken had, aangezien hij in de toekomst kon kijken.

Maar net zoals Bran, was Jojen iemand die zijn krachten niet totaal onder controle had. Hij wist wel wat hij moest doen, maar dan was het eerder om Bran verder te helpen, en stiekem deed hij het op onvoorziene momenten ook wel om Evelyn te helpen; de mysteries schuilen in elk hoekje. 

In ieder geval weet het groepje dat de Night King en zijn leger zeker weten steeds dichterbij komen. Als ze een leger aan doden hebben, wat eerst allemaal mensen waren, komen ze zeker weten voor meer, en is de kans groot dat ze de Muur willen doordringen om dat plan te laten slagen.

Ze weten niet waar ze nu zijn, en Bran is de enige die dat kan weten, maar hij zit dagen lang visioenen te delen met de oude man in de boom, waardoor ze aan hem nu ook niks hebben. Het groepje hoopt dat Bran snel klaar is met leren, wat de Three-Eyed Raven hem ook aanleert, zodat ze hier snel weg kunnen, want eerlijk gezegd verlangen ze naar een iets warmere plek.

Robb en Evelyn zitten ondertussen buiten, waar de omgeving natuurlijk hetzelfde is gebleven, maar het voor Evelyn wel een rust gevoel lijkt te geven om zo in de sneeuw te zitten. Het is koud, dat weten ze, maar het is de enige plek waar ze nu even willen zijn. 

Ze zitten al te lang in die grot, en toch wisselt dat elke dag ook; eerst binnen, en dan naar buiten op verschillende momenten van de dag. Daardoor gaat het riedeltje elke dag opnieuw, en eerlijk gezegd zijn ze het een beetje zat; ze verlangen naar huis.

Evelyn verlangt ook naar huis, omdat haar buik steeds groter wordt, maar gelukkig niet zo groot als een watermeloen. Het is in ieder geval wat bollig geworden, maar het betekent niet dat Evelyn niks meer kan doen; ze heeft het gevoel alsof ze gewoon nog fit is, ook al is dit af en toe wat minder door het weer buiten.

Misschien komt het omdat Evelyn omringd is met haar dierbaren, en daardoor blijft doorvechten wat er ook gebeurd. Doordat ze in de grot zitten, zijn er vaak genoeg rustige momenten, ook al moeten ze er soms op uit voor eten; het is niet veel wat ze hebben, maar het is te doen. 

Plotseling worden ze beide uit hun gedachten onderbroken, als ze een akelige krijs horen vanuit de grot, waardoor Evelyn en Robb elkaar angstig aankijken, terwijl Evelyn's hart overuren maakt van de spanning. Het klonk als Bran, en zonder ook maar iets tegen elkaar te zeggen, rennen ze zo snel mogelijk de grot in, waarna ze worden achtervolgd door sommige Kinderen van het Woud die ook buiten zaten. 

"Wat gebeurd er?!" vraagt Robb roepend in paniek, als ze beide paniekerig de grot in zijn komen rennen om vervolgens tot stilstand te komen. Ze weten niet wat er aan de hand, maar het eerste wat Evelyn ziet tussen deze paniek door, is Meera die de eerste is bij Bran om hem te kalmeren.