A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 19: The King Who Lost The North

Er is maar een seconde nodig voor Jojen, Osha, en de schrikwolven om de deuren van het kasteel open te beuken, zodat ze de aanval kunnen starten. Als de schrikwolven binnen zijn, betekent het ook dat Bran binnen is, want hij zit in Zomer; hoe moeilijk het ook is om het te geloven.

De soldaten lijken op hun plek bevroren te staan, maar Evelyn is hier niet om ze te redden, en dat weten de Umber's goed genoeg. Ze weten dat ze verraden zijn, ook al weten ze niet hoe het is gebeurd, maar het plan om Robb Stark te vermoorden ligt sowieso in deugen. Er zit niks anders op dan aan te vallen, en dat doen ze ook.

De hoofdzaal is weer in rep en roer, en iedereen begint elkaar aan te vallen, waardoor Osha, Jojen, en de schrikwolven vrolijk meedoen, net zoals Greywind, die wel trots kan zijn op zijn vermoeden.

Evelyn's hart klopt in haar keel. Dit had ze moeten verwachten, ook al had ze gedacht dat ze haar eerst zouden aanvallen, maar misschien lijkt ze voor de Umber's nog een onbekend gezicht. Daarom vallen de soldaten eerst elkaar aan, waardoor het eten nu gemengd wordt met andermans bloed; niet zo appetijtelijk.

Evelyn schiet zo snel als ze kan haar pijlen af terwijl ze op de tafel blijft staan in een hoekje. Natuurlijk eerst richting de Umber's, waardoor ze de Stark soldaten en Robb probeert te vermijden.

Het gaat allemaal te snel, dat Evelyn bijna niet zeker weet of ze wel het goede doet. Dadelijk waren de Umber's onschuldig, en hadden ze de Bolton's moeten vermoorden. Oorlog blijft een moeilijk iets, en voorlopig gelooft Evelyn in hetgeen wat ze heeft gezien; Bran en Jojen die weten dat de Umber's hier ook achter zitten, en ze vertrouwt hen meer dan de Umber's.

"Verrader!" roept een soldaat plotseling naar Evelyn, waardoor ze verrast opkijkt, en ze haar pijl en boog laat vallen op de grond. Ze had geen eens opgemerkt dat het echt een chaos was geworden in de zaal, en dat blijft maar erger worden.

Evelyn houd haar hoofd schuin als ze de soldaat naar haar toe ziet rennen met een zwaard, en springt van de tafel om vervolgens zo snel als ze kan een mes te pakken uit haar riem onder haar rok.

Voordat hij haar wil aanvallen, steekt ze binnen no-time een mes in zijn nek, terwijl ze zijn hoofd vastpakt. De soldaat verdrinkt in zijn eigen bloed, en kan niks anders doen dan schokkend kijken richting Evelyn, terwijl het bloed voor een gedeelte ook op Evelyn's kleding en gezicht komt; ze heeft net een slagader geraakt.

"Nee, dat zijn jullie." zegt ze sissend, terwijl zijn dood haar niks lijkt te doen. Alsof ze al gewend is om mensen te doden, en ze weet totaal niet waar dat gevoel vandaan komt.

Zodra het leven uit hem gezogen is, duwt ze hem op de grond, waardoor het bloed duidelijk genoeg te zien is op haar kleding en gezicht. Laten we het erop houden dat het een hele vechtpartij is geworden, en een bloedbad.

De Umber's zijn boos dat ze zijn ontdekt van hun verraad, en proberen Robb's soldaten te vermoorden. Zomer en Shaggydog trekken de huiden van de soldaten eraf, wat een akelig gekrijs veroorzaakt, en zo doet Greywind vrolijk mee met zijn broers; de verraders zijn zelf verraden.

Het is Evelyn die uiteindelijk na de dood van deze soldaat hetzelfde doet als de rest; de Umber soldaten vermoorden met haar messen, wat haar aardig makkelijk afgaat. Ondertussen blijft haar hart wel sneller kloppen dan ooit, spuit het bloed overal op haar lichaam en gezicht, behalve op de grond, en een mogelijke aanval ontwijken zolang dat kan.

De inwoners van het kasteel zijn ondertussen wakker geworden van het bloedbad, en eigenlijk merendeel van het akelige geschreeuw van de doodgaande soldaten. De inwoners duiken snel terug in hun huizen, doen alsof er niks aan de hand is, en de dienstmeisjes rennen weg voor hun veiligheid.