YOK ARTIK

1.bölüm Yeni okul

MULTİMEDYADA:MISRA

Bugün Güven Koleji'ne başlıyordum.Hayalim gerçek olmuştu.Adını bile duyduğumda içime bir sevinç dolardı.Şimdiyse o okulun burslu öğrencisi olacaktım.Aslında bu kelimenin altında fazla ezildiğimi hissediyordum ama mutluluğum bunu görmezden gelebilecek kadar büyüktü.

"Heyecan yok."

"Heyecan yok."

"Heyecan yok."

Sürekli bu cümleyi tekrar edip,odamda turluyordum.Ne yazık  ki ağzımdan çıkan kelimelere kalbim inanmamakta ısrar ediyordu.O kadar hızlı atıyordu ki yerinden çıkacağını düşünerek üzerine elimi bastırdım.Belki böylece çıkamazdı.Başımın döndüğünü hissederek yatağımın üzerine oturdum.Etrafı ilk kez görüyor muşçasına incelemeye başladım.Hep böyle yapardım zaten.Heyecanımın doruk noktası olduğu anlarda etrafımda ne varsa uzunca bir göz gezdirir,beynimi başka bir noktaya yoğunlaştırmaya ikna ederdim.Böyle yapmak kendimi daha iyi hissetmemi sağlardı.Kalbim normal bir şekilde atmaya başlayınca ,koyu kahverengi tonlarında ki,önünde ayna bulunan ve biraz gösterişli diyebileceğim kıyafet dolabıma yöneldim.Kıyafetlerimin arasında tek tek elimi gezdirdikten sonra askıda bulunan beyaz elbisemi aldım.Annem bu elbisenin sanki benim için tasarlandığını söylerdi.Düz sade bir elbiseydi.Abartı diyebileceğim en ufak  bir detay bile yoktu.Dizimin üç parmak kadar yukarısındaydı.V yaka modeldi.Göğüs dekoltesi yoktu,zaten sevmezdim de.                                                                                                                                                                                                           

  Pijamalarımı üzerimden çıkarıp yatağın üzerine attıktan sonra beyaz elbisemi giydim.Çekmecemdeki taşlarla kaplı olan kutudan zarif gümüş ucunda deniz yıldızı olan kolyemi alarak boynuma taktım."Şimdi oldu."diyerek ellerimi saçların arasında gezdirdim.Masamın üzerinden siyah ince lastik tokamı aldım.saçlarımı biraz şekilden şekle soktuktan sonra ,yukarıdan at kuyruğu yaptım.Saçlarım uzun ve oldukça güzellerdi.Annem her defasında saçlarımı açık bırakmamı söylerdi ama ben toplu olmasından yanaydım.Saçlarımı açık bıraktığım zamanlarda pek rahat olduğum söylenemezdi.Hatta oldukça rahatsız olurdum.Saçımıda hallettiğime göre makyaja geçebilirdim.Makyajda da abartıya kaçmamak için gözlerime siyah bir sürme çektim.Kirpiklerim içinde biraz rimel kullandım.Ne kadar abartısız olsamda"Ben burdayım."diyordum."Harika görünüyorsun."dedim kendime aynada bakarken.Kesinlikle  kendimi beğenmiş bir insan değildim ama şımarmak her kızın hakkıdır.Aynada tekrar kendime uzun uzun baktım.Daha fazlasına gerek olmadığını düşünerek,odamdan çıkıp mutfağa yöneldim.