YOK ARTIK

...

Barış sınıfa girmişti.Mavi V yaka düz bir tişört ve koyu renk bir kot pantolon giymişti.Gözleriyle çok uyumluydu...Yanıma doğru gelip "Bir gün görüşeceğimizi biliyordum.Fakat bu kadar çabuk olacağını düşünmemiştim."dedi."Birde bana sor istersen." diye geçirdim içimden.

"Bende."dedim

"Dün bizim sınıfa yeni öğrenci olarak gelmişsin"Ben birkaç gündür okula uğramıyordum.Bana güzel bir sürpriz oldun."

Gülümsedim ya da gülümsemeye çalıştım.Soru sormamıştı.Cevap vermem gerekmiyordu öyle değil mi?

Acaba Rüzgar neredeydi?Dün olanlardan Barış'a bahset mişmiydi ?Beklediğim kişi az önce kapıdan girmişti.Yanında benim bile kız olduğum halde ıslık attığım(tabiki de içimden) kızla birlikte.Kızın yanında üretim hatası gibi duramıyordum.Çok şıktı.Üstünde ki her parçaya servet harcadığı çok belliydi ama verdiği her kuruşa değdiğini düşündüm.Mankenlere taş çıkartan fiziğiyle çok güzel taşıyordu.

Zaten böyle bir oğlanında sevgilisi böyle olmalıydı.Barış Doruk la bir şeyler konuşuyordu.Sonra birbirlerine kaş göz yaptılar ve kendimi birden Barış'ın yanında otururken buldum.Dirseğini masaya yaslamış,başını da elinin arasına alıp bana aptal aşıklar gibi bakmaya başladı.Rüzgar'la Çakma sarışın kız, pencere  kenarında bir şeyler konuşuyorlardı.Ne kadar çaktırmadan bakmaya çalışsamda gözlerimiz hep bir noktada birleşiyordu.Bakışlarımı Barış'a çevirdim.

"Yanlış anlamanı istemiyorum ama yanımdan kalkar mısın?"dedim.Yanlış anlamanı istemiyorum demiştim.oysa dediğim  yanlış anlaşılmaya çok müsaitti ama sanırım o bunu önemsemişti."

"Hayır ben istemiyorum.Yeni gelmişsin.Seni tanımak istiyorum."

"Peki sen bilirsin."dedim

"Hadi kendinden bahset dinliyorum."dedi.Ellerini göğsünün üzerinde birleştirerek.

"Adımı zaten biliyorsun..Buraya burslu geldim.Başkada bilmen gereken bir şey yok zaten(Ah gözlerimin neyi vardı böyle..Sanırım Rüzgar gözlerini gözlerime kilitlemişti.Başka bir tarafa bakmakta neden bu kadar zorlanıyordum ki)

"Peki o zaman tekrardan tanıştığıma memnun oldum."

Hiçbir şey sormamıştı.Burslu olmamla ilgili ağzından tek kelime çıkmamıştı.Bu beni mutlu etti desem yeridir.

"BARIŞ"Evet bu içimi titreten kulaklarımı işgal eden ses Rüzgar'a aitti.Muhtemelen Barış'ın yanımda olmasından rahatsız olmuştu.Barış özür dileyerek yerinden kalkıp Barış'a doğru ilerledi...Başımı sıraya koyup düşüncelerden uzaklaşmaya çalıştım.Çok mümkün değildi ama denemeye değerdi.

"Beni aaaaaaaaaaaç beni aaaaaaaaaç..."

Allah kahretmesin!Telefonumu ne zaman sessizden almıştım ki.Başımı masanın üzerinden kaldırarak çantama uzandım.Bütün gözler üzerimdeydi.Rüzgar,Barış,Çakma sarışın ve adını bilmediklerim.

Arayan annemdi.Zaten beni başka kim arayabilir ki diye düşündüm.Yerimden kalkarak sınıftan dışarı çıktım.Öğretmen de tam  sınıfa giriyordu.Bir kaç dakika izin aldım.Olumlu karşılamıştı.Neden diye bile sormamıştı.O sınıfa girip kapıyı kapadığında ben ben telefonumu yeni açmıştım.

"Efendim anne?"

"Nasılsın merak ettim"

"İyiyim anne ama ders başladı içeri girmem gerek."

"Peki meleğim.O zaman ben seni meşgul etmeyim.Çıkışta sana bir sürprizim var."

"Sürpriz mi ne?"

"Söylersem sürpriz olmaz .Seviyorum seni bebeğim.Görüşürüz."

"An—-"

"Dıt dıt" karşıdan gelen tek ses buydu.

Bir sürpriz iyi olabilirdi.Belki her neyse .Kapıyı çaldıktan sonra sınıfa girip yerime oturdum.Ders matematik.En sevdiğim ders.Genelde pek sevilmez ama ben sayısalcıyım biraz...Dersi büyük bir ilgiyle izliyordum.Herkes ders dışı başka şeylerle uğraşıyordu.Buraya burslu olarak gelmiştim.Yani derslerim sayesinde.(Hakkını vermeliydim öyle değil mi?)Öğretmenin her sorduğu soruyu kolay bir şekilde yapabiliyordum