A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 48: Winterfell

"Wacht!" roept Jon commanderend tegen Evelyn, waardoor haar hart een sprongetje maakt, en ze geschrokken richting Jon kijkt, terwijl ze met zijn allen voor de poorten van Winterfell staan. Voor Evelyn's gevoel is er niks veranderd, maar dan heeft ze de binnenkant nog niet gezien, aangezien ze dat net van plan was om te doen. 

Voor een moment wilde Evelyn namelijk haar krachten gebruiken om de poort van Winterfell te openen. Haar handen gloeiden al paars om ze met volledige kracht open te beuken, omdat ze al wisten dat deze op slot zat; Ramsay is natuurlijk niet dom. 

Maar echter verdwijnen haar krachten langzaam zodra ze verward naar Jon kijkt, terwijl de rest ook vraagtekens boven hun hoofden hebben. Ze weten dat Evelyn de beste manier is om deze poort open te krijgen, maar al snel beginnen de kwartjes te vallen, als ze verward opkijken. 

De groep heeft namelijk wel een paar wildlingen ontmoet, maar niet allemaal, en dan kennen ze deze reus nog niet. Evelyn kijkt net zoals de rest verward naar boven, terwijl haar hart sneller begint te kloppen vanwege de enorme grote van deze reus, naast het feit dat hij ook gewond is.

Echter heeft de wildling reus vanaf het begin al een doel, met dank aan de steun van de andere wildlingen en Jon's samenwerking, en zorgt er dan ook voor dat hij hard tegen de poorten van Winterfell begint te duwen, waardoor Evelyn weet dat haar hulp niet nodig lijkt te zijn.

Evelyn's hart maakt elke keer een sprongetje zodra ze de poort hoort trillen onder de dreun van de reus, en hetzelfde geldt voor Meera, die al met haar pijlen en boog klaar staat om aan te vallen, wetende dat Ramsay zich achter deze poort verschuilt.

Ook Robb kan het niet laten, en houd zijn zwaard stevig vast, terwijl de dreunen van de reus door hun lichamen blijven trillen. Hij is kwader dan ooit, wetende dat ze op dit moment al hebben gewonnen, en hij op dit moment Winterfell wil terug pakken, aangezien hij deze is verloren.

Het is een lange reis geweest, waardoor Bran en Rickon Winterfell hebben moeten verlaten, waardoor Evelyn niet kan geloven dat ze nu de kans krijgen om deze terug te pakken. Er is geen kwestie meer mogelijk dat ze deze nu terug krijgen, daar is Evelyn tot in alles toe in staat.

Tussen deze dreunen door, waardoor de poort wel zeker langzaam breekt, en op het punt staat om open te gaan, hoort het groepje gespannen achter de poort Ramsay's soldaten naar elkaar roepen; ze willen zich opstellen voor de aanval die komen gaat, ook al hebben ze geen kans meer.

Het zorgt ervoor dat het groepje nog zekerder wordt van hun zaak, en klaar staan voor elke aanval die komen gaat, waardoor Evelyn ondanks dat toch wat spanning voelt. Gelukkig wordt deze spanning al snel weggenomen zodra de rest van Jon's leger zich achter Jon voegen, en klaar staan om aan te vallen met hun pijl en bogen. 

Evelyn kan het niet laten om een kleine glimlach er tussen te werpen, waardoor ze haar hele lichaam bijna voelt trillen, ook al is Winterfell nog niet letterlijk in haar handen. Het heeft voor haar gevoel te lang geduurd om op dit moment te komen, wetende dat Winterfell haar echte eerste thuis was.

Voordat Evelyn zich aan deze gedachte kan vastklampen, maakt haar hart opnieuw een sprongetje, zodra de reus met een harde klap de poort van Winterfell in ramt, waardoor de rest vrij spel heeft, en Evelyn haar ogen bijna niet kan geloven dat het is gelukt. 

De reus heeft veel kracht gebruikt, wat zijn geschreeuw ook duidelijk heeft gemaakt, maar dat is niet het enigste. Het ging namelijk zo ontzettend snel, dat de gewonde reus nu echt fataal begint te worden door de pijlen die zijn lichaam doorboren, wat hem laat schreeuwen van de pijn. 

Ramsay's soldaten dachten hier goed mee te kunnen doen, door de reus als eerst uit te schakelen, maar met zo'n forse man als hem, houd dat hem niet tegen, wetende dat hij heeft gedaan wat hij moest doen voor deze strijd. Hij was al ernstig gewond toen het leger van het Vallei, en Evelyn's groepje aankwamen, en dat lijkt nu fataal te worden, als hij uitgeput op zijn knieën zakt voor de poort van de pijn.