A Realm Spoiled By Mankind | Robb Stark (dutch)

Chapter 85: Eulogy

Mensen die de Lange Nacht hebben overleefd, staan buiten Winterfell in een rij in groepen te wachten totdat iedereen aanwezig is bij de begrafenis. Dit moment is erg belangrijk voor iedereen, want dit is het moment dat mensen hun respect kunnen tonen voor diegenen die ze zijn verloren. Ze voelden zich allemaal één groep, ook al zijn sommigen voor anderen meer dierbaar dan de andere. Zo gaat het leven nou eenmaal, maar respect tonen is belangrijk in deze wereld.

De lichamen zijn opgestapeld op stapels brandhout. Mensen met onbekende familieleden liggen bij elkaar, en sommige dierbaren liggen dan wel bij elkaar op stapels. Ondertussen staan de Stark's bij elkaar met hun soldaten en loyale bondgenoten, en zo staat Daenerys met Tyrion en haar bondgenoten.

De begrafenis was een soort van al begonnen. Ze konden persoonlijk afscheid nemen van hun dierbaren, voordat de stapels met hout worden verbrand. Het is een traditie in het Noorden dat begrafenissen zo gaan. Het duurde even voordat iedereen, die nu weer terug in groepen staan, afscheid had genomen en persoonlijk respect hadden getoond. Er zijn helaas veel meer gestorven dan ze hadden gedacht.

Zo hebben de belangrijke mensen, zoals Jon en Daenerys, al afscheid genomen. Ze wilden alleen eerst dat de soldaten, die alles hebben gegeven voor deze strijd, de eer kregen om het eerst te doen. Zij hebben net zoals hen, hun best gedaan om dit gevecht te winnen. Ondanks hun verschillende meningen richting elkaar, want dat was af en toe nog lastig.

Ze wachten eigenlijk nog op één persoon om het compleet te maken, en dat is Evelyn. Het lijkt alsof ze gehoord worden, want op dat moment kijken alle hoofden één kant op. Van de rechterkant van de enorme groep, komt Evelyn samen met Robb aangelopen, terwijl Robb Lyanna in zijn armen houdt.

Hij ondersteunt haar op momenten dat ze het gevoel heeft dat ze niet meer rechtop kan staan. Aangezien het gevecht met de Night King haar zowel mentaal als fysiek heeft aangetast. Ze is niet hersteld, dat geeft ze toe, maar ze wilde er alles aan doen om hier toch bij te zijn. Dit kan ze niet zomaar missen.

Evelyn geeft Robb een snelle knik, waardoor hij haar voorzichtig loslaat, en met Lyanna bij zijn familie gaat staan. Jon geeft hem een snelle schouderklopje, terwijl ze naar elkaar glimlachen.

Zonder enige toestemming van Jon of Daenerys, loopt Evelyn strompelend naar de voorste brandstapels. Het is nog steeds moeilijk om te lopen door de pijn die af en toe door haar lichaam schiet, maar uiteindelijk komt ze er wel. Robb vertelde dat vooraan haar dierbaren liggen, en zo ook voor de rest. De Lange Nacht ging zo snel, dat ze helaas niet hebben kunnen zien wie het heeft overleefd, en wie niet.

Bij de eerste brandstapel valt het haar op dat Lyanna Mormont daar ligt. De tranen beginnen zich nu al te vormen in Evelyn's ogen, terwijl ze net pas is begonnen. Zij ook?! Lyanna was bijna één van de weinigen die veel respect voor haar had, ondanks dat ze soms wat tegenstrijdig kon zijn, en dan vooral richting Jon. Toch geloofde ze in iets, en ze wilde dat geloof nooit schenden. Evelyn gaat dit kleine, maar zelfverzekerde meisje toch wel missen.

Ze weet niet of ze iets moet zeggen, of dat ze stil moet blijven. Het is raar om de doden zo bij elkaar te zien liggen, en dat ze niks meer tegen je kunnen zeggen. Het lijkt alsof ze slapen, maar dat is helaas niet zo. Evelyn legt kort haar hand op Lyanna's borst, en loopt dan verder.

Op de volgende brandstapel ligt Theon. Ze heeft hem niet goed gekend, maar hij heeft een lange tijd geleefd met haar. Theon heeft dan wel wat vreselijke daden verricht tegen de Stark's, en vooral tegen Robb. Uiteindelijk konden deze vergeven worden. Toch heeft hij er een schepje bovenop gedaan zonder tegenprotest. Hij heeft tot het laatste moment toe ervoor gezorgd dat Bran veilig was. De Witte Lopers waren alleen te sterk voor Theon en zijn groepje, en op dat moment kwam Arya pas in het Godswoud om Bran te beschermen. Zij heeft alle Witte Lopers gedood die in het Godswoud waren, maar het was helaas net te laat.