a difficult story

Blood

pov roan

na het eten ben ik gelijk naar me vader gegaan. en het vertelt wat ik rook. "zoon ik moet haar bloed hebben anders kunnen we het niet konkluderen." zegt hij. "hoe moet ik dat dan gaan zeggen." Vraag ik hem. Haal haar maar hier heen ik regel wel wat.

Pov leila

Roan komt naar buiten rennen. Ik lig nog lekker in de zon te genieten van de natuur. "Leila kom mee." Zegt hij heigent. "Waarom." Vraag ik verward. "Kom nou gewoon, me vader zegt het wel." Zegt hij. "Oké dan zou het wel moeten he." Zeg ik. Roan steekt zijn hand uit en ik pak hem aan. Hij trekt me in een keer omhoog, WoW hij is sterk.

"Meneer waarom moest ik komen." Vraag ik al ik voor een deur sta die ik niet ken. "Wacht nog heel even loop maar alvast naar de keuken." Zegt hij. Ik laat me mee trekken door Roan. "roan wat is er allemaal aan de hand." vraag ik. "we gaan een paar testjes doen, omdat je al super vaak bent flouw gevallen." zegt de vader inverplaats roan. "wat voor testjes." zeg ik bang. "het komt goed geloof me maar." zegt roan. Ik zit aan de keuketavel. Wat een hooge tavel is waardoor ik met me voeten hang. Roan pakt me hand vast en ik voel gelijk weer gebonk. Ik draai me om te kijken of het niet van buiten komt. Maar het komt gewoon van de hand van roan. Het klinkt dof rustig en in een ritme. Net een hartslag. Het is zo raar, na de geele maan voel ik me zo anders. Zo wilder, voel me aan getroken door de natuur de bossen. "leila word is wakker." er vliegt een hand voor me gezicht waardoor ik schrik. "oh sorry." zeg ik. "geeft niet." zegt roan. "leila ik ga nu bloed van je afnemen kijken of het nog goed is en of er geen raare stoffen in zitten." zegt de vader van roan. Ik raak gelijk in paniek, het zweet druipt van me hoofd en mijn hartslag gaat onregelmatig en veel sneller. "leila we zijn bij je, en we willen het betste voor je." zegt roan. "kijk anders maar een andere kant op en doe je vest uit." zegt hij. Ik slik maar doe wat roan zegt. Hij staat achter me en zijn vader zit voor me te romelen. Ik word steets nerveuzer. Ik voel dat hij me pols schoon maakt. En ik duik in het shirt van roan. Ik haad dit, het idee dat er zometeen iets in je ligaam komt wat er niet in hoort. Het is naar zo naar. Dan gaat alles heel snel en voor ik het weet zit de naald in me arm. Ik word gewoon leeg gezogen. Ik duik bij het idee in roan's shirt, en begin te snikken. Ik voel roan zijn hand op mijn schouder leggen en hij gaat heen en weer. "klaar." zegt de vader. Ik voel de naald uit me arm glijden. Allen ik durf nog steets niet te kijken. Ik voel dat er nog iets om heen gewikkelt word. "je mag weer kijken hoor." zegt roan. "wil ik niet." zeg ik. "heee." zegt een on bekende stem. "oh heeft roan een vriendinetje." zegt de stem. "alex stop." zegt roan. "oh vind je vriendinetje dat niet leuk." zegt alex. "ze is me vriendinetje niet." zegt roan. "he ik ga anders even naar buiten." zeg ik. En ik ren naar buiten. Ik weet niet of het een vriend was of familie. In iedergeval ik voelde me zo niet op me gemak. Het eten is weg,maar het kleedje licht er nog. Ik loop er naar toe en ga er dan vervolgens op liggen. "leila, kom we gaan kleeren halen." zegt melissa. Lekker dan lig ik lekker en dan moet ik weer opstaan. "kom je nog." de stem is dichter bij. Dat ze zo snel kan rennen. "ja ik kom." zeg ik. "dylan en ik gaan mee roan die moet namelijk naar zijn vader." ik knik. "kom dan gaan we via het bos." zegt dylan. Die naar buiten komt rennen. "klim er maar achter op me rug." zegt dylan. "nee hoeft niet." zeg ik. "oke dan niet, probeer ons naar bij te houden." zegt mell. "makkie." zeg ik. We beginnen te rennen en ik had het niet zo erg snel in geschat. "dylan niet zo snel." zeg ik. Ik merk dat ik moe begint te worden. En niet zoon klein beetje ook. "dylan kom alsje blieft." met die worden staat hij naast me en trekt me op zijn rug. "tog te snel." zegt hij lagent. "nee normaal kan ik dit wel maar het werd in een keer heel zwaar." zeg ik. En het klopt. Ik kan normaal super snel rennen. En ik vind dat ook leuk. Gewoon op een snelle manier je verplatesen. We lopen langzaam vedder. Terwel ik uitrust op de rug van dylan. En al snel zijn we bij mijn huis.

••••••••••••••••••••••••••

Heyy niet hoofdstukje voor jullie. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. En voto ook even en een reactie vind ik ook super leuk.

Xxjet