a difficult story

Moon

Pov leila

"mam!" zeur ik. "nee schat jij gaat niet naar dat feest." zegt ze. "maar mam ik mag nooit naar zo'n feest, altijd moet ik thuis blijven." zeg ik. "het spijt me maar ik hoor van andere moeders dat hun kinderen er veel schaden aan overhouden." zegt ze. "het is maar een feestje met een paar vrienden." zeg ik. "hoeveel." vraagt ze, ik kijk naar me hakken en voel dat me hoofd rood word. "900." zeg ik zacht. "schat we willen je beschremen." zegt ze en ze kijkt naar m'n vader die met de kop kofie aan de tafel zit waar m'n moeder ook zat. "laat ook maar, had ik maar m'n bloed eigen ouders. misschien mocht ik van hun wel." en met die woorden loop ik naar boven. ik kijk uit m'n raam van m'n slaapkamer, hij is groot ik heb niks te klagen. een twee persoonsbed, een mega lang bureau wat meer een eettafel is, een super grote spiegel. waar je je zelf in kan zien. en als je in de spiegel kijkt zie je altijd op dit moment de maan.

Ik ga in m'n raam zitten en heb het raam openstaan. En hang met een been eruit. Ik kijk naar de maan. Hij is heelemaal rond en een beetje geel en hang heel laag voor normaal. Dan hoor ik ineens het gehuil van een wolf. Ik blijf die beete eng vinden. Snel ga ik naar me bed toe en sluit nog me raamen omdat het best koud is en laat me op het bed vallen.

Tik, tik ,tik

Het is geen regen maar wat tikt er dan op me ruit. Ik loop naar me raam en kijk wat het is. Als ik het open doe, vliegt er een steent langs me ooren. Ik kijk naar beden en daar staat mijn beste vriend. Somige denken dat we een stel zijn. Maar nee we zijn gewoon vrienden. "marcus! Wat doe je." sis ik maar wel hard genoeg. "waarom sta je niet bij het bus hokje." vraagt hij. "ssst niet zo hard." zeg ik. En hang nu nog meer uit het raam. "pas op zometeen val je uit het raam." zecht hij. "oke kom dan binnen." zeg ik.

Ik loop naar beneden om de deur open ze doen. Allen ik ga door me voet en rol de trap af. "leila wat doe je." zegt me vader. Nou ja pleeg vader dan. "nou die rot haken, zorgde er voor dat ik viel." zeg ik. "waarom heb je je dan niet omgekleed." zegt hij. "omdat," ik probeer op te staan. "omdat ik geen zin had om omtekleden." zeg ik. En loop dan weg.

Ik doe de deur open, na dat marcus best vaak op de deur heeft geramt. "ja ja doe rustig de deur is open." zeg ik en marcus loopt binnen. "ja ik ben als rustig hoor." zegt hij. "wat heb je met je arm gedaan." vraagt hij. Ik kijk snel naar me arm. Waar een heele erge schram zit. "geen idee, maar die is morgen tog weer weg." zeg ik. Alsof het niks voorstelt. "hoe kan dat dan." vraagt marcus als hij zijn jas uit doet en op hangt. "geen idee. Maar het is wel handig." zeg ik. "oja zullen we gelijk naar boven gaan want ik heb een beetje ruzie met me pleeg ouders." zeg ik. En loop richting de trap.

"het is dus echt verkeert tussen jullie." zegt marcus als we op mijn kamer zijn. "hoezo?" vraag ik. "nou normaal zeg je gewoon ouders en nu ineens pleegouders." zegt hij. "ja kan." zeg ik en plof op me bed. "je ziet er trouwens mooi uit." zegt hij. Wouw waarom zegt hij dat nu weer. Hij kan niet even bedenken dat ik niet naar het feest ga. Hoe dom is die. "he is er iets." vraag ik. "nee niks allen dat ik niet naar het feest mag. DOOR DIE ROT PLEEGOUDERS!!" schreew ik. "he he doe rustig." zegt marcus om me rustig te maken. Wat niet echt helpt want ik word gewoon zo boos van hun. Maar meschien moet ik wel even rustig worden.Ik kijk uit het raam en zie dat de maan nu normaal is hoe kan dat nou weer. "zie je dat." zeg ik ineens. En ik loop naar het raam. "wat is er dan." zegt hij. 'n-nou de maan was eerder op de afond geel en hangde heel laag en nu is die, ja normaal." zeg ik. Marcus begint te lagen. "je maakt een grapje." zegt hij lagent. Wat ik eigelijk helemaal niet wadeer. "het is geen grapje, dus ga niet lagen. ik zag echt een geele maan."zeg ik boos. "oke ik geloof je. maar hoe kan jij dan wel een geele maan zien en ik niet." zegt marcus. ik draai me om zonder te antworden. als ik hem nzag moet er vast iets over staan op het internet. "wat ga je doen." vraagt hij. "opzoeken van wat ik zag en jij niet. " zeg ik en loop naar me kast om me leptop te pakken. allen als ik hem open doe is het leeg, nou de plek waar me leptop altijd staat. "nee he dat ook nog."zeg ik.

ik loop met tegenzin naar beneden om me leptop te pakken, leila gewoon je pleeg ouders negeren. dat is tog niet zo lastig, toch? "leila wie is daar boven bij je."vraagt me moe- nee het is je moeder niet. leer dat nou is leila. "wat gaat jou dat aan." vraag ik. "nou omdat ik je moeder ben en ik wil niet dat je met vreemde om gaat." zegt ze dan. "nou ik weed niet hoor maar voor mij is dat geen vreemde.' zeg ik boos. "Nou zeg dan wie die vreemde is die jij oh zo goed kent." Zegt me moeder nu ook boos. "Ivonne doe rustig." (A/N Ivonne zo heet de moeder.) "bemoei jij er niet mee." Kast ik trug. "He ga jij even rustig doen jonge dame, wij zijn wel jouw ouders." Zegt mijn pleeg vader. "JULLIE ZIJN NIET MIJN OUDERS OKE! EN JULLIE KUNNEN HET OOK NOOIT WORDEN!!" Schreeuw ik. "Jij gaat nu even dimmen." Zecht me vader boos en gaat staan en loopt naar me toe. "Blijf uit mijn buurt." Zeg ik. En ik zet mijn handen op zijn borst en ik deuw hem van me weg. Zo twee meter van me vandaan. Ik kijk geschrokken naar me moeder, en besluit dan me haken uit te schoppen en weg te rennen.

"leila kom trug." hoor ik ivonne zeggen. Als ik al een stukje het bos in ben.

Mijn voeten doen pijn van alle takjes en ik ben onstetend moe. "echt he dit over komt mij." mompel ik in me zelf. Allen waarom ik weg rende, nou ik weet niet wat er was gebeurt. Maar mijn stief vader vlog gewoon door de kamer heen.

Ik loop door het bos en hoor dan ineens het gehuil van een wolf. En zie dan een paar schimmen voorbij rennen. Waaren.dat wolfen....

"he wat doe jij hier." zegt iemand. En ik draai me om en zie dan een jonge met zwart haar als de nacht. "ik mag gaan en staan waar ik wil." zeg ik trug. "maar nu op dit moment, het is hier gevaarlijk. En zoon mooi meisje hoort hier niet te zijn. Het is geelemaan. Dan moet je niet in het bos komen." zeg hij.

hey dit is mijn nieuwe boek ik hoop dat jullie het leuk vinden, okal kan je dat nu nog niet zo snel zeggen. en als je dit tof vond vergeet het dan niet te deelen. en oja dat is denk wel handig om te zeggen ik heb dyslexie. (dat is dat je minder goed bent in taal, voor de mensen die het niet wisten.) laat weeten wat je er van vond hier beneden.

xx jet