The Heart's Refugee (Completed)

Chapter 4

Kabanata 4
Neighborhood

NANG MAKUHA KO NA ang aking wallet dito sa loob ng sasakyan ni Shjan, tuloy-tuloy na akong tumakbo paalis. Of course, nag-thank you rin naman ako sa kaniya. Kaso nga lang, ayaw kong magtagal dito kasama siya kaya kumaripas kaagad ako ng takbo.

Ayaw ko magtagal at ayaw ko ding lumingon. Kung ano-ano na kasi ang mga naiisip ko.

Kung ano-ano na rin ang mga naririnig... boses na ayaw kong marinig ay narinig ko... Ayaw kong umasa. Natatakot ako.

He tried calling me but I kept on ignoring it. Talagang wala akong balak na lumingon pa sa kaniya. Si Alice, baka maabutan lang niya kami dito. Exaggerated pa naman 'yong mag-isip kaya baka kung ano-ano pa iisipin niya sa'ming dalawa ni Shjan. Magagalit na naman sakin.

"ABAH, BAKIT ka natagalan? May balak ka pa palang bumalik dito sa'kin? Akala ko, nagpa-aircon ka pa do'n sa sasakyan ni Shjan." Pagdududa naman ni Eka.

Napairap ako. Hindi nga ako marunong magbukas ng sasakyan no'n e, ang magpa-aircon pa kaya?

"Wala. I just encountered some random guy." Tipid kong paliwanag. Ayaw ko nang mag-kwento pa. Masasayang lang ang laway ko sa kaniya.

Random guy. Na walang modo, walang galang, walang respeto at walang kaluluwa. . . Basta mga ganiyan. Ang sama ng ugali. Kundi si Shjan. Ayaw ko lang siraan siya kay Eka.

"Ang sabihin mo, naglandi ka? Gusto mong makapag-pangasawa ng tiga-BCNN? Magbabackout ka na sa pagiging madre, 'no?" Oa niyang tanong. She's not just poking me, she is also making a face. More like mocking.

I rolled my eyes. "Bahala ka sa iisipin mo."

Humalakhak siya ng tawa. While me, I am just looking at her emotionless. Inaantay kong matapos siya sa pagtawa. Naka-krus pa ang braso ko sa aking dibdib.

Ang utak ko kasi ay patungkol parin sa nangyari kanina.

"Cr muna tayo, samahan mo ako!" Hinawakan niya ang kamay ko at mabilis na hinatak.

"NA-ENROLLED ka na, ang sabi ni Alice ay kailangan mo pa ng extrance exam. Makakapasa ka naman do'n! Ang talino mo kaya." Sabi ko kay Eka habang inaayos ang sarili sa harapan ng malaking mirror.

Nandito na kami sa girls cr. Infairness, ang bango ng cr. Yayamanin tingnan. Ang bango, amoy lavender o 'di kaya mint.

"Sige, walang problema." Tipid kong sagot.

I am starting to comb my hair now. Hindi na ako nag-liptint, tanging pulbo lang ang nilagay ko sa mukha ko. I'm not fund of using colors in my face. Hindi talaga ako comfortable sa mga gano'n.

"May umiiyak." Bulong ko kay Laika sa mahinang boses. May naririnig kasi akong hikbi sa isa mga cubicle dito.

"Hayaan mo nalang." Busy kasi si Eka sa paglalagay ng kung ano-ano sa mukha niya. Like mascara and liptint.

"Nakakaawa kaya." Sabi ko.

"Ganiyan ka naman parati." Bwelta niya. "E' puntahan mo. Maiwan ka nalang muna dito? Aalis na ako." Sabi pa niya.

Kasalanan ko ba na madali akong maawa sa mga tao?

Bumuntong ako at kaagad na sumunod sa sinabi ni Laika sa'kin. Papunta na ako sa isang cubicle dito. I knock the door for the first time pero walang sumagot. Hanggang sa walang-tigl na pera wala paring sumasagot.

"Hello? Do you have a problem? Can I help? Sorry for asking, I'm just bothered." I asked the girl inside.

Hindi siya umimik. Hindi sumagot ang babae sa sinabi ko.