Leila is een meisje maar ze is ook meer alleen ze weet het zelf nog niet. ze is vroeger toen ze klein was achtergelaten in het bos en mensen hebben haar gevonden. toen was ze 6 en nu is het 12 jaar later. Ze is nu dus 18 een leeftijd waar je nieuwe...
Ik loop door het dorpje heen waar mijn oma woont. Ik blijf hier totdat Lotte weer beter is. Ik ga haar echt niet verlaten. Als ze wakker word wil ik er namelijk gelijk bij zijn. "hallo prinses Leila." Ik kijk naar beneden en daar staat een klein meisje met een schattig jurkje en een beertje met een rood strikje. "oh hallo, hoe heet je?" vraag ik. ik verlaag me zodat ze niet omhoog hoef te kijken. "ik heet Mindy, kijk en dit is mijn beertje pip. Ze is mijn beste vriendin." Zegt ze. "wat leuk." Zeg ik. "ze wil graag even hallo zegge prinses." Ze duwt het beertje naar voren. "hallo ik ben pip en ik wil ook een prinses worden." Zegt ze met een hogere stem. "nou hallo pip, zou ik je dan maar tot prinses verklaren." "oh wil je dat doen!" roept ze vrolijke. "ja natuurlijk. Okey, hierbij verklaar ik pip de beer tot prinses van alle knuffels in het huis van Mindy." Mindy springt van blijdschap. "hier ben je Mindy, mama was je bijna kwijt." De moeder van Mindy komt onze kant op rennen. "mama kijk is, prinses Leila!" zegt ze. "oh wat een eer." Zegt ze. "ze heeft mijn pip prinses gemaakt!" ze laat met trots haar beertje aan haar moeder zien. "nou wat lief." Haar moeder lacht lief naar me. "bedankt, ik heb haar nog nooit zo blij gezien in een tijd." Zegt ze. "graag gedaan." "kom mama we moeten naar mijn knuffels ze moeten het goede nieuws horen." Zegt ze en rent weg. Haar moeder loopt achter haar aan. "oh wacht." Ze komt terug rennen en geeft me een knuffel. "als ik later groot ben word ik net zo mooi als jij.' Zegt ze als ze me knuffelt. "als je goed je best doet moet dat je lukken." Zeg ik tegen haar. "doei, prinses Leila!" zegt ze en ze rent weg naar haar moeder die iets verder staat te wachten. Als ze weg lopen kijkt ze nog even om en zwaait met haar beer. Ik zwaai terug.
Ik voel een hand op mijn schouder. Ik kijk om en zie dat het een van de dokters is. "Lotte, ze is wakker." Zegt hij.
Ik ren de trap op in het huis en ga dan de kamer in waar Lotte lag. "oh Lotte ik ben zo blij dat het beter gaat met je." Ik omhels haar en ze omhelst me terug. Maar niet kort daarna maakt ze zich zelf los. "wat is er?" vraag ik. ze geeft me een briefje die me nog niet was opgevallen. "ik had deze in mijn hand toen ik wakker werd." Zegt ze. ik rol het briefje open. Er staat een stukje tekst met mooie sierlijke letters.
Beste wolfen,
Wij zijn er achter gekomen dat jullie je Alpha weer terug hebben. En wij willen dat liever niet hebben. Als jullie niet snel haar overleveren aan ons dan is jullie mooie dorpje er aan geweest. Als ze hier niet hier is voor overmorgen weten jullie wat er te wachten staat.
Beste groet,
Dracula en zijn volgers
"Dracula dat is toch maar een fabel?" vraag ik. "nee, hij heeft geleefd maar is om het leven gekomen in het grote gevecht. Maar de schrijven altijd nog zijn naam omdat hij de opper hoofd was van de vampiers." Zegt mijn oom. "maar wat moeten we nu doen?" vraagt Lotte. "ik ga." Zeg ik. "nee, dat kan je niet doen. Je bent onze Alpha, we hebben je nodig als lijder." Zeg ik. "en als leider moet ik jullie beschermen. Ik kan het niet laten gebeuren dat dit dorp word aan gevallen. Of misschien nog meerdere. Ik ben zo dom geweest om te laten zien aan een vampier dat ik een Alpha ben. Dus ik ga het nu ook zelf oplossen." Zeg ik. ik loop boos de kamer uit.
"Leila wacht." Roept Lotte. Ze pakt mijn pols vast. Ik draai me om. "weet dat ik van je hou." Zegt Lotte. "dankje lot, en zeg tegen de rest dat ik het heb gedaan voor jullie. Ik wil dat je zo snel mogelijk weg gaat naar hun en dat verteld." Dan hoor ik allemaal deuren dicht klappen. Ik ren de trap af en loop naar de deur van het gebouw. Op slot... "Leila we kunnen je niet laten gaan." Zegt mijn oom. Er staan nog een paar mannen naast hem. "wat willen jullie hier mee bereiken. Ons dorp word verwoest en ik kon het vorkomen. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik mensen heb vermoord." "je vermoord ook geen mensen." "nee, dat doe ik wel. Als ik niet daar heen ga komen ze hier heen. En dan breekt wereld oorlog 3 uit. En willen jullie dat?" vraag ik. ze blijven stil. "nee, dus laat me gaan." Zeg ik. "nee, dat kunnen we niet doen." Zegt een andere man. "oké, dan laat ik me zelf wel uit." Ik ren naar een glas toe en spring er door heen. Ik val met een doffe klap in de aarde. "Leila kom terug nu!' ik negeer hem en ren zo hard ik kan het bos in.
Ik weet dat ik sneller kan rennen dan de andere maar ik verander me toch in een wolf zodat ik nog wat harden kan. Na een tijd lang door een donker bos heen te dwalen kom ik bij een soort van stad aan. Het is in ieder geval moderner dan het dorp van mijn roedel. Ik verander me terug in een mens. Ik kijk door de struikjes naar de straten. Ik zie dat ze gewoon gekleed zijn als mij. Maar aan de geur hier weet ik zeker dat het een dorp is vol met levenloze vampiers. Als ik niemand meer zie lopen ga ik het dorpje in. Het lijkt hier wel een dorp vol met villa's. Zulke grote huizen heb ik nog nooit zo veel bij elkaar gezien. Als ik bij een groter huis dan normaal kom loop ik het terrein op. "oh doe geen moeite om aan te bellen." ik draai me om waar ik de stem vandaan hoorde komen. Allen daar zie ik niks. "voor je." Ik kijk voor me. "boe." Ik blijf staan. "ah, jammer je schrok niet." Een jonge met zwart haar staat voor me. Hij heeft een brede borst kast en kijkt me aan met zijn ijskoude blouwen ogen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"dus jij bent de Alpha waar iedereen het over heeft. Loop mee naar binnen." Zegt hij bijna alsof het een grapje is. "je zelf opgeven, bijzonder." Hij doet de deur open en we komen in een klassieke gang tergecht. "leuk om je te ontmoeten trouwens." Zegt hij. hij steekt zijn hand uit maar ik negeer de hand. "okeee dan niet." Zegt hij. hij loopt naar de woonkamer en ik volg hem trouw. "je hebt nog geen 1 woord gezegd. Wat is je naam?" hij gaat zitten op een bank voor een openhaard. "Leila." Zeg ik. "nou Leila gaat zitten." Hij kijkt me aan met een grijns maar ik ga dan toch zitten op de stoel die hij aan wees. Hij staat op en binnen no time zitten mijn polsen vast met riemen. het was amper een seconde. "he!" roep ik. "en waar zijn de andere?" vraagt hij. "welke andere?" "je roedel, waar zitten ze verstopt. En ben je eigenlijk wel echt de Alpha." Hij gaat tegen over mij zitten in een stoel. "ik ben allen, geloof me. Mijn roedel wou nog geen eens dat ik ging." Zeg ik. "ja geloof je het zelf." Zegt hij. "je kan toch zo goed horen. Luister naar mijn hard, als ik lieg gaat mijn hard sneller. Bij iedereen is dat zo." Ik zie hem focussen. "ik ben hier allen gekomen, zonder een roedel die me kan beschermen." Zeg ik. hij kijkt me aan met een blik die ik niet kan plaatsen. Dan hoor ik een sissend geluid door de lucht gaan en een scherp voorwerp gaat door mijn buik heen.
{ oke in een keer een andere wending in het verhaal! ik vind hem wel leuk hoor. maar wat vinden jullie er van? ik hoop leuk. en wat moet er in leila zitten, dat mogen jullie nu een keer verzinnen.
nou nog een fijne verkantie allemaal. en tot het volgende hoofdstukje:)
