A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 29: The Real North

Het heeft even geduurd voordat Sam en Gilly afscheid hadden genomen van het groepje. Ze hadden er moeite mee, dat zag je duidelijk aan hun gezichten, maar dat wil niet zeggen dat het groepje er ook geen moeite mee had; ze zijn in ieder geval dankbaar voor deze twee personen, die op de juiste plek waren op een juist moment, en hopen ze ooit nog een keer tegen te komen.

De groep is nog steeds een beetje verdeeld in meningen. Ze mogen dan nu wel in het Noorden zijn, maar niemand wil hier eigenlijk zijn, en zitten het liefste thuis, zich voor te bereiden op de oorlog die gaat komen tussen de levenden en de doden. Ook al gaat dat voor Robb en Bran een beetje lastig.

Uiteindelijk zijn ze allemaal bereid om dit te doen voor Bran. Hij is de reden waarom ze zo ver naar het Noorden zijn gekomen, in de hoop dat Jojen's theorie over Bran klopt, en de Three-Eyed Raven zich hier bevind. Zodra dat allemaal is gelukt, zijn ze hier zo snel mogelijk weer weg.

Voorzichtig stapt het groepje de tunnel uit, waardoor Evelyn's ogen bijna worden verblind door het witte licht wat ze al eerder zag. Echter is het niet alleen een witte lucht dat ze boven haar ziet, maar op de grond is het overal bedekt met een dikke witte laag sneeuw.

Haar hart begint sneller te kloppen zodra ze met haar grote ogen verwonderd om zich heen kijkt, en de rest haar langzaam volgt, terwijl ze het Noorden in lopen. Ondanks de gruwelijkheden die zich hier bevinden, kijkt Evelyn haar ogen uit; ze vindt het prachtig, en weet bijna niet waar ze moet kijken.

Een glimlach verschijnt op haar gezicht als ze de witte sneeuw ziet liggen op de grond, terwijl de witte vlokken langzaam uit de lucht komen vallen en op de grond belanden. Volgens haar is het echt een dikke laag sneeuw; eentje die ze dus nog nooit heeft gezien, waardoor haar laarzen bijna verdwenen zijn.

Evelyn lijkt als enigste van de groep een beetje sneller te lopen. De rest hebben Winter ook meegemaakt, maar eigenlijk net zoals Bran en Robb, niet zo'n Winter als deze hier. Daarom kijken zij ook hun ogen uit terwijl ze verder blijven lopen, maar lijkt Evelyn hier meer verrast om te zijn dan de rest.

In Winterfell waren het kleine sneeuwvlokjes die uit de lucht vielen op het plein, en lag er een klein laagje sneeuw, maar net niet genoeg om ermee te spelen. Evelyn zou zichzelf op deze plek de gehele dag kunnen vermaken als ze hier met Harald was, maar dat is iets wat ze het beste kan dromen.

Evelyn zakt voorzichtig door haar knieën, terwijl ze merkt dat de rest achter haar is gaan stilstaan. Ze mogen dan wel op een missie zijn, het betekent niet dat er soms wat tijd is voor bewondering, wat Evelyn op dit moment doet.

Haar knieën raken nog net niet het sneeuw aan, maar doordat Evelyn er zo dichtbij is, lijkt ze het bijna te ruiken. Er komt eerder een koude lucht vanaf, alsof het hier al langer ligt dan normaal, en misschien is dat ook het geval.

Ze trekt voorzichtig haar handschoen uit, terwijl de kou bijna over haar hand snijdt. Evelyn's ademhaling wordt daardoor ook sneller, maar dat veranderd eerder in condens; alsof ze echt in een totaal andere wereld zijn.

Ze pakt wat sneeuw, en laat het op haar hand liggen, terwijl Evelyn er bewonderend naar kijkt. Er gaat een bepaalde rilling door haar lichaam zodra er een witte laag op haar hand ligt. Het is ijzig koud voor haar, maar toch voelt het ontzettend zacht aan.

Terwijl Evelyn haar momentje heeft, voelt ze ondertussen Robb dichterbij haar komen. Hij staart haar met een glimlach aan, en wil stiekem niks liever zien dan dit moment, ook al zijn ze hier niet alleen om het Noorden te bewonderen.

"Het is prachtig." zegt ze zachtjes, terwijl Robb weet dat ze het tegen hem heeft. Ondertussen laat ze het sneeuw voorzichtig op de grond vallen, en gelijk mengt het zich met het andere sneeuw, alsof het nooit weg is geweest.