THE REAL QUEEN'S LIFE (COMPLETED)

CHAPTER TWENTY-FOUR

It only took seconds to release my hand from the rope they used as a handcuffs, and I immediately do the same on my feet.

After ko makawala ay tumayo agad ako at nag lakad patungo sa pinto. But it is damn locked from the outside. I tried again to open it but I can't still open it. I know there's a padlock or something outside.

Tsk! Nakakainis! I have no choice but to ruin this damn door..

Umatras muna ako and check the whole door. It's just a solid hard wooden door. I think no weakling can open this forcedly.

Isang sipa ang ginawa ko in the center of the door. It created a crack in both sides but still didn't open.

"Tsk. Ang tigas mo naman."

Isang malakas na sipa ulit ang ginawa ko, this time it opens and fell down on the floor which created a huge sound all over the place.

I flip my hair and started walking outside. I heard footsteps, sa tingin ko ay mga tumatakbo patungo sa kinaruruonan ko.

The place only have a single huge hallway which I don't know kung saan patungo. The place is covered with walls. Maybe kung susundan ko lang ang daan, maaring ituro ako nito patungo sa hagdan pababa. As I remember kasi, dirediretso lang ang lakad kanina ni Shark.

Ang naririnig ko kaninang mga tumatakbo ay nakita ko na. They were surprised to see me, pero agad din silang nag-sisuguran.

Napabuntong hininga nalang ako at nag simulang makipag-laban sa anim na lalaking sumugod sa akin.

Do I look like I can beat them? Dapat pala umacting ulit ako, pero nakakabagot, mas masayang makipag-bugbugan.

Silang anim ay sunod sunod na nakipag-laban sa akin, using only their fist. Inip ko lang silang iniiwas and I did kicked their damn ass and punched their ugly faces.

I gave them punches in the stomach and in their face plus a kick in the stomach. Hindi naman sila mahirap kalabanin kahit six vs one, ang daya. Psh.

"Ops, saan ka pupunta!" Sabi ko sa isang lalaking natira na gustong tumakbo paalis.

I grabbed his collar and gave a hard punch on his chin. Dahil sa lakas ng pagkakasuntok ko ay tumilapon siya.

Napailing nalang ako at nagsimulang maglakad na paalis.

Gaya nga ng inaasahan ko. Ang daan ay patungo sa direksiyon kung saan ang hagdan pababa. Pero dahil hindi ako nagiisa, at sa tingin ko ay marami talaga kaming kasama. Isang grupo na naman ang sumalubong sa akin.

"Hoy! Pano ka nakalabas!" sigaw ng isang mas malaki ang katawan kesa sa pitong kasama niya.