a difficult story

I will go to school

Ik zit op de bank. En dan bedenk ik me dat ik vandaag gewoon nog school heb. Ik loop naar de keuken en zie dat de moeder van John. "Wat is er leila." Vraagt ze. "Ik moet naar school." Zeg ik in paniek. "Wat is het probleem dan. " "ik heb niks om de dragen." Zeg ik. "Oeh eindelijk. Ik heb hierzo lang op gewacht." De moeder van John trekt me mee naar boven. "Ik heb nog een oude outfit voor je om aan naar school te treken. Het was vroeger mijn favo outfit. ik wouw hem aan me dochter geven maar die kregen we niet." Zegt de terwel ze rommelt in haar kast. "Ik heb het best weinig gedragen omdat ik het te mooi vond maar nu mag jij het aan." Zegt ze lief. Ze pakt een doos en legt hem op haar bed. Ze half een wolle trui er uit met een rokje samen met een bloesje en een panti. "Het zou je vast super staan." Ze loopt de kamer uit zodat ik me kan om kleden.

Als ik het aan heb kijk ik in de spiegel. Alles past perfect. En het staat nog is goed bij me. Allen als ik naar me gezicht kijk gebeurt er iets raars. Mijn ogen die altijd kastanje bruin waren. Woorden nu ineenkeer ijs koud blouw. Als ik we naar kijk lijkt het alsof de ogen zijn van een gebroken iemand. Zoon iemand die iemand verloren heeft zo iemand, als... Ik. "Leila gaat het goed." Ik schrik uit me gedachtes. En me ogen worden ineens een normaale kleur. "Ja ik ben klaar." Zeg ik. "Het staat je prachtig." Zegt Sara. "Dank u." Zeg ik. "Je mag het houden het staan je zo mooi. En zeg maar je, maar weet je zeker dat je naar school wilt. Je hebt net je transvormatie gehad. Je hebt veel dingen die nu volgen." Zegt Sara. "Nee ik ha naar school. Ik heb geen zin om te laat te komen."

Als Sara me heeft afgezet bij school. Samen met John lopen we het plein op. "Je ogen." Zegt hij ineens. "Wat is daar mee?" "Ze zijn blouw." Zegt hij. John pakt een zonne bril uit een willekeurige tas en zet hem op me hoofd. "Wat doe je, je steelt." Zeg ik. "Ssst, niet zo hard. Als mensen jou blauw ogen zien stelen ze jou. En dan gaan ze proeven met je doen en gaan-" "nee stop ik hoef het niet te weeten." Zeg ik. "Maar een vraagje. Sinds waneer draag jij zulke kleding?" "Het was van je moeder ik mocht het hebben." Zeg ik. "Vandaar." Zegt hij. We lopen de school in. Er lopen een stel lecross leden naar ons toe. "Waar was je gister. We moesten trainen!" Zegt de grootste van hun allemaal. "Sorry vergeten. Volgende keer ben ik er." Zegt John. "Oh is dit je vriendinnetje." "Nee gatver ik wil echt niet zijn vriendje zijn." Zeg ik. "Nou gelukkig want nu ben je de mijne." Zegt de Grootegast. En hij trekt me naar hem toe. "He!!blijf van haar af. Ze is niet van jou." Zegt John. De Grootegast trekt me achter me. "Ze is nu van mij begrepen." Zegt hij. En hij ramt John in zijn gezicht. "He doe is niet." Roep ik. "Trut hou je bek!" "Oh je zoekt met de verkeerde ruzie." Ik spring op hem en trek aan zijn haar. "Trut ga van me af." Zegt hij. Ik trek een paar plukken uit zijn hoofd als die me op d grond gooit. Ik krijg geen lucht meer door de klap. Me rug doet zeer en er loopt een traan langs me wang naar me oor. Allen dan opeens gast de pijn weg. Zomaar alsof er niks was gebeurt. Ik sta op en tik de gast op zijn rug die zig had omgedraaid. "Wat!?" "Dit." Ik schop kijhard in zijn kleine maat en hij krimpt in een. "Je had dan maar niet zo moeten doen. Moet ik je nog meer leren." Zeg ik. "Jullie gaan zeker meer leren. Naar mijn kantoor NU!" Roept de rector.

Ik zit op een bankje voor het kantoortje. Iedereen kijkt best raar naar me omdat ik natuurlijk een zonnebril draag. En omdat ik er zo netjes uit zie en dan straf moet krijgen. "Leila kom maar binnen." Zegt de rector. Ik zucht diep en loop met trillende benen naar binnen. Ik wil echt geen straf. De vorige keer was al erg genoeg. "Leila kan je ook even je zonnebril afdoen. We zijn binnen." "Dat kan niet." Floep ik er uit. "Hoezo dan niet." "Nou eh.. Omdat ik.." "Leila heeft een probleem met haar ogen waardoor te veel licht haar ogen beschadigt." Zegt John die er al zat. "Is dat zo leila?" Ik knik braaf. "Oke neem dan maar plaats tussen beide jongens." Zegt de rector. Ik ga zitten. Maar schuif wel iets naar achter. Ik haad het om heelemaal vooraan te zitten. "Oke jullie weeten waarom jullie hier zitten." Begint ze. "Jullie zijn er wel van bewust dat dit niet kan. Ik ga jullie ouders inlichten." Mijn hard slaat een slag over. Als ze gaan bellen dan word het een ramp. Ik moet snel wat verzinnen. "Eh mevrouw, mijn ouders zijn sinds 3 dagen op weereld rijs. Ik slaap namelijk nu tijdelijk bij John." Zeg ik snel. "Oke dan bel ik John haar moeder wel eerst." Zegt ze. Ze pakt de telefoon en tikt een nummer in. Ik hoor de telefoon overgaan alsof ik hem zelf aan me oor heb zitten.

S: Sara moeder van John.
C:conrector

S:hallo met wie spreek ik.
C:met de conrector van uw zoon, ik heb een paar dingetjes. Er is een conflict gebeurt hier op school, dat wou ik even melden dat u er vanaf weet. En twee klopt het dat leila tijdelijk bij u verblijft.
S: oke dank u wel dat je het zegt ik zou hem thuis aan paken en ja het klopt leila verblijft tijdelijk bij ons.
C:oke dat was het nog een fijne dag veder.
S: oke tot ziens.

Ze legt de telefoon op de haak en begint veder te praaten over onze straf.

We lopen het kantoortje uit. Ik loop samen met John naar onze tweede les want de eerste was alang voorbij. Maar onze straf is gelukkig niet nablijven maar we moeten een week lang de kantines schoon maken. ik moet samen met John. En die ene rugby gast moet met een andere jonge die ook iets had gedaan ofzo. Als de bel gaat omdat het eerste uur was afgelopen. Duik ik kn elkaar door de pijn van mijn oren. Allen de bel in mijn hoofd stopt niet...

Een nieuw hoofdstukje voor jullie. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Voet als je wil dat snel het volgende deel online moet komen.
Xx me