YOK ARTIK

...

"Uzaklaşın lan kızdan "Birisi sesimi duymuştu ve yardımıma yetişmişti. Rüzgar. Gitmemiş miydi o?Arabada olanlardan sonra buraya gelmesi onda vicdan olabileceğini düşünmemi sağlamıştı. Rüzgar adamlarla kavga ederken ben kendimde değildim. Sadece sesleri duyuyordum. Görüntü bulanıktı. Bay Ukala benim için dövüşüyordu aslında dövüyordu demek daha doğru olurdu. Buna sevinmelimiydim?Hayır muhtemelen ona minnet falan duymamı istediği içindir.

 Sesler kesilmişti bense gözlerimi bile açamıyordum.Omzuma dokunan elle "Bırak beni"diye bağırdım.Korkmuştum hemde çok.Kendimden uzaklaşmıştım.Gözlerimi açtığımda iki sapık etrafta görünmüyordu.Sadece Rüzgar vardı.Onunda korktuğunu gözlerinden okuyabiliyordum.O  iki adam bile demiyeceğim insanlardan korktuğunu sanmıyordum.Bakışlarını ayırmadan beni ellerimden tutarak ayağa kaldırdı.Ona bir teşekkür borçluydum hemde en büyüğünden.Ancak arabada söylediklerini beynimde yankılanırken bunu yapamazdım.Ellerimi hızlıca çektim kısa bir an gözlerinin içine baktım.Sonrada tek kelime etmeden yürümeye başladım.Arkamdan sesleniyordu.

   "İyi görünmüyorsun Mısra.Seni hastahaneye götüreyim.Arabam ilerde."Bana adımla seslenmişti.Ne yalan söyleyim çok ta yakışmıştı ağzına ama ağzına yakışmayan şeylerde vardı.Bunları düşününce sinir kat sayım tekrar artı.

"Gerek yok dolmuş param var."dedim.Cümlem ağzımdan iğneleyici bir şekilde çıkmışt.Tam da istediğim gibi.Bence laf sahibine çok güzel ulamıştı.Susmuştu.Susması en iyisiydi.

 O sessizliğin arasında birkaç adım daha attıktan sonra her yer karardı.Ayaklarım iflas bayraklarını çekince  kendimi yerde buldum.Rüzgar koşarak yanıma gelmişti. Adımı söylüyordu.Bir süre sonra artık onun seside gelmemeye başladı. Kulaklarım şu an işlevini yerine getirecek durumda değildi.Sonrası karanlık...

                                                                                       ***

Gözlerimi açtığımda bir hastahane odasındaydım.Kendimi yi hissediyordum.Oda büyük ve ferahtı.Özel hastahanede olduğumu anlamam çok gecikmedi.Acaba  buraya nasıl gelmiştimki.Hatırlamıyordum.

"İyimisin"Doğru ya Rüzgar.En son yanımda o vardı.

"Umrundamı?"diye sormuştum.Gözlerimi devirerek.Neden sormuştum ki şimdi ben bunu?Cevap vermemişti. Ona bakmak kendimi kötü hissetmeme sebep olmuştu.Uzun bir sessizlik oldu.Bu rahatsız ediciydi. Rüzgar da benimle aynı hemfikirde olmuş olmalı ki sessizliği bozdu.İçimden teşekkür ediyordum

"İşlemlerini hallettim.Çıkabiliriz.Sen hazırlan ben bekliyorum."

"Tamam."Tek kelimelik haznem yine iş başındaydı.Bay Ukalaya bu kadarı bile yeterliydi odadan çıkığında yataktan kalkarak yerde bulunan ayakkabılarımı ayağıma giydim. Saçlarım dağılmıştı. Hemen düzeltim."İyiki bugün makyaj yapmamışım dedim gülümseyerek. Rimelimin akması cidden korkutucu olabilirdi.Yatağın yanındaki komodinin üzerinden çantamı aldım ve odadan çıktım. Rüzgar duvara yaslanmış bir şekilde bana bakıyordu.Hemşirelerde ona.Okulda ilgi çektiği yetmezmiş gibi burdada çekmeye devam ediyordu.Tamam yakışıklısın anlıyorum da şu bakışları yok et bari."Uf be banane "diye geçirdim içimden. Bay ukala bana doğru döndü. Sonrada "Gidelim".dedi suratsız gıcık.

"Ben kendim giderim"diyerek önden ilerledim.O da peşimden geliyordu.Dışarı çıktığımızda beni kolumdan arabaya sürükledi.(Odundu ya tam bir odun.Kızlar şu oğlanda ne buluyorlardı.Hiç anlamıyordum.Meşe ağacından bir farkı yoktu.Karizmasını saymassak tabi.)Birşey diyemeden arabaya bindim.Bakışlarım cama dönüktü.Onunla ilgilenmiyordum ve onunda benimle ilgilenmesini istemiyordum.Arabayı durdurdu.Sanki o anı tekrar yaşıyordum.Hala ona bakamıyordum.Şimdi ne söyleyecekti ki?Belkide arabasından inmemi söyleyecekti.

"Bana bak"dedi vurgusuz bir şekilde.

"Ne var yine ne söyleyeceksin?"dedim.Aslında özür falan dilese hiç fena olmazdı.Birşey değişeceğini sanmıyordum ama kırılan kalbimi telafi etmenin bir yolunu arıyordum.

"Bu olanlardan kimseye bahsetmeyeceksin tamam mı?"

"Ne zannediyorsun ya sen beni?Bunları anlatınca elime ne geçecek.Kendimi rezil etmeye hevesli değilim.Sen söylediğin için için değil kendim istediğim için susucam."(Kahretsin biraz daha bana iyi davransa kalbinin falan olduğunu düşünecektim)