YOK ARTIK

...

Merdivenlerden çıkarken sürekli bana bakan gözlerle karşılaşıyordum.Benim hakkımda konuştuklarını zaten biliyordum ama en azından biraz daha sessiz olabilirlerdi.

Tam sınıfa girecektim ki birinin bana çelme takması sonucu az daha yere kapaklanıyordum ama buna güçlü kollar müsade etmemişti.Kalbim ağzıma geldiğinden gözlerimi açamıyordum.Bugünlük bu kadar macera fazlaydı dedim içimden,bilmediğim ama beni içine çeken bir kokunun etkisine girerken.Oldukça güzeldi.Beni tutan kolllara uzun bir ağırlık verdiğimi düşünerek gözlerimi usulca açtım."Ay ciddenmi yine mi sen?"dedim.Aslında bu durumda ona teşekkür etmem gerekirdi ama ben yine gıcıklığımı konuşturmuştum.

Rüzgar'ın kollarından kurtularak bir kaç adım uzaklaştım.Beynim kalbime, düzenli atmaya devam etmesi için emirler gönderiyordu."Dikkat et bir daha ki sefere seni tutmam yeri boylarsın."dedi.Gözlerini gözlerimden ayırmayarak.

Aslında hata bendeydi.Oğlan kibarlık yapmış beni tutmuş,düşmeme izin vermemişti.Bense ona ters çıkmıştım.Fakat bir şekilde üste çıkmam gerekirdi.

"Sana tut diyen yok zaten.Senin kollarında olmaktansa yeri boylamayı tercih ederim Bay Ukala."dedim. ,

"Öylemi."diyerek üzerime doğru yürüyüp,beni duvara yasladı.Ellerini duvara yaslayıp bana bakmaya başladı.Aramızda bir kaç santimlik mesafe kalmıştı.Tenim nefesini hissediyordu.Beni öpeceğini düşünmemi sağlayacak kadar yakındı ve bu beni rahatsız ediyordu.Gözlerini gözlerimden ayırdıktan sonra kulağıma doğru eğildi.Buna bir an önce son vermesini hissediyordum.Bu da yetmezmiş gibi herkes bizi izliyordu.Daha ilk günden tanınır biri olmuştum. 

"Benimle sakın uğraşma.Yoksa seni bu BAY UKALA'dan özür dileyecek duruma getiririm ve emin ol bunu büyük bir zevkle yaparım."diyerek yumruğunu duvara vurdu.

Ellerimle Rüzgar'ı iterek"Çok korktum.Birde Böööh yap ,belki daha çok korkarım"dedim  

"Hırçın kız seninle çok uğraşıcam .Bu iyi günlerin." diyerek sınıftan dışarı çıktı.Onu çok sinirlendirmiş olmalıydım.Etrafımda ki kızlar bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı.Bir an önce burdan kurtulmak istediğimi hissetim.Etrafımda bulunan kızlar benim hakkımda konuşuyorlardı.Hatta birinin"Bu kız kim oluyor da Rüzgar'a dikleniyor.Hem çocuğun okulunda okuyor hem de atar yapıyor bu kızın derdi ne?" dediğini duymuştum Gökdelenden bakarcasına bakan bu gözlere daha fazla tahammül edemeyeceğimi anlayıp sınıftan dışarı çıktım.Koşar adımlarla evime ilerledim.Şu an tek istediğim yastığıma kapanıp ağlamaktı ve öylede yapacaktım...