A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 37: Fire And Blood

Het heeft niet lang nodig voor Evelyn om te beseffen dat dit moment echt gebeurd. Voor heel even dacht ze dat ze de dood tegemoet ging komen, dat de Oude Goden van het Woud haar op stonden te wachten aan de andere kant, net zoals haar familie die er niet meer is, maar blijkbaar was het haar echte familie helemaal niet.

Terwijl Evelyn met een kloppend hart van verbazing naar haar haar kijkt, is pas het moment dat ze het begint te geloven, maar het lijkt juist moeilijk om de naam in de mond te nemen. Stark, Karstark, Snow; hoe ze ook genoemd wordt, ze is dat allemaal niet. Ze is een Targaryen.

Er zijn geen andere redenen om het niet te bewijzen. Haar verbrande kleren, haar verbrandde lichaam, en zelfs haar zilveren haar zegt genoeg. Het feit dat ze überhaupt de brandstapel heeft overleefd, is genoeg bewijs.

Evelyn kan het zich nog niet helemaal beseffen. Was dit het geheim dat haar vaders altijd voor haar hielden? Toen Eddard Stark haar naar Rickard Karstark bracht om haar te beschermen, omdat hij wist wie ze was? 

Het betekent dat Eddard Stark niet haar vader is, maar wie van de Targaryens is haar familie dan? Wie zijn haar ouders? En heeft ze nog een broer of zus? 

Evelyn probeert deze gedachten zo snel mogelijk van haar af te schudden, als Stannis en zijn leger plots weer in haar visie komen, terwijl het vuur achter haar nog flink brand, en ze geen idee lijkt te hebben dat ze nog poedelnaakt op de brandstapel staat. 

Woede borrelt op in haar lichaam op, waardoor ze automatisch boos richting de Baratheon's kijkt; de personen die haar hier hebben neergezet in de eerste plek, en zij kunnen niks anders doen dan verward naar achter stappen, terwijl Melisandre kijkt alsof ze gefaald heeft met haar plan; het is iets wat de waarheid is. 

Evelyn kan geen eens een blik werpen op Robb en de rest, ook al staan zij, net zoals de rest, verbaasd naar haar te kijken, en met open monden. Hij kan het niet geloven, niet beseffen, maar weet wel dat hij net zoals de rest hetzelfde ziet, en dat is het feit dat Evelyn de dood is ontkomen, waardoor haar geheim is onthuld. 

En met dank aan de Goden, ziet Robb dat haar buik nog wat bollig is, waardoor er een opgelucht gevoel in hem komt, met nog tranen van de plotselinge geëscaleerde situatie. De Goden hebben hun kind bespaard. 

Maar dat is niet het enigste. Ze hebben Evelyn een nieuwe identiteit gegeven die ze al langer had, maar geborgen bleef.

"Was dit jullie plan?!" roept ze boos richting Stannis en de rest van de soldaten, als Evelyn voorzichtig nog meer uit het vuur stapt, waardoor ze het wel op haar lichaam voelt branden, maar geen pijn voelt. 

Haar woorden zorgen ervoor dat de soldaten angstig naar achteren beginnen te lopen. Ze willen naar hun paarden vluchten, en beginnen zich te realiseren dat Stannis zijn plan opnieuw heeft gefaald. Voor een lange tijd geloofden ze dat hij de echte koning was, maar hij heeft elke keer valse beloftes gemaakt toen zijn plan mislukt, en dat is nu weer zo. 

En stiekem weten de soldaten waar dit heen gaat. Nu er een Targaryen onthuld is, zijn ze bang dat zij de Troon zal innemen, en Stannis al helemaal niet meer de kans krijgt. Echter denkt Evelyn daar geen eens aan, want ze is druk bezig om Stannis even persoonlijk wat mee te brengen. 

"Koning Stannis Baratheon, je wilde iemand verbranden om jezelf de enige koning te maken in deze wereld, maar zo te zien, is dat mislukt. Dat betekent niet dat ik er een nadeel aan heb, want dit ben ik die redelijk is. Je hebt antwoord gegeven op de vraag die ik al vanaf het begin had. Mijn naam is Evelyn Targaryen, wen er maar aan." zegt ze streng, wat Stannis nog angstiger laat opkijken voor het feit dat hij opnieuw gefaald heeft, en hij weet dondersgoed dat heel zijn leger tegen hem gaat keren. 

Stannis is geen koning meer. Evelyn denkt dat hij daar maar even aan moet wennen.

Desondanks haar toespraak, lijkt Stannis niet op haar te kunnen reageren, want voordat Evelyn überhaupt een blik kan werpen op Robb en de rest, ziet ze Stannis' soldaten levend verbranden, en dat vlak voor haar neus.