YOK ARTIK

...

Ahh çok sıkıcıydı.Bugün bitmeyecek gibi görünüyordu.Belki çok saçma gelebilir ama Rüzgar'ı düşünüyordum.Yani arabada söyledikleri,benim için kavga etmesi,hastahaneye götürmesi...Nedense garibime gidiyordu.Odama giderek bilgisayarımın başına oturdum.Arama motoruna Rüzgar yazdım.(Rüzgar,Rüzgar bunun soyadı ne ya?)Soyadını bilmiyordum.Rüzgar'ı silerek Güven Kolej'i yazdım.Evet okulun resmi tam karşımda duruyordu.Sahibi sahibi hıh Demir Ateş.Alt kısımda da resimler vardı.Rüzgar ve annesi babası olduğunu düşündüğüm iki kişi.Rüzgar Ateş (Hm soyadı buymuş demek.Demir Ateş'in Oğlu Rüzgar Ateş Barış Güven Kolejinin veliahtı.Vay be cidden havalıydı.)Bunun dışında pek bişey yoktu.Kahretsin  hiçbir bilgi yoktu.Sadece birkaç haber v.s.Merakımı  giderememiştim.Bu Rüzgar kim çok merak ediyordum...

Kapı çalıyordu.Bilgisayarı kapatıp kapıya yöneldim.Gelen annemdi.Kocaman bir sarılıştan sonra içeri geçtik.(Kapı önü kucaklaşması favorim.Ne kadar özlediğimin göstergesi.)

"Hani sürpriz nerede"dedim gülümseyerek."Sabırsızlanma göstericem.Elimdekileri bir mutfağa bırakayımda."Annem sanırım akşam yemeği için bir şeyler almıştı.Ağır olduklarını düşünmüyordum ama yineden elinden aldım.

"Tamam sen salona geç.Otur bir soluklan.Ben geliyorum dedim.Elimdekilerle mutfağa giderken.Dakikalar içinde poşetin içindekileri dolaba yerleştirdim.Sonra hızlıca yanına gidip sürprizi öğrenme çalışmalarına başladım.Artık iyice meraklanmıştım.

"Gözlerini kapat"dedi.Hemen kapatıp beklemeye başladım.Sonra açmamı söyleyip elime bir hesap cüzdanı uzattı.Şaşkınlıkla anneme baktım.

"Bu ne"

"Senin için hesap açmıştım.Maaşımdan artıklarından bir miktar para biriktirdim.Seneye on sekiz yaşına gireceksin.Artık sende durabilir.Güle güle harca meleğim"

"Gözlerim dolmuştu.Ne diyeceğimi bilemedim.Miktarı görünce gözlerimi kocaman açıp anneme baktım.Aylık harçlığı 200 lirayı geçmeyen ben 50.000 rakamını görünce bayağı afallamıştım.

"Senin için hiçbir şey değil çok değil yavrum.Sen hepsini hakediyorsun. "dedi ayağa kalkıp bana sarılırken.(Ben bu kadını her şeyden çok seviyorum ya)Bir ön uyarı vermeden gözlerime yaşlar doldu.

"Hadi kes ağlamayıda birşeyler hazırlayalım.Kurt gibi açım valla."dedi gözyaşlarımı silerek.

"Peki annem."dedim mutfağa giderken.Çok mutluydum.Sabah olanları unutmuştum...

                                                                              ***

Saatler sonra annemle birlikte akşam yemeğini yiyorduk. Çok uğraşmıştık. Krallara layık bir sofraydı. Bir kuş sütümüz eksikti.

"Kızım sana daha bir sürprizim daha var." Dedi annem.

"Merak ettim bak şimdi dedim. İki elimi de masanın üzerinde birleştirerek.

"Bizim patronun kızı var ya.Hani sana  bahsetmiştim. Yurt dışında okuyor diye."

"Hm evet hatırladım. Hazal 'dı değil mi adı?"

"Evet"

"Peki bunun benimle ne alakası var.?"

"Şöyle ki Hazal geçen hafta yurt dışından döndü.Oraya pek ısınamamış.Şimdide malum okula başlayacak.Ben senin okuduğun okulu tavsiye ettim."dedi.Masanın üzerine bıraktığı çatalı alarak.

"Yani sonuç olarak"diyerek bende kendi yemeğime döndüm.

"Sonuç olarak işte Hazal'da sizin okula başlayacak.Dün kayıta gitmişler.Sizin sınıfta bir kişilik kontenjan varmış. Anlayacağın sana yeni bir arkadaş geliyor. Dedi gülümseyerek.

"Hımm ne güzel.Ne zaman başlayacak peki?"

"Bilmiyorum ama tahminen birkaç güne başlar."

"Tamam."Sevindim mi bilmiyorum.Yani bir arkadaş hele de kız arkadaş çok iyi olabilirdi ama ya diğerleri gibiyse diye düşünmekten de kendimi alamıyordum.Eee sonuçta zengindi birde yurt dışından geliyor.Şu an hangi duyguyu yaşayacağımı bilmiyordum.Doruk gibi de olabilirdi.Tabi bu bir ihtimal. Her neyse bu düşüncelerle beynimi meşgul etmenin bir anlamı yoktu...