a difficult story

we truhst you

Pov Leila

Ik zak langzaam tegen de deur aan. Ik ben dan wel de alpha maar ik baal er echt van. Ik wil hier zo snel mogelijk. Waarom had ik dit ook al weer gedaan. Voor die roedel die ik niet ken. Ja me oma en me oom. En mijn vrienden thuis. Lotte, John, roan en in het special mijn mate Finn. Op dit moment mis ik hem het meest. Ik heb nog geen eens afschijd kunnen nemen. Ik voel langzaam de vochtige tranen over mijn wangen rollen. Dan hoor ik de deur klink. Ik sta snel op en draai me rug naar de deur. "Mike is nu weg dus ik ga je weer onder vragen want ik verveel me nogal." Zegt hij. Ik slik. "He gaat alles?" Hij komt voor me staan maar ik laat me hoofd naar beneden zakken. Mijn Allstars zijn even belangrijker. "Oke dan haal ik Mike nu terug en lever ik je aan de vampieren over. En die zijn niet zo lief meer. Als je me toch gaat negeren." Zegt hij boos. Ik veeg een traan weg zodat die niet op mijn kleren drupt. "He wat wil je nou!" Ik zet een stap naar achter en kijk hem aan. Zijn blik verander iets maar het blijft nog steeds ijskoud. "Er is niks." Ik draai me om en ik hoor hem zuchten. "Waarom huil je dan?" "Ik heb echt van niemand afschijd genomen. Allen van mijn vriendin Lotte." Zeg ik. Hij komt weer voor me staan en veegt 1 traan weg. Maar niet kort daarna begint hij te kreunen van pijn. "Wat doe je?" Vraag ik nog steeds overstuur. "Je tranen ze branden zo hard in mijn huid." Zegt hij. Ik kijk om me heen om te kijken voor een stukje stof maar het enig wat ik zie is de kleding die we aan hebben. Ik pak zijn shirt en schreur hem kapot. Ik dep het stuk stof van zijn shirt, zijn hand droog. "Misschien wat water." Zegt hij. Hij rent weg en ik blijf in de kamer.
Niet kort daarna is hij terug en hij staart naar zijn hand. "Gaat het met je?" Vraag ik. "Ja ik voel amper meer wat maar met jou." "Ja het gaat wel." Hij kijkt me even aan maar laat het dan liggen. "En sorry voor je shirt." Zeg ik. "Eh ja geeft niet." Hij doet een la open en pakt een nieuw shirt er uit. Ik draai me snel om. Ik hoef dat nou ook weer niet te zien.

Pov Lotte.
Ik ren de school binnen want roan en John hadden nog les. Want het was nog geen 10 uur toen Leila weg ging naar de vampieren. Haar oom zei dat ik naar huis moest gaan want daar was ik het veiligst. Ik zoek het lokaal op waar roan nu les heeft. Ik heb namelijk nu eigelijk met hem aardrijkskunde. Ik gooi de deur open en iedereen kijkt me aan. "Zo Lotte jij durft nog." Grapt mijn leraar. "Mag ik roan mee nemen?" Hij knikt ja. Roan pakt zijn boeken en doet ze in zijn tas. Als we uit de klas zijn en John hebben opgehaald leg ik het verhaal uit.
"Wat dit meen je niet, ze is zelf gegaan?" Ik knik. "Ze is weg. En ik weet niet waar ze nu is. Ja bij de vampieren. Maar haar familie zei dat ik hier heen moest komen." "Moeten we Marcus ook dan niet halen." Zegt roan. "Nee!" Zeg ik iets te hard. "Wat hoezo niet?" Vraagt John. "Hij is een weerwolf jager." Fluister ik. "Hij?" Vraagt roan. "Ja geloof het of niet Leila zei het tegen mij dus dat moet wel. Ze zou hier niet over liegen. Ze zijn al zo lang vrienden." Zeg ik. 'maar we gaan het alsnog vragen, okal wil jij het of niet ik vertrouw hem wel.' zegt john. "maar.." het heeft geen zin meer want ze lopen al weg. en ik weet zeker dat ik deze drie groote, boze wolfen niet tegen kan spreken

Omdat marcus al vrij was zijn we naar zijn huis gegaan. Ik druk op de bel en ik voel mijn hard sneller klopen. 'he wat doen jullie hier." Marcus komt om de hoek van het huis lopen met een hegge schraar. "we hebben je hulp nodig, maar we moeten je eerst wat vertellen." Zegt john. "wat is er dan aan de hand?" vraagt hij. "misschien moet je die maar even weg leggen." Zegt roan. "oke, en mogen meerdere het horen want anders gaan we even naar bove." Zegt hij. "ja doe dat maar." Zegt john. marcus doet de deur open en we lopen gelijk naar boven. Als we in zijn kamer zijn doet roan de deur dicht. Ik ga op het bed zitten en roan komt naast me zitten. "en wat is er nou?" vraagt hij. "ga maar even zitten." Zegt john die het word zou nemen. "nee ik blijf staan, en vertel nu wat er is." Zegt hij nu wat bozer. "ten eerste, we vertrouwen jou dus we verwachten ook respect terug als we dit verteld hebben en ten tweede, vermoord ons alsjeblieft niet." Zegt john. marcus kijk john verward aan. "oke, ehm.." john moet nog zoeken naar de worden maar het duurt mij net iets te lang. Ik sta op en vertel het. "john roan en leila zijn weerwolven, en ik ben een wild mens." Zeg ik. marcus ogen worden groot. "wat?" hij balt zijn vuisten. "niet boos worden alsjeblieft.' "heeft leila verteld dat ik een hunter ben?" vraagt hij. we knikken. "maar nu ter zaken, leila is in gevaar en we hebben jou hulp nodig. Heb je iets tegen vampieren?" vraagt john. "hoezo vampieren." Het blijft akelig stil. "wacht.. hebben zij leila!?" vraagt hij. "als je ons wil helpen?" vraag ik. "natuurlijk." Zegt hij. "ga maar alvast ik kom er later aan met de spullen." Zegt hij.

Pov leila.

"oh ik weet best dat je dit wil zien." Zegt hij. "nee, dat hoef ik niet." Hij komt voor me staan en gelukkig heeft hij een shirt aan. "je moet rusten." Zegt hij als hij naar me kijkt. Nu hij het zegt voel ik me best moe. "je mag in mijn bed slapen." Zeg hij en hij draait me om en ik kijk naar het groote bed. Hij laad me los en loopt dan de kamer uit. 'slaap lekker." Zegt hij. ik kijk hem nog aan met een boze blik en loop dan naar het bed. Ik ga er in liggen en het licht niet verkeerd. En niet kort daarna val ik in slaap. 

Pov Lotte.
We lopen het bos in wat ons lijd naar de vampieren. "Dus het plan is dat we  Leila allen mee nemen." Zegt Marcus.
"Ja, en niet opvallen bij de vampieren." Voegt roan toe.
Na een tijdje komen we bij een dorpje. "We zijn er." Zegt John. Finn wil al gaan lopen maar John en roan houden hem tegen.
"Ruiken jullie haar?" Vraag ik.
"Nee de lucht is te sterk van de vampieren." Zegt Finn spottend.
"Ik ga wel het dorp in. Ik kan misschien niet herkent worden. Of zeggen dat ik in vrede kom." Zeg ik. John en Finn knikken.
"Maar als het niet goed gaat?" Vraagt roan.
"Dan gebruik ik mijn krachten." Ze kijken me raar aan. Oja ze weten het nog niet.
"Ik heb krachten." "Wat voor krachten?" Vraagt John. Ik pak zijn hand vast en geef hem pijn via mijn hand naar hem. Hij krimpt in elkaar. "Het is de bedoeling dat je daar de wolfen me red, sukkel." Zegt hij boos.
"Wat deed ze?" Vraagt Finn.
"Lotte ben je een wildmens?" Vraagt roan opgewonde. Ik knik.
"Maar oke ga maar." Zegt Finn. Ik hoor hem nog vragen wat het is als ik weg loop. Wat een lag op me gezicht levert.

Pov  Leila

"Ik heb het geregeld." Ik hoor Mike beneden praten.
"Wat moet ze dan doen?" Vraagt demon.
"Ze moet bloed van haar zelf geven, hij zei dat hem dat sterker maakt. Maar daarna zal hij de wolfen nooit meer aanvallen." Zegt hij.
"Ik ga haar wel even halen." Ik hoor de voetstappen omhoog komen de trap op.  Ik ga voor de deur staan en als demon de deur opendoet.
"Je hebt het gehoord?" Ik hoef nog geen eens te andtwoorden want hij weet het al gewoon.
"De wachters zijn er."  Zegt Mike van beneden. Ik loop de trap af en die twee manen in pak staan. "Netjes hoor." Fluister ik naar demon. Hij moed lachen. "Komt u mee alpha." Zegt een van de wachters.
Ik loop veder naar beneden en dan zie ik de handboeien in zijn handen. Mike staat er schuldig naast een is ook stuke kleiner dan de twee wachters. "De lijder wil je nu al zien."

---- 

oehh lekker lang hoofdstukje voor jullie :)

ik denk dat ik een tijd lang niet meer kan updateden, dit was namelijk het laatste stuk dat ik had vooruitgeschreven en nu is het op zeg maar, en ik kan niet meer schrijven want ik heb binnenkort een toest week en daar moet ik echt keihard voor gaan blokken. 

dus ik zie jullie denk weer in de zomer vakantie, in iederegeval ik heb dan al verkantie :)

xxjet