A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 9: The Three-Eyed Raven

Een rode komeet is te zien in de lucht. Alsof hij een eigen leven lijd, en niemand hem kan storen, omdat hij zo ver in de lucht zit. Hij vliegt langzaam, maar is wel groot genoeg zodat iedereen hem kan zien.

Er zijn verhalen over de komeet die nu voorbij vliegt. Verhalen over wat de komeet betekent, maar geloof niet alles wat je hoort.

De ene zegt dat het een teken is dat Winter er aan komt. Dat de Witte Lopers van achter de Muur vandaan zullen komen om een oneindige Winter te veroorzaken in Westeros, en om iedereen te doden als eindspel.

Een ander zegt dat het een teken is van de oorlog, en vooral deze oorlog tussen Robb en de Lannisters. Een teken dat de oorlog snel voorbij zal zijn, maar zoals het nu lijkt te gaan, gelooft Evelyn daar niet in. Volgens haar gaan er nog veel doden vallen.

Er is maar één oorlog waar Evelyn echt in gelooft, en dat is in het echte Noorden. Het is een oorlog die nog niet is gestreden.

Alleen de rode komeet betekent maar één ding, denkt Evelyn, en dat zijn draken, geboren op deze wereld. Deze verhalen komen het meest voor, en concluderen wel zeker dat het draken zijn.

Dankzij de verhalen uit de bibliotheek, werd Evelyn er bijna door geobsedeerd. Ze vindt het prachtige beesten, met hun grote vleugels, en het vuur dat ze uit hun mond spuwen.

Sommigen zeggen dat het onzin was, en nog steeds, maar Evelyn wilde erin geloven toen ze klein was; dat heeft ze nooit meer losgelaten. Ze zweefden door de lucht alsof ze daar koning waren, en waren net zo groot als de maan.

Ze had de verhalen gelezen met maester Luwin in Winterfell, en de maester in Karhold. De verhalen staan vooral in de oude boeken van de bibliotheken, en op één of andere manier, is Evelyn in de verhalen gaan geloven.

Ze zeggen dat de Targaryens op deze draken reden, dus dat betekent dat er ergens op deze wereld een Targaryen is met draken. Alleen waar weet Evelyn niet, en stiekem wilt ze dat ook niet weten. De Targaryens zijn op dit moment niet haar probleem.

"Het zijn draken jongen, of geloof je dat niet?" vraagt Osha plots aan Bran, waardoor Evelyn uit haar gedachten wordt gehaald, en richting de twee kijkt.

Het groepje zit aan de rand van het bos, waar ze hun eerste kamp van de reis naar de Muur hebben opgezet. Ze weten dat het een lange reis wordt, maar Evelyn is op alle gevaren voorbereid, want anders was ze niet meegegaan.

"Ik geloof het een beetje, maar ik weet niet of het echt waar is. Ik heb verhalen gehoord van Old Nan, maar zij kraakte ook wel eens vaak onzin uit." zegt Bran om zichzelf te verdedigen tegenover Osha die tegenover hem zit.

Evelyn begint te glimlachen bij de gedachten van Old Nan. Ze weet niet waar zij is, maar die oude dame kon zeker weten wel eens onzin uitkraken. Voor haar gevoel had ze al honderd jaar geleefd. Wie weet wat zij allemaal heeft meegemaakt.

"Hoe weet je dat zo zeker? Ze kan gelogen hebben, maar ze kon ook de waarheid vertellen?" vraagt Osha verwarrend richting Bran, maar hij schudt gelijk zijn hoofd naar haar, omdat hij er vast niet in wil geloven.

"Ze was oud, maar ik weet het ook niet zeker. Ik weet soms niet altijd wat ik moet geloven, en wat niet." zegt Bran twijfelend, waarna hij naar de rode komeet kijkt tussen de bomen, die steeds verder weg lijkt te vliegen.

Verhalen zijn ook moeilijk te geloven, denkt Evelyn. Je kan pas echt in iets geloven als je het hebt gezien, en draken, nou, wie zou dat nou geloven?

Ergens wil ze één verhaal ook nog steeds niet geloven toen ze op het punt stond om te vertrekken, maar helaas is deze wel de harde waarheid, en toch heeft Evelyn besloten om mee te gaan; ze vond dat het haar doel was.