The Heart's Refugee (Completed)

Chapter 21

Chapter 21
To Keep

Thinking about how love works fascinates me everytime. Sometimes your other half will give sense with your identity.

I'm busy discussing my lesson while still, thinking about Hope. I'm really inlove when it comes to her. Imbes mga lessons ko ang inaaral ko, siya nalang parati. I'm happy, I really do.

Sa tuwing lunch, magkasama kami ni Hope kumakain.

Ngayon, hindi na naman ako makaalis kasi nandito si Mommy. She's visiting BCNN. Halos lahat ng mga professors at staff dito ay binabati ang parents ko. Ofcourse, my mom had done so much here in Bacolod. Everybody will know her for that. Especially for fixing buildings and donating a lot of money for charity.

"May balak ba sila Mr. and Mrs. Monasterio?" Tanong ni Grace, isa ding professor.

Parehas naming pinagmamasdan sila mommy at daddy na nag-ikot ikot. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa.

I shrugged. "I don't know." And I don't want to know. I don't even care.

Magtatanong pa Sana siya pero inunahan ko na siya.

"I need to go." Sabi ko. "Sa labas ako maglulunch. Magkita nalang tayo mamaya."

Pero si Hope talaga ang kikitain ko.

Siya na ang parati kong kasama... and I'm very happy.

*****

Habang naglalakad, panay ang sulyap ko kay Alessandra. Ang bango niya at ang ganda kahit naka-messy bun. Maybe she was from work at Dumiretso kaagad sa akin.

Kahit na mukhang pagod, she still manage to look beautiful.

"Have you encountered rude students?" Ako ang nagtanong.

"I did. Nagbabago ang ugali kapag tinakot mo sila na ibabagsak mo sila." Sagot niya at natawa.

"If you're a teacher, would you do the same?" Ako naman ang tinanong niya.

"Oo naman, ano ka ba!" Sabay hawi ng buhok ko.

"I really thought that you'll be an actress. That's what you wanted." Kwento niya.

Bumuntong hininga ako.

'Yan ang gusto ko pero dinala ako dito.

Ginusto ko din... at ayaw kong umatras. Pinapaintindi ko 'to kay Alessandra pero hindi ko alam kung naiintindihan niya ba talaga.

I had a long way going here, and I don't want to put my effort in vain.

"I had met so many actress already. Habang nasa maynila pa ako." Ani Alessandra.

Ngumuso ako. "Edi ikaw na. Gusto ko din sanang makapunta ng maynila kaso magtatagalan pa." Ang sabi ko.

Nagkwentuhan pa kami. Sa tuwing nagsasalita ako, napapatitig talaga siya sa mga labi ko. O hindi kaya sa mga mata ko. I wanted to know what's inside her mind while she was looking at me because the she looks at me was meaningful.

"Parang sumasakit ang ulo ko..." sabi ko kay Alessandra.

Sinabi ko para matigil na siya sa ganiyang pagtingin... pinapa-fall niya talaga ako, eh.

Naglalakad na kami ngayon papunta sa cafeteria. Pero hindi ko mapigilan 'tong iniinda kong sakit. Pero seryoso, sumasakit din ang ulo ko. Nang dahil siguro sa init.

"Wait, I got something here," my kinukuha siya sa kaniyang bag. Ilang minuto nang makuha na niya, ibinigay niya kaagad sa'kin 'yon. "It's a kind of medicine. Ang sabi ni mommy, kapag sumasakit ang ulo ko pwede ko daw kainin 'yan. You can try that." Alok pa niya.

"Salamat." Kaagad kong kinuha ang gamot, na parang mint naman 'to.

"Masakit pa ba ang ulo mo?" She started massaging my head. Bumuntong hininga nalang dahil sa ginagawa niya ngayon... Nagugustuhan ko.

"Masakit kanina... Pero ngayon, medyo um-okay na. Salamat." Ang lapad ng ngiti ko sa kaniya. Mabuti nalang na kasama ko si Alessandra ngayon.

Kung wala siya dito ngayon, walang magbibigay ng gamot.

O gusto ko lang talaga siyang makasama.

"Hala ano 'to?!" I know that ring. It's a promise ring.

Suot-suot niya ang singsing.

Naaalala ko na binigay ko yan sa kaniya noon. Hindi ko inisip na hanggang ngayon ay nasa kaniya parin. Ang tagal na kasi nun, eh.

"Bakit? I told you that I'll keep it. Where's yours?." Hindi ako nakatingin sa kaniya habang sinasabi 'yan.

"Wala na. Nawala ko." Sabi ko. Pero ang totoo, tinapon ko talaga. Hindi ko alam kung saan ko tinapon basta ang nasa isip ko noon, ayaw ko na talaga.

"That's sad..." mabilis siyang lumapit sa'kin. Halata naman sa boses niya na malungkot siya. Muntik ko pa siyang matulak nang lumapit siya sa akin. "Mamaya... Punta tayo ng jewelry store 'tas bilhin natin lahat ng gusto mo, do you want it?"

Eto na naman siya.

Oo na mahirap na ako.

Parati niya talaga akong ini-ispoil.

Baka gawin ko nalang sugar mommy 'tong si Alessandra, eh, mas mabuti pa. Bagay sa kaniya. Hindi ko na kinakaya minsan ang pagiging sweet niya tas pagiging mommy! Nang-iispoil kahit ayaw ko!

"Huh, ayaw ko nga. Bakit naman?"

"And then let's have a date... Sige na!" Sabay nguso.

"Anong date? Nakakahiya, baka may makakita sa atin." Tanggi ko. Paninindigan ko 'tong sinabi ko.

"'Eto naman, ngayon lang naman, e. Don't worry, ako ang bahala sa lahat. Basta pumayag ka lang." Desidido talaga si Alessandra na pilitin ako.

Hindi parin ako um-oo agad-agad, eh. Ayaw kong sabihin niya na easy to get ako.

Tumingin kaagad ako sa kaniya. "Pwede bang pag-isipan ko muna?"

"I wanted you to decide immediately... it's fun tho, I promise, love." She then gave me a half smile.

Kapag Ikaw ang kasama ko, masaya naman.

Pero sinabihan ko na noon ang sarili ko na kahit kelan, hindi na ako palapit pa sayo. And I don't know why running away from her means coming back to her.

I really tried my best to stay away.

And I know why I'm coming back.

"Ano, na? Nakapag-decide ka na ba?" Tanong niya sa'kin.

Tumingin kaagad siya kay Aless. "Will it be alright?"

"Yes."

Because I know that there will be more casualties.

"Simple date lang, ah? Friendly date ganun. Gusto ko walang malisya." Sabi ko pa.

"Yes," sagot niya kaagad.

Tumingin kaagad siya sa'kin. She smiled rawly, me too. Ginaya ko nalang siya.

"Para pwede mo nang kalimutan 'yon after that." Ang sabi ko.

Bumuntong hininga ako... Wala na akong choice, I guess. Nagka choice lang ako kasi Aaminin kong gusto ko ding kasama. I like being with her. I'm happy, I guess? Tutal wala pa naman akong experience sa mga bonggang date.

"Kain tayo street foods?" Tanong ko. Iniisip ko lang talaga ang usapan.