The Heart's Refugee (Completed)

Chapter 32

Chapter 32
Like a Sinner

"Ako yung babaeng iniwan ka doon sa hotel..." She confessed. Pero hindi ako nagulat nang ganoon ka-sobra.

"That's good." Kinagat ko ang labi ko.

Hope raised her eyebrow and looked surprised.

"That's it?"

"What do you want? Do you wanted to have a part two of what happened?" I suggested and smiled. Nakita ko din na unti-unting namula ang mukha niya nang dahil sa sinabi ko.

"That's not what I meant!

"Nagustuhan mo ba 'yon?" I asked.

She turned her back towards me.

"Mas nagustuhan mo." She then insisted. Ngumiti ako. Ibig sabihin ba ng sagot niya ay oo? Nagustuhan niya talaga?

Titigilan ko na siguro kakaasar sa kaniya. Mas lalo lang siyang namumula.

"Do you want to join lunch with me tomorrow?" I asked calmly but I'm really anxious to ask her that. Baka kasing i-reject lang ako. Hindi ko alam kung matatanggap ko ba ang rejection niya.

"I don't know," humarap na siya sa akin. "Kapag hindi ako busy, maybe a yes?" Patanong din niyang sagot.

"Hindi ka niyan busy." Sabi ko.

"Ikaw na pala ang magdedesisyon?" Tanong niya.

"Oo, kasi ayaw mong aminin na gusto mo din namang mag-lunch kasama ako." Napangiwi naman siya na ikinangiti ako. She's really a cutie.

"Bakit hindi mo ayain ang mga babaeng kasama mo parati?" Agap niya.

Napakamot ako ng ulo at natawa.

"What do you mean?"

"Madaming babae. Kung sino-sino." Kalmado ang pagkakasabi niya pero ang talim-talim ng mga mata!

"So, parati mo din pala akong tinitingnan, huh? Akala ko ako lang parati ang nagnanakaw ng titig sa'yo..." I don't know why kung bakit nakaramdam din ako ng kilig, ata?

She didn't answer, she instead gave me a raised eyebrow.

"Hindi ko sila babae. Everything is for work." Honest kong sagot.

"Talaga lang, huh."

"Ang cute mo." Nakangiti kong sabi kaya nakatanggap ako ng hampas.

As days goes by, we became so close with each other. We do lunch together, I helped her in the church and with the kids and almost everyday and everytime, siya lang talaga ang kasama ko.

Lalo na kasama namin si Ej, mas lalo kaming napapalapit sa isa't-isa. Seeing Hope that she's very happy while with me, gives a good pleasure to me. Gusto ko ay ganiyan lang siya parati kasaya.

"I'm in my office, are you sure na ikaw lang ang pupunta? Pwede naman na ako nalang ang pupunta sa'yo diyan-"

"I'm on my way." She cut me off.

Magsasalita pa sana ako pero pinatay na niya kaagad ang tawag.

Habang hinihintay siya, hindi naman ako mapakali sa kinauupuan ko.

Parang may mali, sa paraan pa lamang ng pakikipag-usap niya sa'kin sa telepono. Nanghuhula ako at kung ano-ano na ang mga naiisip ko. Bakit ba kailangan niya magsalita ng ganun? The last time that she was like that, dahil gutom lang siya at gusto niyang magpabili ng pagkain sa akin.

"What's the problem?" I asked as soon she entered the office.

Umupo siya sa sofa na nasa tabi ng pinto. Umupo din ako sa tabi niya.

"Gusto mo lang magpalambing kaya ka nandito." Hula ko.

"No," bumuntong hininga siya. "Being with you affects my work.

Tumahimik ako bigla at umayos ng upo. I just wanted to listen at her.

"Hindi mo ba naisip na mali din 'tong mga ginagawa natin?" She asked.

Kinagat ko ang ibabang labi ko. Yes, I know it right from the start but... I love her.

Napapikit ako dahil sa naiisip ko.

"What do you want, Hope?" I asked. Kasi sa huli, siya padin naman ang masusunod. I can't force her to do all of that things if she doesn't want it anymore.

"I wanted to forget all the unholy things," she was more like begging. "But when I look at you, bumabalik lang ang lahat. Back to zero na naman ang paglilimot ko." Sabi pa niya.

"If you give me a chance, I will still eat you." Sabi ko.

She blushed. Tumalikod siya. Pero hindi na niya kailangang magtago kasi nahuli ko na siya.

"I'm a nun. I shouldn't do any unholy activities." Pigil na pigil siya gumawa ng kasalanan.

Masarap gumawa ng kasalanan lalo na si Hope ang dahilan.

"Sex is not a sin." Sabi ko. "If it's a sin, then it's my pleasure to be a sinner." Dagdag ko pa.

"Hindi yan ang ibig kong sabihin, Alessandra!" Mas lalong uminit ang pisngi niya.

"Kelan pa naging unholy ang pag gawa ng bata? Diba blessing yan." Sagot ko naman.

Hindi ko matukoy ang reaksyon niya. Parang gusto niyang matawa, umiyak o mainis basta halo-halo. Umupo ako sa tapat niya at tiningnan siya sa mga mata.

Sa sobrang lapit namin sa isa't isa, hindi niya magawang kumurap.

Napansin ko pa ang paulit-ulit niyang paglunok.

"I thought I don't love you anymore," i sighed. "But I'm wrong. I still love you."

It's true. I love her.

Kahit anong gawin ko, siya padin talaga.

Nagdate na ako ng ilang tao sa buhay ko pero siya parin pala ang hahanapin ko. Makakalimutin ako but She's the only person that is so hard to forget.