A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 56: Buried Memories

Iedereen heeft de zaal verlaten, en hebben zich ingetrokken in het kasteel of buiten in de kampen vlakbij Winterfell. Robb heeft expres Evelyn en Jon even bij zich geroepen, omdat hij iets wilde vertellen. Ze weten beide niet wat er aan de hand is, en of het iets ergs is wat hij moet vertellen, maar dat zullen ze zo zien. Ze zitten met zijn drieën in de grote zaal aan tafel. Lyanna ligt in Evelyn's armen te slapen als ze aandachtig naar Robb kijkt om het verhaal te horen.

'Ik wilde even met jullie beide spreken. Het is niks ergs hoor, maar ik wil het toch kwijt.' Jon en Evelyn kijken elkaar aan en luisteren daarna weer aandachtig. Als het niet ergs is, voelt dat voor Evelyn een opluchting. Toch ziet ze aan Robb dat hij ergens mee zit, en dat moet hij kwijt.

'Jon, ik snapte je keuze volledig toen je gratie gaf aan de Umber's, maar ben je vergeten wat ze mij hebben aangedaan?' vraagt Robb. Hij klinkt niet boos, alleen een beetje teleurgesteld. Hij wil ook niet boos klinken richting Jon, omdat hij de rol als koning nog niet gewend is. Het zijn wel de keuzes die Jon uiteindelijk heeft gemaakt zonder dat Robb er iets van wist, en Robb is het niet vergeten.

Jon kijkt hem verward aan, maar snapt al snel wat hij bedoelt. 'Je bedoelt dat ik de Umber's geen gratie mocht geven voor wat ze jou hebben aangedaan?' vraagt Jon verbaasd. Hij weet duidelijk waar het over gaat. 'Het is dat je ze te simpel aanpakte.' zegt Robb. Daar heeft hij wel gelijk in, denkt Evelyn. Er was geen straf gegeven door Jon voor de Umber's voor het verraden van Robb. Zelfs als de nieuwe lord van de Last Hearth Robb persoonlijk niks heeft aangedaan. Het zijn de voorvaderen geweest die Robb hebben verraden. De situatie is te lastig om er goed mee om te kunnen gaan.

Jon zucht en leunt naar achter in zijn stoel; het hout kraakt door zijn beweging. 'Ik ben het niet vergeten Robb.' zegt Jon. Robb knikt door zijn uitspraak. Hij weet ook wel dat zijn familie nog volledig achter hem staat. 'Wanneer ik je ze zo hoorde toespreken, vond ik het knap dat je zelfverzekerdheid uitstraalde. Het leek alsof je geboren was voor dit, maar wat ik heb geleerd van mijn tijd als koning, is dat je soms niet te lief moet zijn.' zegt Robb.

Vind Robb dat van Jon dan? Aan de ene kant is het wel waar. Vergeven is één ding, en vergeten een andere. 'Ik probeer het nog steeds uit te zoeken Robb. Misschien ben ik er nog niet klaar voor, en kan je mijn taak als koning overnemen. Je hebt het tenminste al een keer gedaan.' zegt Jon schuldig. Hij voelt zich een klein beetje schuldig tegenover Robb. Natuurlijk had hij de Umber's zo vergeven zonder er iets duidelijker over te zijn.

Robb begint te lachen. 'Nee, dat ben je wel. Ik dacht alleen dat je gewoon vergeten was, dat ze mij wel verraden hadden. Laat staan in samenwerking met de Bolton's, en daardoor moeder er nu niet meer is. Ik was bijna vermoord, als het niet voor Evelyn was.' zegt Robb en kijkt haar glimlachend aan, waardoor zij terug glimlacht. Ze heeft hem dondersgoed wel gered, maar nooit de kans gehad om afscheid te nemen van Catelyn. Dat heeft helaas niemand gehad.

'Nee Robb, ik ben het nooit vergeten.' zegt Jon. Robb knikt en kijkt ze beide aan. Evelyn springt er toch in om iets te zeggen, waardoor Lyanna zachtjes in haar slaap beweegt. 'Het lastige is dat het andere personen zijn van dezelfde families die misschien jou niks hebben aangedaan. Als je de achternaam hoort van een huis, dan borrelen je emoties op, want je weet ergens in je achterhoofd dat deze familie iets gedaan heeft wat je nooit meer vergeet.'

Ze knikken beide. 'Ja, daar heb je gelijk in. Misschien was dat ook mijn gedachte toen je ze gratie gaf, en wist ik niet hoe ik ermee moest omgaan.' zegt Robb. 'Hoe had jij ermee omgegaan?' vraagt Jon direct aan Robb. Hij schudt zijn hoofd glimlachend en kijkt naar beneden. 'Als ik eerlijk ben, kan ik daar niet meer over nadenken. Ik ben al zo lang geen koning meer dat ik het niet weet.' Jon lacht door wat Robb zegt, en zelfs Evelyn kan daarom lachen. Voor Robb lijkt het inderdaad soms te veel te worden, maar dat betekent niet dat hij helemaal niet meer weet wat zijn taken zijn als lord van het Noorden.